Sənə qədər
Sənə qədər,
o qədər çox ağrılar yaşamışam ki,
Ağrıdıqca sevməyi öyrədib,
İnsanları,
İnsanlığı tanıdıb,
Hissləri min yerdə öldürüb dirildib,
Elə özümü də;
Üç dəfə ölümlə həyat arasında
Həyatdan iki əlli yapışmışam.
İçimdə daşıdıqlarımı,
Kənd-kənd,
Şəhər-şəhər,
Ölkə-ölkə daşımışam.
Sənə qədər,
Gözlərimə yaş dolub,
Həm də,
Elə çox dolub ki,
Gözlərim güləndə
Işıqlığını ətrafa yaş kimi yansıdıb.
Mənə elə gəlir ki,
Həyatda hər şey bir-birinə oxşayır,
Hətta eynidir.
Mən isə
Fərdiliyi və azadlığı
Təpədən dırnağa sevirəm.
Sənə qədər,
Ulduzların tək-tək parlaqlığı
Elə də çox gözlərimə düşməyib.
Sənin üçün çox darıxıram.
Mənşəyi məlum olmayan darıxmağım…
Darıxmaq içdən sıxılmaqdırmı?
Əksinə,
İçə sıxılmaqdır.
Sənə qədər,
Pəncərəm də yox idi
Külək ara-sırada taybatay açıb
Ruhumu qolları arasına sıxsın!
Sənə qədər,
Tam deyildim,
Səninlə tamlaşmışam,
Sən, mücərrədsən əzizim…
Bir sakit ayaq səsi sevinc gətirir,
Ellərimi isidir.
Astaca sığal çəkir əllərimin yiyəsiz soyuğuna.
Sənə qədər,
Hər şey
Buludun üstündə
Sehrli xalçaya minib
Qərb ölkələrinə uçurdu.
Nağıl axşamlarında
Sakitcə yuxuya gedirdi
El boyda ümid səsi.
Bəzən,
Hıçqırıq qırığına oyanırdım sabahlar.
Bir hikmət,
Qıcıq,
Esəb,
Sevgi,
Sevinc çuğlayırdı təkliyin not dalğasını.
Sənə qədər,
Bütün qədərlərim
İki xətt üzərində yeriyirdi, kəsik-kəsik,
Dalğa-dalğa.
Sənə qədər,
Hər şeyi sənə hesablamışdım.
Bir göyərçin də uçdu,
Rəngi ağappaq idi.
Gülnarə İsrafil
www.kafiye.net
İnsanın adı ne zaman anılmazsa, o zaman ölmüş demektir.
Barış Manço__
==
Babama Mektup
(Baban giderse; Babasızlık başa çöker…)
Yılları uğurlayan bende sancılı yürek
Sızar dışa göğsümden içim gam, dilim peltek
Yaslandığım yer, mekan ayaza vermiş destek
Dünyayı ağırlayan kışlar sensizlik demek
Şikayet etmesem de gittin gideli babam
Gölgeni arıyorum yittin yiteli babam
Arkama baktığımda hasretin birikimi
Ötenin ötesine yollanan selam kimi
Kimi elimde dua kimi sabrın çekimi
Kimi bir dalgınlığın çaresizlik ekimi
Yoksunluğun hasını gittin gideli babam
Ruhumla sarıyorum yittin yiteli babam
Suskum, taşır omuzda şu koskoca cihanı
Gözüm, bir yanardağın püskürttüğü boranı
Gönlüm, yaralı kuşun iyileşmez çibanı
Acımı dindiriyor bir ayetin beyanı
Haktan rahmet isteyip gittin gideli babam
Hep sana varıyorum yittin yiteli babam.
Nezahat Yıldız Kaya
www.kafiye.net
İlahi zamanlama
Bəzən həyatımızda sanki bir “pauza “yaranır.Həyat durdu sanırıq.Bu-ilahi zamanlamadır.Allaha güvən və təslim ol.
Əslində hər şey olmalı olduğu yerdə ,olması gərəkdiyi kimidir.
Çünki bu kainatın Yaradıcı gücü hər bir yaratdığını mükəmməl şəkildə yaratdığı kimi,hər bir incə detalı da hesaba almışdır.
