Kafiye.Net

HİÇAZ ŞARKILAR DA HEP AĞLAR GÖZLERİM

HİÇAZ ŞARKILAR DA HEP AĞLAR GÖZLERİM
İÇİM YANAR DA SIZLAR AŞKA SÖZLERİM
BİR BİLSEN SENİ HERGÜN NASIL ÖZLERİM
BİLİRİM BİTMEZ SEVGİN DURUR KALBİMDE

GÖZLERİN

Gözlerin nehir gibi akar.
Gözlerin çağlayan nehir gibi yüreğimi yakar
Kalp otağımdan kelimeler dökülür
Gönlüm gözlerinde kalmışlığımı toplar
Yanık türkülerde dalkınlığım gözlerin
Bana bir buselik hasbihal sunar gibi gözlerin
Ulvi bahçelerde raks eyleyen kelebekler misali
Beni bana bulduran gözlerin

EVLER DÜŞÜNÜYORUM

Onur BİLGE

Ülkemde evler düşünüyorum. Nerde, nasıl, kaç odalı olduğu önemli değil. Duygusallık dolu, huzur veren, sıcacık bir ortam olsun yeter. Huzurla gülümsesin eşyalar, perdeler sevinçle açılsın, romantizmle kapansın.
Artık ekranlarda bile boy gösteren anlaşmazlıkların yaşandığı işkence mekânlarının yok olmasını istiyorum. İşte o zaman ülkemin mutluluk dolu altın çağını yaşayacağına inanıyorum.
Bir oda bir mutfaktan ibaret de olabilir. İki sedir yeter. Somya olsa da olur. Bir masa, dört sandalye, bir kitaplık, çalışma masası, gardırop… Aslında çok eşya kullanmaz insanlar. Fakat nedense evi tıklım tıklım doldurmadan edemezler. Hele misafir odalarında; koltuklar, kanepeler oturur. Sonra da içinde yaşayacak bir yer bulamazlar. Sıkışıp kalırlar. Boğulduklarını hissederek, kendilerini dışarıya atmadan rahatlayamazlar. Lüzumlu lüzumsuz herkesle doldurdukları hayatları gibi huzursuz hale gelir, yuvaları da.
Sabahları neşeyle, hızla aralansın perdeler. Gün ışığı dolsun içeri, müzik sesinin yanı sıra. Gülümseyerek uyananların etkisiyle gülümsesin eşyalar, duvarlar, kapılar… Kapı kolları, musluk başları, çaydanlık kulpları, bardak belleri, çatallar, giysiler… Her şey nasibini alsın, okşanmadan yana. Gün boyu avuçların sıcaklığını saklasın, akşam eve dönülünce iade etsin, gülümseyerek.
Vücut diliyle anlaşır olsun insanlar. Şiirlerle konuşur olsun. Bakışarak sevişir olsun. “Oh! ..” la dolsun, evin içi, dışına yayılsın. “Oh! ..” desin komşular; sokak, mahalle, şehir! .. Ülkem “Oh! ..” desin! “Ah! ..” lar, mezarlıkların duvarları içine hapsedilsin, “Keşke…” lerle birlikte!
Her gün, bir aşk masalı tadında yaşansın. Her gece farklı bir öykü yazılsın; iyilik, güzellik, mutluluk, sevgi ve aşk içerikli. Sevme sanatını anlatan yazılar, şiirler, romanlar… İbadetler yapılsın, tadına doyulmayan. Sabahlara kadar uyutmayan ibadetler… Nur insin, ta İlliyyın’dan. Yer gök, meleklerle dolsun. Bir tek Müheyminil kalmasın, inmedik! Öylesine açılsın, öylesine açılsın ki yüreklerimiz; tüm insanlar, melekler, iyi niyetli cinler, en önemlisi Rabb’imiz sığsın içine! O hazzı düşünün!
Bir kişinin sevgisiyle, ılık ılık, hoş bir duyguyla sancıyan yürekteki hazzı, bahsettiklerimin adedince çarpın, bir de Allah’ın sevgisinin yarattığı etkiyi toplayın ve düşünün!
Nedir mutluluk? Sadece iki karşı cinsin yaşadıklarıyla sınırlı, sevgi özetli, aşk temalı basit bir duygu mu? O zaman siz hiç mutlu olmamışsınız demektir. Bahsettiğim hazzı yaşamadan ölmeyin! Aksi halde, cennetin sekizinci katındayken dahi pişmanlık duyarsınız. Çünkü en güzel makam, kulluk makamıdır. Aile, ev, sevgi ve huzur ortamı, bu makama ulaşabilmek için gerekli mekân ve paylaşımdan başka bir şey değildir.
İşte, başarılı evlilikler yapamamanın başlıca sebebi, amaçların kul sevgisi ve aşkla sınırlı kalmasıdır.
İnsanların bir araya gelme sebebi, elele Rabb’lerine doğru yürümek olmalı! .. Biri diğerini örterek, koruyarak, severek, tüm sevgileri toplayıp, çarpıp, aynı yere kanalize ederek… Açılan yüreklere, her gün biraz daha sevgi doldurup, aşk sarhoşu olarak, Mevlana’ca, Yunus’ça yaşamak, aşkı… Onlar gibi söylemek, yazmak, anlatmak olmalı amaç. Yoksa bir araya gelinmesin hiç! .. Bu yola çıkanlar, geriye dönmez. Dönmektense, ölmeyi tercih eder. Engel olacak kim varsa, şeytanın safına gönderilmeli. Çünkü o insanların, İblis’ten farkı yoktur. Şeytan, cinden de olur, insandan da…
Bahsettiğim şekilde olanların, böyle bir huzur ve mutluluğu yaşamalarına, kalan ömürler yeter mi? Hiç sanmıyorum. İlahi âlemde de devam etmesi gerekir. İnsanın yaratılma amacı, budur! Örnek insan olan Allah Resulü’nün yaşam tarzı da böyleydi. O, aile hayatında herkesten daha mutluydu.
Mutluluğun doruğunun nerede ve nasıl olması gerektiğini anladığım kadarıyla özetlemeye çalıştım.
İslamiyet, teslimiyettir. Aşk da teslimiyettir. Bir geminin bir kaptanı olur. İki kaptanlı gemi, ortadan ikiye bölünür. Eşler, zaman zaman gemi veya kaptan olmalı. Fakat hep; biri gemi, biri kaptan… Bir gemi, bir kaptan… Dünya, okyanus…
***

