Kafiye.Net

ТЕҢЕЛБЕЙ ЖЕҢДИМ, ТЕҢЕЛБЕЙ ЖЕҢДИҢ СЕН ДАГЫ

Куйкалап аптап, дем жетпей жүрөк кысылып,

Көөдөнгө батпай, көңүлгө жакпай ысылык.

Турганда сен да түр-түмөн түйшүк салдыңбы?

Түйшөлүп турам, ичимден гана сызылып.

“Чарт”- сынып аттиң, чыдоонун бекем өзөгү,

Кетпесе экен, кетпесин үмүт үзүлүп.

Көчөдө чилде, көңүлгө аяз уютуп,

Сапырып санаа, саны жок кумдай куюлтуп.

Билмексен болуп, тескери бассаң катыгүн,

Кабагым карыш, кежейет желке тырышып.

Колумдан келер иш болсо мен да чыкмакмын,

Түрүнүп билек, ажылдак “итче” урушуп.

“Теңелбей жеңдим, теңелбей жеңем”- көрөсүң,

Темселеп жүрүп, дагы да мага келесиң.

Таарынып турган дидарым байкап койбостон,

Билмексен болуп, азгырык салып жеңесиң.

Ойуңду чайкап, “ит” жиниң таркап калганда,

Жапырып кулак, угасың ыза- жемесин.

“Теңелбей жеңдиң, теңелбей жеңдим” – дегенсиң,

Чалпалтпай сактап үй-бүлө деген кемесин.

Көр оокат экен, уу кылса таткан балыңды,

Бал кылат экен, жарыңдын айткан жемесин.

Чырмаган “Нике” үзүп да кетпес нерсе экен,

Бутуңдан тартып ширелтип бакыт желесин.

Кундузбү Маматова

24.07.2019.
www.kafiye.net

АСЫЛ КҮН

Асыл күн,
Мөлтүрүн жутпай булактын,
Добушун тыңшап сүтактын,
Эртең да атат ак таң деп,
Келбешиң билбей узаттым.

Асыл күн,
Түбүнөн чыкпай чырактын.
Бөлалбай сага убактым.
Бал ширин таттуу ирмемди,
Бош гана аттиң узаттым.

Асыл күн,
Жанымдын тынчын ойлодум,
Жыйнабай чачкын ойлорум.
Эрке жел менен жарышып,
Кайрылып артка койбодум.

Асыл күн,
Кечээги күлкүм төгүлүп,
Кабырга бирден сөгүлүп.
Жаштыктын акак-берметин,
Кумдуу чөл кетти чегерип.

Асыл күн.
Ар күнү сапар-жолдосун,
Коштошуу бизде болбосун.
Унутта калган кечээким,
Эртеге жандап, коштосун.

Асыл күн,
Учугу айдын үзүлбөй,
Күн чыксын таңда күлүңдөй.
Канча жан күтөт өзүңдү,
Бир гана сенден түңүлбөй.

Асыл күн
Бороонуң боздоп келсе да,
Шамалын тоону желсе да.
Керемет экен сыйкырың,
Өмүрдү өлүм жеңсе да.

Асыл күн..
Жашасын бардык асыл жаш,
Жакшылар болсун айрылбас.
Бактылуу, таттуу мүнөттөр,
Эртеге кайра табылбас.
Асыл күн-биздин жалын жаш.

Кундузбү Маматова

Куку
www.kafiye.net

Чырмалып ойлорумдун желесине,

Чырмалып ойлорумдун желесине,
Чыгалбай түшүп кеттим тереңине.
Чуу салып кайдан келдиң кызарган чок,
Чыйрыгам жылына албай илебиңе.

Кабынан суруп алдың жүрөгүмдү,
Капыстан тузак жайып түнөгүмө.
Кадалып туруп алды тагдыр өңдүү,
Капилет атылган жаа жүрөгүмдө.

Дүрмөтүн кызыл чоктон октоп алган,
Дүйнөмө ууга чыгып олжо алган.
Дүрбөлөң ойлорумдан кутулайын,
Дос күтүп, шыралгыга тышта мерген.