Biz bir şeyin olmasını istədikdə öncə onu xəyalımızda canlandırır,sonra düşüncəmizin süzgəcindən keçirir, daha sonra onu həyata keçirməyin yollarını araşdırırıq. Bəzən buna nail olur,bəzənsə səylərimizə rəğmən bir nəticə ala bilmirik.
Dua edir,ümid edir və gözləyirik.
Belə düşünək.Bir bitki yetişdirmək istədikdə əvvəlcə toxumu torpağa atırıq.Bu toxum bizim arzumuz, diləyimiz,xəyalımızdır.Sonra onu zaman-zaman suvarırıq,toxum cücərib torpaqdan baş qaldırınca onun öz kökləri üzərində möhkəm durması üçün gübrəsini, suyunu verir,bir qədər boy atdıqda dibini belləyirik və s.Daim qayğısına qalırıq.Bütün bu səylərimiz- dualarımız, ümidlərimiz və əməyimizdir. Amma bitki bir anda bar verə bilməz,deyimi?.Zaman.Bəli,bizə kərəkli olan zamandır.Səbrlə gözləmək,ümidlə yaşamaq və çalışmaq.Qalan işlər İlahi gücün öhdəsindədir.”Niyə olmur,niyə dualarım eşidilmir?”-deyə ümidsizliyə
qapılmaq olmaz.Çünki hər şey o qüsursuz İlahi güc tərəfindən nəzarət altındadır.Zamanı gəldiyində “ol”malı olan olacaq.Getməli olan gedəcək,qalmalı olan qalacaq.Baş tutmayan nə varsa,bizim xeyrimizə olaraq gecikir.
Bəli,həyat bizə səbrlə gözləməyi öyrədir.Bu müddət ərzində kainatla bir bütün olmağı öyrənə biliriksə, mükafatımız verilir.
Yox əgər hadisələri məcbur oldurmağa çalışsaq,əksinə işlərin daha da tərs dönməsi ilə üzləşərik,bu isə bizim qorxu və şübhələrimizə yol açar.Nəticədə ümidsizliyə qapanar və əsl yönümüzü itirə bilərik.Deməli,hər bir işi öz axarına buraxmaq lazımdır.Biz düşüncələrimizlə yaradıcı gücün qaynağına mesajlar ötürürük.Nikbin düşüncələr müsbət,bədbin düşüncələrsə mənfi əks-səda doğurur.Odur ki,Yaradana güvənərək,ümidlə İlahi zamanlamaya təslim olmaq bizə ən xeyirli qapıları açacaqdır.
Tamara Nadirova(Tənha Bulud).
www.kafiye.net
BİR ALƏMƏM
Bir ovuc torpağam,bir udum nəfəs
Bu azad ruhuma cismimdir qəfəs.
Bir zərrə atəşəm,bir damla suyam.
Bir də sevgi dolu,ümid doluyam.
Ovcuma dünyanın bəxti yazılıb
Kainat yuxusu mənlə yozulub.
Məni əks eyləyir Günəş də,Ay da
Səsimin sehriylə çağlayır çay da
Tanrı ,sevgisiylə yaradıb məni
Xidmətimə verib bütün aləmi.
Mənim müəllimim Tanrı özüdür
Varlığın hikməti bir “Ol”sözüdür.
Bütün Yer üzünün əşrəfi mənəm
Mələklər səcdəmə gələn Adəməm.
Sirli bir aləməm,vaqif ol sən də
Kainatın sirri gizlidir məndə.
