Kafiye.Net

MANEVİ KIZIM ÖZLEM’E

Selvi ağacı gibi gidiyorsun boyuna,
Dalların ince kırılmadan uzamada,
Rüzgar uğuldamada şimdi dallarında ,
Korku yok, hüzün yok, hep kovalama.

Yaşam mücadelen korkusuz, hizlidan,
Bogulacaksan büyük denizde boğulmadan,
Ekmeğini taştan çıkararak var olan,
Korku yok, hüzün yok, hep kovalamada.

Yüzünde hep gülümseme var, güldürürsün
İçinde kopan fırtınayı kimse bilmez, sakiın!
Büyük denizdeki dalga senden korkan,
Korku yok, hüzün yok, hep kovalama.

Koşar adımlarla gidip hep işini yaparsın!
Dünya işinde, malında gözün yok, çalışırsın,
Dünya dertlerini dusunmeyerek atmişsın,
Korku yok, hüzün yok, hep kovalama.

Hem çalışmak hem de okumak seni yormuyor,
Üç kişinin yaptığını yaptığın hic seni yormuyor,
Okul, iş, sevgi bağın güzellikler dolduruyor,
Korku yok, hüzün yok, hep kovalama.

Hüseyin der, ayağına taş değmesin,
Nazar seni yaşam içerisinde bezdirmesin,
Mutluluk şiarin, yaşam seni engellemesin,
Korku yok, hüzün yok, hep kovalama.

26.10.2025 / Pazar/ Karabağlar

Hüseyin Durmuş
Emekli edebiyat öğretmeni
Şair ve yazar
Www.kafiye.net edebiyat sayfası sahibi

ARA

Təcnis

Özünə bir yaxın dost bildiyinə
Hər gün deyil, baş çək, sən ara-ara,
Dost demə üzünə hər güldüyünə
Sonra o dostu nə itir, nə ara.

Sındırıb ürəyi, sən vursan çatı,
Köməyə də gəlməz internet çatı.
Doganaqdan keçsə sonunda çatı
Adın layiq olmaz namusa, ara.

Yalvardıq oğullar sərhədi yara,
…Sevincli analar aldılar yara.
Son söz deyilmədi övlada, yara.
Məzar çoxaldıqca, qalmadı ara.


Arvad namusuyla oldunuz “ağa”,
Gününüz qaradır, möhtacsız ağa,
Yaxşı ki bükülmür leşiniz ağa,
Gözəl adınız var, unitaz, ara*

*erməninin əsl adı

20. 10.25.
Fəridə Köçərli
www.kafiye.net

SENİN HAYATININ


Sənin həyatının harasindayam?
Bəlkə xəyalında ilğım kimiyəm.
Bəlkə gözlərinin qarasındayam,
Ya sönmüş ocağın qorsuz külüyəm?

Sirdir, müəmmadir,əyridir,ya düž
Hansı qüvvə sənə cökdurübdür diz?
Dliinin ucundan qaytardıgın söž,
Ümid çicəyiyəm,sevda güluyəm.

Bəlkə hər aldığın nəfəsdə varam,
Guçüm yox qolumda zənciri qıram.
Səhvlərin ox olub, qanayır yaram.
Hönkürən bulağam,leysan seliyəm.

İsmim ürəyində çoxmu dərində?
Hansı nöqtəsində,hansı yerində?
O bitmək bilməyən eşq məhvərindən
Taleyinə qonan mələk teliyəm.

Keçdim taleyinin bir kənarından
Bəxtinə , ömrünə ortaq olmadan.
Göndərdi yaradan,aldı yaradan
Mən Tənha Buludam,Tanri əliyəm.
O Nurdan gəlmişəm,nurun diliyəm.

02.05.2024

Tamara Nadirevo Tenha Bulud
www.kafiye.net

Nədi ki

Sən ki varsan ,sanıram cahi-cəlalım vardır,
Könlümdə təxtinə bax,təxti-Süleyman nədi ki?