Нускат Манкушева.
www.kafiye.net

Эх, үмүттүн бир учкуну тамызгы,

Эх, үмүттүн бир учкуну тамызгы,
Көөдөнүмдө тартылгансыйт сыбызгы.
Турагыңдан түтүн чыгып жатса да,
Чарк айланам, шоола түшкөн сызыкты.

Бир муштум эт согуп турат күн-түнү,
Ар бир кагыш оордоп барат ар түнү.
Колдон түшүп сынган өңдүү быркырап,
Сыныктары тилген сайын ый, үнү.

* * *

Уктум бүгүн таң алдында агарган,
Торгой үнүн кубулжута сайраган.
Көөдөндөгү тамчылардан чогулган,
Деңиз, мухит толкундары күч алган.

Бул обонго жүрөгүмдү тартуулап,
Кайрыктарын кайра-кайра кайталап.
Бүтпөсө экен торгой үнү суранам,
Көз ирмемде жүрөгүмдө үн салган.

* * *

Жалын бүрккөн карашыңан өрттөнөм,
Өңдөн аздым, күлгө айлантпа өтүнөм.
Алгач ирээт көргөндө эле ” дүрт” эткен,
Жүрөгүмдө кайрадан жаз көрктөнөм.

Таптым десем күтүп жүргөн адамым,
Ууланыпмын күйүт тартар азабым.
Күүгүм кечте көрбөй калган өңдөнөм,
Айтчы сүйүү, кайсыл жолдон адаштым.

* * *

Аткан таңым, тийген күнүм сен, жазым,
Тынчтык тапкан, бүчүр алган сен, багым.
Комуз күүсү коштосунда жаңырган,
Моокум канган, мукам үндүү сен, ырым.


Айтып бүткүс кылымдарга сен баян,
Түштө дагы ачык көргөн чын аян.
Ууздай таза, мөлтүр мончок табылгам,
Тамырымда бек катылган сыр баян.

* * *

Кондуң эле бутагыма күтүп, жазым,
Көргөнүмдө баалагам сүртүп жашым.
Коругунда бакыттын сыйбай тургам,
Кантип сынды бутагым? Күтөм, жазым.

Кулагыма шыбырап айтчу эстүүм,
Алган жарым аманат чертилсин күүм.
Кайрыктарга элесиң сүңгүп кирип,
Ыр сабында маңызы –бүтпөс эргүүм.

Нускат Манкушева.
www.kafiye.net

Сары жорго токуп


Сары жорго токуп минет сагыныч,
Сага барчу жолду торойт таарыныч.

Күтүү менен таңдар атат, кеч кирет,
Күмөн саноом күм – жам болуп эскирет

Жүрөк күйүп чокко, күлгө айланган,
Жүгөнү жок бир өзүңө байланган.

Аалам баткан мейкиндике сыйбадым,
Алтын сөздүн берметтерин жыйнадым.

Жакшы адамдар менден көптү күтүштү,
Жан дүйнөмдү жалгыз сөзүң үшүттү.

Эми күтпөйм, кездешүүгө акың жок.
Эргип сага ыр арначу акын жок.



Нускат Манкушева.
www.kafiye.net

Сен биргесиң, мени ээрчип кыялымда

Ээрчитип, сени дайым кыялымда,

Оюмдун эң бир таттуу кыямында.

Көйнөк алсам дүкөндөн жагабы?- деп,

Сураймын, бирге жүргөн сыягында.

Арзуумдун күүсүндө, кыягында,

Адеп сактап күлкүмдү тыямында.

Оюмда оролушуп, элестеткен,

Өзүң менен үйүбүздү жыямында.

Эс алып келейин деп тоого чыксам,

Ээрчийсиң, кокту колот кыясына.

Кооздолгон сүрөт болсо айлананын,

Сүртүлдүң, жашыл, кызыл, сыясына.

Сен биргесиң, мени ээрчип кыялымда!

Ашира Кулишева
www.kafiye.net

Дүйнөнү мен эми сүйө аламбы

(Болгон окуя)

Тагдырым тебеленип талкаланды,
Жүрөгүм тилинип жараланды.
Бул азап маңдайга жазылган го,
Өмүрүм чийилип караланды.