Tamara Rustamova Tənha Bulud.01.12.2019
www.kafiye.net
TANIYAMADIM KENDİMİ
Sayamadım yılları ne çabuk geldi geçti
Gün yüzü görmemem için beni mi seçti
Ömrüm den ömürler aldı kime ne verdi
Aynaya baktımda tanıyamadım kendimi
Nice acılar çektim gönül hanemde
Dilim sus oldu kalbimdeki düğümde
Gülüşler olmadı Ömrümce yüzümde
Ben bile aynada kendimi tanıyamadım
Yalancıymış vefa yokmuş hiç birinde
Her şey bırak dursun artık yerli yerinde
Bilinmez bir yolda yürürsen Allah kerim de
Saçlarım ağarmış kendimi tanıyamadım
Yıllara meydan okusan da her gün
Yıkarlar senide anlayamazsın bir gün
Göremediysen ömrünce yaşanacak gün
Çizgiler oluşmuş yüzümde kendimi tanıyamadım
Yüzümdeki çizgilere bakmayın siz benim
Yüreğimde çektiğim acılarım çok derin
Anlatılmaz destan olur yok bu dünyada yerim
Gözümden akan yaşlarla kendimi tanıyamadım
Serap Okçu
www.kafiye.net
KAHVERENGİ İNEK GÜLOYA İLE SAHİBİ FATMA ANA
KAHVERENGİ İNEK GÜLOYA İLE SAHİBİ FATMA ANA
SON SORULAR:
1-Çocuklar! Etrafınızda gördüğünüz kahverengi nesneleri söyler misiniz?
2-Üzerinde kahverengi renkte kıyafeti olan parmak kaldırsın.
3-Kahverengi size neleri çağrıştırıyor.
Gelelim hikâyemize.
Fatma ananın çiftliğinde inekler, koyunlar, kuzular, tavuklar, horozlar neşe içinde yaşayıp gidiyorlardı.
Her sabah erkenden Fatma ana hayvanların bulunduğu çiftliğe gelir, onlara yem ve su verirdi.
O günde diğer günler gibi erkenden çiftliğe geldi. Elindeki yem ve su kovasını bir köşeye bırakıp hayvanlarının yanına gitti.
Önce kahverengi inek Güloya’nın yanına uğradı. Fakat Güloya çok mutsuz görünüyordu. Fatma ana merakla sordu.
-‘’Hayırdır Güloyam? Bu gün hiç iyi görünmüyorsun.’’
Güloya hemen toparlandı ve derdini anlatmaya koyuldu.
–‘’Yan çiftlikteki arkadaşım Tülü’yü sahibi satılığa çıkarmış. Onu bir daha görememekten çok korkuyorum. O benim en iyi dostumdu.’’
Fatma ana:
–‘’İlahi Güloya! Üzüldüğün şeye bak. Ben hemen gidip buna bir çare bulurum.’’ Dedi.
Fatma ana, komşusu Gülperiye seslendi:
–‘’Gülperi! Kız, çık hele sana diyeceklerim var!’’
Gülperi pencereden başını uzatıp:
-‘’Ne oldu Fatma ana? Hayırdır sabah sabah bu ne telaş? Daha kargalar bile kahvaltısını etmedi!’’ Dedi.
Bunun üzerine Fatma ana:
–‘’Kız,Siz Tülü ineği satılığa çıkarmışsınız. Doğru mu duyduklarım?’’
Gülperi:
-‘’Heee, doğrudur valla. Paraya sıkıştık. Tülüyü satıp elimize üç beş kuruş geçer belki dedik.’’
Fatma ana:
–‘’Tülü ineği kimselere verme! Onu ben satın alacağım!’’ dedi.
Gülperi:
–‘’Valla çok iyi olur Fatma ana! Pazara gidip müşteri aramaktansa sen al. İnek yabana gitmesin.’’ Dedi.
İkisi pazarlığa tutuştular. Sonunda Tülü Fatma ananın oldu.
Hemen onu ahırdan çıkarıp kendi çiftliğine getirdi. Güloya’nın yanına koydu. Tülü’yü karşısında gören Güloya sevinçten deliye döndü. Hemen Tülüye sarıldı. Hoş geldin biricik arkadaşım dedi.
Sonra da Fatma anaya teşekkür ettiler.
Aylar ayları yıllar yılları kovaladı. Tülü ve Güloya’nın birer tane buzağıları oldu. Üstelik ikisi de kahverengiydi.
Buzağılar çiftliğe neşe getirmişlerdi.
SON SORULAR:
1-Çocuklar! Güloya neden üzgündü?
2-Fatma ana Güloya’nın derdine nasıl bir çare buldu?
3-Buzağıların rengi nasıldı?
4-Hadi, şimdi siz bana bir hikâye anlatın bakalım.