Gecə-gündüz sənin eşqində vəfa heykəliyəm,
Könlümün sultanısan,Misirdə sultan nədi ki?

Ciyərim yansa da hicrinlə bu eşqin yoluna,
Şəhid olsam yeri var,qətlimə fərman nədi ki?

O əziz surətini etsə ziyarət bu gözüm,
Ruhuma məlhəm odur,təbibi-loğman nədi ki?

Qıymasın gərdişi-dövran mənə həsrətlə ölüm,
Fərağındı Qiyamət, zəlzələ-tufan nədi ki?

Mən ki bu cismü-canı eşqə fəda eyləmişəm,
Etmişəm razi-niyaz,Minada qurban nədi ki?

Nəfəsin dəydiyi hər guşə səcdəgaha dönüb,
Ruhuma oldu vətən,cənnəti -Rizvan nədi ki?
Axı Tənha Buludun sidq ilə aşiqdi sənə,

Əmrinə müntəzirəm,verməyə bir can nədi ki?


08.05.2020
Tamara Nadirova Tenha Bulud
www.kafiye.net

ZENEP PİŞKİN TORUNUMA

Boyun hizla uzuyor servi gibi
Sesin gurleyerek gelir derinden gibi
Sekişlerin sesi tek tek keklik gibi
Sesini duymayi çok özledim Zeynep’im

Uzun kavak senin ile yaraşır,
Göğe çıkan servi senle yaraşır,
Çınar ağacı kolları senle yaraşır,
Kuvvetli kollarını özledim Zeynep ‘im.

Japon Gülüm senin gibi gül açar,
Karanfiller balkonda senin gibi kokar,
Reyhanlar sıra sıra olmuş naz yapar,
Uzaktan gelen kokunu özledim Zeynep’im

Gülünce parlayan inci gibi dişlerin,
Kalem gibi arzuhal yazan kaşların,
Gülünce daha güzel o gamzelerin,
Seyretmek için sabrediyorum Zeynep’im.

Sırma gibi saçların rüzgarda uçarlar,
Göreni sana içindeki tel ile bağlar,
Güzelliğin, saçların dosta koşar,
Saçlarınla bağlamanı bekliyorum Zeynep’im.


İncedir belin sülün gibi kıvrılır,

Topuklarına inleyen hal hal takılır ,
Sekmelerin yollar seni tanıtır,
Uzaktan yanıma gelmeni istiyorum Zeynep,’im

Hüseyin Deden der zaman daralmakta,
Boyunu, saçlarını, gülüşlerini, anmakta,
Gamzelerin, inci dişlerin, zorlamayla,
Bana; dedem demeni, sarılmanı özledim Zeynep’im!

26.10.2025 / pazar / Karabağlar

Hüseyin Durmuş

Emekli edebiyat öğretmeni

Şair ve yazar

Www.kafiye.net edebiyat sayfası sahibi

Bu da belə,

Batini tuluğdan betərdir onun,
Çıxır min oyundan, dəyişir donun.
İlan qabığından keçən tək canın,
Yaydığı zəhəri qorxudur, Allah.

Hansı dəhrilərin suyundan içir?
Hansı oğruların yolundan keçir?
Yuvalar içindən yuvarlaq seçir,
Sanırsan, dayaqdır, arxadır, Allah.

Min izdə azdırır sadəlövhləri,
Misala gətirir Quran, kövsəri.
Aldadır, çatana verir dərd-səri,
Bu adam şeytanın çarxıdır, Allah.

Güngündən çoxalır, kəsilmir ardı,
Bəhrama zillətdi, İsayi dardı.
Xisləti xaraba bahardı, yardı,
Yarı şeytan olan arxıdır, Allah.

Bəhram Bilaloğlu
www.kafiye.net

NEDEN SEVİYORUM?