Зордолуп намысым арааланды,
Келечек кан жутуп жазаланды.
Ичтеги арманды кайда катып,
Жалгандан чындыкты табаламбы?

Көкүрөк ачышып туталанды,
Көздөгү жашымды тыя аламбы?
Өзүмдөн өзүм катуу чүнчүп эми,
Бир өмүр баарынан уяламбы?

Көөдөнүм эзилбей тураламбы?
Башымды көтөрүп жүрө аламбы?
Берилип жүрөктөн баягыдай,
Дүйнөнү мен эми сүйө аламбы?

Жылдан ашты, эзилип жатканыма.
Көңүл калып баарынан коркконума.
Тагдырымдын тикенектүү тар жолунда,
Баш көтөрбөй бул азапты тартканыма.

Эркектердин баардыгынан көңүл калды,
Күтпөгөндө жанымды сууруп алды.
Каргыш тийген каргашалуу ошол күндө,
Чыңыртып басып алып, уйпалады.

Кыйкырып да жалындым, жардам сурап.
Колдорумду катуу кармап, ишин улап.
Укпагандай каалаганын кылып анан,
Мени карап “кечир” деди башын тырмап

Жыйналдым, тарандым да чыгып кеттим,
Жаным ооруп, бир тарапка чуркап жеттим.
Бет алдымда көпүрөгө бир урунуп,
Өзүмдү намыс үчүн, секир дедим.

Ажал албай, суудан да тирүү калдым,
Тамыр кесип, өзүмдү асып алдым.
Жан кыю да колуман келбей койду,
Эми минтип өксүк менен жашап калдым.

Түшүнгөн бар, түшүнбөгөн сын айтаар,
Неге жанын кыймак болду деп жазаар.
Ошол мүнөт куйкалаган тозоктой,
Жай таптырбас азаптыгын ким аңдаар…

А Райбекова

2015 жыл

Чөйрөдөгү болуп жаткан окуялар акындын жүрөгүнөн өтөт деп коюшат эмеспи, ошол себеп мен да бул аянычтуу окуяны айланып өтүп кете албадым. Урматтуу мырзалар аялзатын коргоп, сыйлап, аяп жашасаңар жогорудагыдай тагдырлар кайталанбай, эч бир кыздын көз жашы төгүлүп жаны кыйылбайт эле. Албетте бул сөз ээсин таап, кай бирлерди ойго салат деген үмүттөмүн…



www.kafiye.net

İsimsiz Şiir

Ruhun kurumuş bahçeleri;

Cümleler arasında anlatı oluşturur

Kaç yeminleri bozar dudaklar özleşince,

Belleğinde olmasaymış boşluğun!..

Her şeyden çok aşkın tuhaflığı;

Algısında hep bir anlam kaybı

Özleşi mi çekti gerçekliğine?

Her şeye varım derken,

Hiçbir şeye yok dedirtti.

Bilinmeyen bir ülkenin gökyüzünde

Doğrular ve yalanlar arasında,

Kendilik kaygısı taşırız.

…

Acı ve de tuhaf hayaller aranıyor..

Üzerimizden tersini çıkarabilse hayat!

Patlayacak yakın bir zamana,

Pembe beyaz tomurcuklar

Üstümüzde binlercesinin fısıltısı

İyiliğin yüceltdiği,

Kötülüğün öteleyemediği

İnsani ,

Birilerine benzer yalnızlığı.

Ki aynı evde aynı masada

Karşı karşıya otururken

Ne sen ne ben hatırlayacağız

İçinde filizlenmiş buz yeşili yapraklar,

Onlardı habersiz rengarenk çiçekler

Tam kalbin üstünde

Hiç bitmeyecek düşe dönüştüler.

İlknur Yıldırım

12.07.2018

İzmir’den…

www.kafiye.net

Seni Beklerken

Bu gönül kaç asır daha bekleyecek;

Silinmiş görüntüler çekilirken gündüzüne,

Uyumaktır dileğim deliksiz !..

Önümde bir imge insan gölgesi

Kestirip atamazken,

Yaşamak mı , hak etmek mi?

Unuturum,

Unutulmuş olmanın acısını çekerek

Labirentlerinde yitik.