Hacer Taner Bulut
www.kafiye.net
KIRMIZI GÜL GÜLNAR İLE BÜLBÜL BARSİ
KIRMIZI GÜL GÜLNAR İLE BÜLBÜL BARSİ
ÖN SORULAR:
1-Çocuklar! Hadi bakalım, bana etrafta gördüğünüz kırmızı renkli nesnelerin adlarını söyleyin.
2-Şimdi de, üzerinde kırmızı renkte kıyafeti olan var mı? Varsa yanıma gelsin.
3-Şimdi hepiniz gözlerinizi kapatın. Kırmızı renkli, hayaller kurup, bana anlatın.
Evet, yavrular. Hikâyemize geçeyim mi? Eveeet, dediğinizi duyar gibiyi.
E, hadi o zaman başlayalım.
Kış mevsiminin amansız soğuğundan kurtulan, canlılar neşe içinde şarkılar söyleyip eğleniyorlardı.
Fakat Kırmızı Gül Gülnar’ın hiçte eğlenir gibi bir hali yoktu. Yüzünü asıp öylece duruyordu.
Gülnar’ın bu hali arkadaşlarının dikkatinden kaçmadı.
Bunun üzerine Sümbül Samu:
-‘’Gülnarcığım! Ne bu surat? Neden hiç gülmüyorsun?’’
Gülnar:
-‘’Bu gün içim çok sıkılıyor. Canım hiç gülmek istemiyor dedi.
Samu:
-Bana anlatmak ister misin? Dedi.
Gülnar:
-Bülbül Barsi’yi çok merak ediyorum. İlkbaharın ilk günleri mutlaka ziyaretime gelirdi. Günler geçti hala Barsi gelmedi. Bu yüzden çok üzgünüm dedi.
Samu:
-Dur bakalım. Biraz sabret. Belki önemli bir işi çıkmıştır dedi.
Gülnur:
-Bilemiyorum Sami. Onu çok merak ediyorum. Umarım başına kötü şeyler gelmemiştir dedi.
O gün Gülnur, güneş batana kadar Barsiyi bekledi.
Fakat gelen giden olmadı.
Sonra Barsiyi düşünerek uyuyakaldı.
O gün rüyasında Barsi’yi gördü. O çok hastaydı. Yüzü kıpkırmızıydı. Belli ki çok ateşi vardı. Annesi Barsi’nin yanından hiç ayrılmıyordu.
Gülnur ter içinde uykudan uyandı. Telaşla etrafına bakındı. Kendi kendine:
-Oh be! Rüyaymış dedi.
Kendi kendine söylenirken, bir anda Barsi’nin kanat seslerini duydu. Yüzünü mavi gökyüzüne çevirdi. Bir de baktı ki Barsi uçarak yanına geliyordu. Sevinçten ne yapacağını bilemedi.
Barsi uçarak yavaşça Gülnar’ın dallarına kondu.
Sonra ikisi kucaklaşıp öpüştüler. Gülnar rüyasını arkadaşına anlattı.
Ardından şarkılar söyleyip, kahkahalar attılar. O gün ikisinin de neşesine diyecek yoktu.
Akşam olunca Barsi evine doğru kanat çırptı.
Gülnar:
-Bir daha beni merakta bırakma emi dedi.
Barsi Gülnar’a kanat salladı.
Evet, yavrular bu günlük benden bu kadar. Bir daha ki hikâyede görüşmek dileğiyle, hoşça kalın.
SON SORULAR:
1-Evet çocuklar! Gelelim sorularımıza. O gün Gülnar niçin üzgündü?
2-Badinin geç gelme sebebini kafanızda canlandırıp bana anlatın.
3-Peki, çocuklar! Sizce güller hangi mevsimde çiçek açarlar.
4-Şimdi sıra sizde. Hepiniz, gözlerinizi kapatın. Sonra da kafanızdan bir hikâye yazın. Onu bana anlatın. Ne dersiniz?
Hacer
Taner Bulut
www.kafiye.net
Ay Yazgımsan
Baktım bir kendime heyhat!