Onur BİLGE
www.kafiye.net

Saf Bir Məhəbbətdir

Saf bir məhəbbətdir mənim diləyim,
Sən məni sevməsə vurmaz ürəyim.
Sənsə sevgisizsən sevmirsən məni,
Məni sevməyinçün söylə neyləyim?

Zaman Sən Mənsiz

Zaman sən mənsiz darıxacaq,
Mənsizlik həsrəti səni yoracaq,
Zamanla sən məni axtaracaqsan,
Sən mənsiz hər zaman darıxacaqsan.

AŞKI YARAM

Cemalini bir lahza görmek isteyen kalbim,
Görünce dayanır mı bilmem ki aşkı yaram…
Tek derdim senden geldi,sendedir tek ilacı,
Ağlattığın gözleri silmem ki aşkı yaram…

XƏYALIN

Atdı məni gecələrin qoynuna,
Durub xəyallara daldı xəyalın.
Hərdən o qırxıncı otağa girdi,
Hərdən yad qapıda qaldı xəyalın.

Gəlin Sizə Nağıl Deyim……..

Gəlin sizə nağıl deyim,
Bu nağılın adı doğru.
Nə istəsən görəcəksən,
Xain, paxıl, alçaq, oğru.
Gəlin sizə nağıl deyim………

Elə nağıl ki, sonu yox,
11 manat maaşından,
Evə gələndə 10-u yox.
Gəlin sizə nağıl deyim………

Ayaqlı sürünənlərdən,
Qazanmağı utanc bilən,
Əl açıb dilənənlərdən.
Gəlin sizə nağıl deyim……..

Əlibaba, qırx quldurdan,
Oğrulardan, cibgirlərdən,
Kişi adın alçaldaraq,
Gecə çöldə gəzənlərdən.
Gəlin sizə nağıl deyim………

Firon tapan çağalardan,
Torpaqdakı dığalardan,
Onlardan çox harınlayan,
Pullu -“haqlı” ağalardan.
Gəlin sizə nağıl deyim……….

Küpəgirən qarılardan,
Xaricdəki sonalardan,
Doğmağı analıq sayan,
Doğub, atan analardan.
Gəlin sizə nağıl deyim………

Qara vəzirdən, xanlardan,
Xəyanətdən, yalanlardan,
Bircə qarın yemək üçün,
Zalıma alçalanlardan,
Gəlin sizə nağıl deyim………

İllərlə iş gəzənlərdən,
Ölümü son çarə bilib,
Ümidini üzənlərdən.
Gəlin sizə nağıl deyim………

Əsir tək çürüyənlərdən,
Ata ana qatilindən,
Gözün qan bürüyənlərdən
Gəlin sizə nağıl deyim………

Sehirbaz, rəml atanlardan,
Gözə sırğa taxanlardan,
Quranı bütə çevirən,
Ya da, fala baxanlardan.
Gəlin sizə nağıl deyim………

Həkim baba, loğmanlardan
Pulu şöhrət sayanlardan,
Min xəstəlik icad edib,
Bu milləti soyanlardan.
Gəlin sizə nağıl deyim………

Həccə gedən tülkülərdən,
Soyundurub üryan qoyan,
İstilərdən, bürkülərdən.
Gəlin sizə nağıl deyim……….