Hayatın bilinmez manası

İllaki hayallere kapılıp düş kurdurur

Bazen ruhun büyüsüdür

Bazen de kalbin rahlesi

İzdüşümlü şiirini tutuşturur..

Seni düşündürür!.. Senden önce.

Alfabesi mor bir kuşun ağzında

Coşkusu öyle bir sevinçle karışır ki kanıma..

Düşerken çıkamam derim

Hangi cesaretle başlayabilirim

Hem nasıl cüret edebilirim

Sende saklayayım derken kendimi

Korku kalbimin sahibsiz kalacağındandır.

Döküp saçan yüreğimin yamalı bohçası!..

Tutkulu,tutku veren yüce yaratıcısı;

Bir aşk uğraşınla demez mi bana

Kandilinde yağ kalmamış sönmüşsün
Zaman erecek muradına koş,

Yarına kalmaz belki de

Devrilmeden ömrün bugüne.

…

İlknur Yıldırım

www.kafiye.net

Sıcağı Sıcağına Çıtır Çıtır



Sıcağı sıcağına unutmadan bir olayı paylaşmak isterim.Sebebi benmiydim,nedenini kavramak gerekiyor diye düşünüyorum.

Olay alışverişimizi bitirip kasaya ödeme yapmaya gelmemizle patlak verdi.Bu ablanın problemi neydi ki,durduk yere bana bulaştı?..

Neymiş neden alışveriş arabasını alıp yerine götürmüşüm kendisinden izin almadan. Sürükleyip yerine koyduğum mesafede iki adım.”Bu kişilik haklarıma bir saldırıdır,bilerek kasten yaptın ” demesin mi bide tekrar tekrar.Ben tabii şaşkın ne diyeceğimi bilemedim. Konuşmak mümkün değil.Zehrini akıtacak birini arıyor gibiydi.

Neyse eşim girdi aramiza aldı beni arkasına ,empati yapmak,konuşmak mümkün değil.”Sen kim oluyorsun avukatımısın bir kelime daha kullandı ağza gelmeyecek türden buradan bunu yazmak bana yakışmaz arkadaşlar. Eşim tabii sinirlendi kocasıyım dedi bir hışımla. .Derhal kurtulmak istedim resmen sabrımızı denedi.

Kasadan işaret geliyor kasiyer görevli” Ablam bayram bayram ayıp ” demesi üzerine biz iyi bayramlar deyip çıktık magazadan. Ama belayı almışız haberimiz yok. Kapıdan çıkar çıkmaz eşim polisi aramak istedi engelledim değmez boşver.”Sırf birinin huzuru kaçsın diye kendi huzurununda da vazgecebilecek insan normal değil,psikolojik vakadır.” derken,

kafamı yana götümemle birde ne göreyim abla bize doğru işaret parmağını sallıyor görürsün sen der gibi sanki söylediklerimi duymuş.Bir korku bastı mı beni.

Kurtulduk sanarak eve doğru yürüyoruz. Eşime “Hışırtılı torba sesleri geliyor arkamızdan sanki merdivenleri ikişer ikişer koşarak inen bize doğru gelen var” yoksa o mu diyecektim ki abla torbaları firlatmış çoktan elinden sağ elimi yakaladı. Eşim aramıza girdi hemen yakaladı iki elinden halen üstüme üstüme yürüyor.Bir yandan da sen görürsün bırak ellerimi saçını başını yolacam. O an elim ayağım titriyor kan şekerim düşmüş tutmasa eşim yığılacağım oracığa.

Baktım yoldan geçen bir adam bize doğru geliyor.Tabii kadın korktu geri çekildi. Abi siz gidin dedi adam ben kadınla konuşurum sakinlestirecem.Eve nasıl vardık nasıl merdivenleri çıktım nefes nefese hemen bir bardak su içtim. Üstünden 3 gün geçti ben dışarıya çıkamadım bir daha denk gelirim diyerekten korktum.

Herşeyi geçelim,genel olarak hiçbir kimlik atfetmeden,kendimizi ve herşeyi sevmek olsun önceliğimiz.Bunu dengelemek bile yeterli..

İlknur Yıldırım

24.07.2021

İzmir’den…

www.kafiye.net