Neden seviyorum uzakları bu kadar!…

Neden yakın bu kadar yıldızlar

Neden kanıyor bu mavi nehir

Neden yanıyor içimde yemyeşil bir şehir

Oysa

Oysa muştular yağıyor muştu üstüne

Yağmur yağmur…

Yağıyor işte en güzel mevsimler…

Tek duam

Ve sevdam

Su içmeye insin yeter ansızın bir ceylan

Yüreciğine hasret kaldığım o kutsal an

Neden seviyorum kuşları bu kadar!…

Bilemezsin…

Kuşlar ve yıldızlar…

Gece gündüz ve sıra sıra

Bir sevda…

Bir dua nöbeti yazar

Zaman!..

Ahhhh en değerli an

Saat!..

Beklenen en kutsal vaat…

Ve mavi bir kumru havalanacak yine birazdan

Şiirler şarkılar olacak pervazında

Bir de yüreğim…

Yüreğim olacak lacivert gagasında

Ve birazdan…

Birazdan içeceğim mutluluğu

Seni doldurduğum mavi yalnızlıktan

Birazdan…

Birazdan ay gelecek

Belki pembe bir tebessüm

Belki bir akşam busesi getirecek senden

Sonra saçların…

Saçların dökülecek mehtabın omuzlarından

Tel tel örtülecek belki yüzüm

Diyorum ya….

Ben en çok sarılıyorum yalnızlığıma

Daha çok sarılıyorum yıldızlı semalara

Ne biliyim…

Seviyorum işte yalnızlığı…

Bilemezsin yıldız çiçeğim

Oysa

En çok…

En çok ben yalnızlığımda sarılıyorum sana…

Ergün Bilgi
www.kafiye.net

BIRAK YANMASIN IŞIKLAR


Güneş çoktan söndü bırak yanmasın ışıklar

Gözlerini getir bana

Takın gülüşünü de salınan endamına

Yağsın yağmurlar

Sonra sıcak bir lodos essin dünyama

Erisin köşe bucak tüm karanlıklar

Hani bazen ormanların sırtını basar da kar

Ezilir gıcım gıcım dal budak, yemyeşil saçaklar

Gözlerini…

Gözlerini getir bana

Kim bilir, belki güneş açar

Düşer tohum toprağa

Sonra yarılır gök, mavi bir yağmur başlar

Belki bir peygamber doğar bakire bir kadından

Kutsal nefesiyle dirilir tüm körkütük aşklar

Ellerini…

Ellerini ver bana

Güller açacak ateşten parmak uçlarımda

Belki bir ses yağacak kül kül ipek avuçlarına

Şadan bir bülbül hıçkıracak sırmalı mektubunda

Bilmiyorum…

Bilmiyorum ne bir ismin var ne de bir resmin

Aşk, ekmek, su gibi kutsal; ölüm kadar gerçeksin

Gebeyken henüz uykularım çiçeklenen rüyalarıma

Gülümserdin geçerken boncuk mavisi penceremden

Zambak kokulu akşamlar dökülürdü ak ellerinden

Sonra değerken ıslanırdı berrak bir ay göz aklarına

Ve en içten bestelerle dizilirdi yıldızlar yanıbaşıma

Çekerdim gece rengi saçlarını uykularıma

Nefesinde ısınır, elalarında asılırdım yaşama

Kaç dünya var…

Kaç kat, kaç alem, kaç melek bilmiyorum

Lakin dünya içinde dünya…

Alem içinde alem var

Ver ellerini…

Ah şimdi!..

Tutsam ellerinden ve kaçırsam seni içimden

Görsem seni dünya gözüyle

Ah bir görsem

Bilmiyorum, ne bir ismin var ne de bir cismin

Aşk, ekmek, su gibi kutsal; ölüm kadar gerçeksin

Hani bir bahar karşılaştık senle

Vurulduk göz göze asude bir rüzgar busesinde

Hazirandı…

Yürüdük el ele derin ve turuncu göklerde

Neden vurgunum bu kadar sana

Ne olur

Ver…

Nefesini ver bana

Yağsın yağmurlar

Islansın sırsıklam tüm yarım aşklar

Sorma!..