Mər-mər çərhovuz, məhlədən,
Sabah nə yeyəcəm deyən,
Əli qabarlı fəhlədən.
Gəlin sizə nağıl deyim……….

Heç baxmayın yaşımıza,
Sonda alma əvəzinə,
Daş düşəcək başımıza.
Kaş dediyim bu nağıllar,
Nağıl tək qalan olaydı,
Kaş ömründə bircə dəfə,

Bu nağıl yalan olaydı,
Dedim, doğrunu tapasan,
Nağıl demədim, yatasan,
Heç belə də, nağıl olar?
Rəhimli, vallah xatasan…

Müəllif:Aygün Rəhimli
www.kafiye.net

DUYDUN MU?

Gecenin sessizliğinde,
Özlem gidermek için,
Bir yıldızın yardımıyla,
Gökteki melek ile birlikte,
Açık bıraktığın pencerenden,
Senin yanına geldim
Sessizce içeriye girdim,
Seni uyandırmadan seyretmek,
O gül yüzünü okşayabilmek için,
Öylece seyre daldım,
Orada sabahın üçüydü saat,
Esmer güzelim,
Yanına geldiğimi duydun mu?

Bir melek gibi yatıyordun yatağında,
Yavaşça yanına oturdum,
İlk önce saçlarını avuçlarıma aldım,
İpek gibiydi saçların,
Yüzünde harika bir gülümse oluştu ,
Yavaşça yüzünü okşamaya başladım,
Nefes alışın değişti birden,
Seni uyandırmaktan korktum,
Hemen çektim elimi yüzünden,
Yine seyre daldım,
Esmer güzelim,
Yanında olduğumu hissettin mi?

İnce tülden,
Pembe bir gecelik vardı üzerinde,
Bütün vücudun meydandaydı,
Yavaşça yine oturdum yanına,
Sana dokunmaya kıyamadım,
Hafifçe kıvrılmıştın yatakta,
Yüzün gülümsüyordu,
Belliki güzel bir rüya görüyordun,
Alnına yavaşça bir öpücük kondurdum,
Esmer güzelim,
Seni öptüğümü anladın mı?

Bir melek gibiydin ,
Yavaşça yüzünü okşamaya başladım,
Ellerim çok hafifti,
Yavaş yavaş bütün vücudunu okşuyordum artık,
Ben okşadıkça sen harika sesler çıkarıyordun,
Elinin biri yavaşça oynadı,
Seni okşayan elimi tuttu,
Sımsıkı sarıldı elime,
Tut ellerimi,
Beni al götür buralardan dercesine,
Ve elimi,
Yanağına yavaşça götürdün, sımsıkı bastırdın,
Gözünden bir damla inci döküldü,
Esmer güzelim,
O an benim sıcaklığımı duydun mu?

Yavaşça  elimi bıraktın,
Uyanacaksın diye çok korktum,
Beni karşında göreceksin diye çok korktum,
Varlığımı duyduğunu biliyorum,
Adımı sayıklıyordun,
Sesleniyordun bana uykunda,
Nefes alışın değişti,
Yatağında kıvranmaya başladın,
Nefes alışların değişti,
Belliki benimle konuşuyordun,
Bana sarılıyordun,
Benim o an sana sarıldığım gibi,
Esmer güzelim,
Senin yanında olup, sana sarıldığı mı anladın mı?

Sabahın ilk ışıkları oluyor,
Gitme zamanı geldi meleğim,
Perili öyküde olduğu gibi,
Benim için ayrılık vakti geldi,
Alnına bir buse bıraktım,
Uyandığında izini görürsün diye,
Yüzüne parmak izimi bıraktım,
Aynaya bakınca,
Seni okşadığımı görmen için,
Saçlarını okşadığımı görmen için,
Bir karanfil taktım kulağının arkasına,
Yastığının yanı başına,
Kırmızı bir gül bıraktım,
Uyandığında beni hatırlaman için,
Sessizce geldim diyorum sevdalım,
Sessizce ayrıldım yanından,
Esmer güzelim,
Seninle geçirdiğimiz o dakikaları duydun mu?

Saat /11.30      Akbük / 27.05.2007
Hüseyin DURMUŞ
Emekli Edebiyat Öğretmeni
Şair Yazar

www.kafiye.net

BEN SENİ NASIL SEVMEM

Ben, sevgiden gelendim
Aşkta üşüyen, titreyen
Kimsesizlikte çimlenen
Yalnızlıkta yeşeren
Şiir şiir çiçek açan, sessizlikte
Nefes nefes
Sevgi sevgi seslenen…