Ömrüm geçmiş ahu zar…
Beklemekle
Ve birde bilmemekle
Dışarı kustuğum onca öfke
Canımı acıtıyor nedense
Bitmeli bu kavgam,yeter bitmeli
Gasp edilen çocukluğum,gençliğim,hayallerim derken
Etrafta hep bir küf kokusu
Ben ki suçlu sandalyesinde
Solum ağrıyor be adam
Yokluğunda
Ben…bitiyorum…
Mezarda oda dipleri
Bir bir serpilir gelgitleri
Uzana bilsem de yerde kilitsiz asmalar
Gün ışığında kalır beden
Duygu dünyam bir serenat
Akarken oluklara doğru
Beyazla kör eder duyu taneleri
Ve ondan doğmuşken duyumları
Duyarım çığlığımın cılız imdadını
Uzat şimdi başını beyaz bir arktan
Aydınlan ziyan aydınlan ki
Sözlerim,gözleri özlemesin
Esir alınmışken yeşiline
Soluğum kaçak astral bir an
Siz aşktan ne anlarsınız bayım
İşkencenin had safhasında
Nasıl susmaktır bu bilemedim
Ay yazgımdır diyorum
Bastırılmak,
Baş eğmedir…eğdirmedir bendeki sevip sevilmek!
İlknur Yıldırım
04.11.2019
İzmir’den..
www.kafiye.net
Düş Gücü Ülkemde
Koca bir kapının önüne vardım
Çoktandır merhabalaşmadık
Fısıldasam şifreyi
”Açıl susam açıl”
Elim de armut devşirmiyor ya
Aradım durdum bir geçit
Daha büyük aşklara
Daha sıkı dostluklara
Hep bir fazlası
En çokça zihnime bu ketler
Yığılan yığınaklar
Köprü möprü müydü
Üstüme basıp ta çekip gitti
Yahu bu nasıl bir düzen
Dünyanın arkası hayal tacirleri ile dolu
Dört bir yanı konuşlanmış
Sakatlanmış,
Bombalar yağıyor
Gelene geçene kapalı
Aşmalı daha fazla karışmadan
Dudaklar ucunda hayat yabancı
Onlara neler yapıldığını dinle
Yada bana neler olduğunu anla
Bilemedi kıymet;
Ruhumun gözü boş ver dedi
Her anlatış her paylaşım öldüren
Körü körüne avundu baharlar
Tıknefes etti düş gücümü
Keşke yüreğim gitmese;
Bir adım ötede
Ne kadar da kaybım var.
İlknur Yıldırım
www.kafiye.net
GERİDE KALAN
Geride bırakabilmeyi öğrenmiş kadınlara asla kalıcı bir hasar meydana getiremezsiniz.
Onda kalıcı olan tek daimi hasar geride bırakabilme yetisidir çünkü. Acıyı geride bırakmayı bilir sevdayı geride bırakmayı bilir çocukluğunu ve hatalarını da.
Korkularını pişmanlıklarını, hüznün heyecanını, kahkahalarını, alışkanlıklarını, hatıralarını, dişini sıktığı geceleri…
Hatta çok sevdiği insanları bile geride bırakabilir gerekirse.
Ve geçmişine yabancı hisseder daima.
Geride kalan ne varsa hiç olmamış gibi gelir.
Yaşadığı onca şeyi sanki bir başkası yaşamış da o da bir yerlerden duyduğu için belleğindelermiş gibi yahut bir kitapta veya filmde rastlamış gibi tüm olanlara ama asla yaşamamış gibi.
Bu sebeple hatayı tecrube edebilir elbet ama yine de sarsılmaz.
Bu kadınlar özlemeyi özleyenlerdir.
Bir şeylere tutunabilmeyi dileyenlerdir.
Lakin şairin dediği üzere ‘insan ölebildiğine göre kendinden bile soğuyabiliyordur yada insan dedigin kendi yokluğuna bile alışır işte bu kadınlar bunu bilir.
Bu bilinçle yaşadıkları için de gövdelerinde uzun süre barınamaz hiçbir yara.
İz taşımazlar İz yüktür onlar için.
Kimisi gamsız olarak adlandırır onları ama bilmezler ki onlar geride bırakabilmeyi geride bırakılarak öğrenmişlerdir ve bundan ala keder yaratılmamıştır.
Kadriye Ramsaier
www.kfiye.net