Neden seviyorum karı, kışı, yağmuru bu kadar

Oysa üşüyorum titriyor ellerim

Bilmiyorsun…

Bilmiyorsun sevdiğim

Cehennemden geliyorum

Ve hala ateş saçıyor eteklerim

Evet…

Bir yanım yangın…

Bir yanım kar kıyamet

Ey yüreğimden ruhuma su taşıyan emanet

Gözlerini…

Gözlerini getir bana

Ölürken gözlerin ruhuma asacağım en büyük ziynet

Ergün BİLGİ

www.kafiye.net

Gül be şekerin Olayım/İlknur Yıldırım

Yemyeşil bir örtünün bilinmez bir yerinde

Mavi bir gök sessiz bir yer

Bir yağmur ikindisi şuurunla baş başa …

Şaha kalkmış bir kadın

Özünde gizli bir hayat habercisi

Okşuyor arifce has hamuruyla

Arsız figürde solan içindeki çocuğu…

Dokunda yanma hadi zarifce !..

Anla ve anlat şimdi umutsuzluğun kıskacını

İnan ve inandır zamanın sarkacına

Yaşadığı bu uyur gezer şairliğine.

Bakma bana öyle gül-be-şekerin olayım

Bazen deli bir tay, kısraklığının özünde

Acıtmaz gibi durursun

Racon kesersin sözünde

Birde kapris yaptın mı

Nazın tavan yapar

Bala pekmez katar

İşte bunlar gözünden sürme çalar

Sevda olup açılır

Köşe bucak saçılır…

Albenisi bol olan

Her dem andığında ürkek ceylan misali

Aşka bandıklarının

Küllenen közü yoktur.

Tende yandığının ise

Gamzelerinin çukuruna ekilmiştir

Kokulu pembe güllerinle gülşenine!..

…Neşelidir tomurcuğunun goncası

Çiğ taneleriyle mühür gözlere

Helalinden gelip öpülmüş

Duasınla sevgi umut özlemiyle…

Ay uyusa- yıldız körelse geceye

Çevrede yüz yılın kahır yükü yorgunluğu

O kadar tenha ki yaşanan, kimseler anlamıyor

Seninle giriyorum hayatın yorumuna

Sevdan dediğin, mavi boncuğun

Uzat boynunu kokulu güllerine

Söylen susma ,ağustos böceğine…

Öp uykularını yak yüreğine

Ki bu yangın hiç sönmesin.

Biz ki;

Derin sulardan geçmişiz ,kimseler bilmemiş

İki ayrı çiçeğin özünden

Kaynar kazanlarda kaynamışız, kök boyası gibi

Ayrı renklerle boyanmış iki çile ip gibi Sonunda

Aynı çulun nakışında sarmaş dolaş

Ziyade kucaklaşmışız…



17.10.2012 / İzmir

İlknur Yıldırım
www.kafiye.net

Durdurulamayan Zaman

Gün beyaza döndüğünde;

Donmuş ay geceyi hatırlatmak istercesine

Gökyüzünde asılı kalmaya devam eder.

Asırlar kadar sürmüş gibi,

Kim besleye bilmiş ki düşleri

Bazen kaybetmek ve kazanmak

O kadar çok birbirine benzer ki,

Kaybedişini zafer sanabilirsin.

Bu yüzden her kalp atışı biraz yetimdir,

Keskin ve soğuk ama kırılgan.

Zaman bir adım geriye çekilsin

En acımasız konuşmayı kalbime gömsün.

Büyük beklentilerin hayal kırıklığıyla;

Benden geriye ne kaldıysa, hepsi senin.

İlknur Özgün Yıldırım

17 Ekim 2025 İzmir’den..
www.kafiye.net