Kafiye.Net

GİDİYORUM

Geçmişe sünger çekip
yaşananlara aldırış etmeden
yaşanmadı farz edip gidiyorum
Gözyaşlarımı değmeyecek insanları
kendi hallerine bırakıyorum
sevdiğiniz kadar sevilin diyorum


İşte gidiyorum
sahte gülüşleri arkamda bırakarak
umut doğar mı bilmem,
güneşi görür müyüm belirsiz
heybemde biriktirdiğim acıları
bırakarak gidiyorum


Avucumda beni gülümseten
birkaç güzel anı,
azığımda bir aşk sarhoşluğu
gidiyorum veda etmeden sessizce


Gidiyorum işte
ömrüm bir kelebeğin kanadına eş
bir gün de olsa yaşamak için
gidiyorum.

Mahlas Aysegül Ayaz /2023/Van
www.kafiye.net

FESLEĞEN2

Yeniden ben geldiğim fesleğenim. Şiirlerimle dolup taşan kalbimle bir de cevap bulmuş sorumla. Hasbi hallerimize muhtacım şu aralar. Konuşup dertleşecek çok insan olsa da hiç biri senin yerini tutamıyor, inanır mısın? O yüzden sana ihtiyacım var. Söylemeye çekiniyorum ama bir haller olmuş sana: Spora mı başladın, yoksa depresyonda mısın? Henüz senin gibi değilim. Olmam da sanıyorum. Senin yaza dair umudun kalmamış. Bense hâlâ umutlarla yeşertiyorum hayallerimi. Hiç olmadığı kadar hem de. Saklanmaz ruhuma bir ben, dar gelir içimi içime sığdıramıyorum. Kalbim bebeklerin kalbi gibi pıt pıt atıyor. Teannüt ediyorum sanki eski ben olmamak için. O deli aşık, konuşkan ben… Sabahattin Ali gibi seviyorum. Gayet aklım başımda olarak. Hâlâ konuşkanım ama büyüyor insan.

Önceki sohbetimizde herkese sayıp dökmüştüm. Az çok hatırlarsın fikirlerim aynı ancak bil bakalım ne değişti. Ben tam olarak fikirlerimi başkalarına haber etsem ne çıkar, etmesem ne? Dönüp düşündükçe gülüyorum sana söylediklerime. “ Onlardan ne eksilir ne artar, derdimi deli eder otururum köşeme sonunda.” sonunda. Komik olansa koskoca bir paragraf kavga edercesine bahsetmiştim her şeyden. İnsanlar gelişir güzel kokulu fesleğenim. Değişir…

Güzel kokulu deyince hakikaten sonbahar – ya da sözsüz inkar ettiğin depresyonun- senden bunu alamamış. Hâlâ çok güzel kokuyorsun. Kim bilir neler anlattın görüşmeyeli. Ben anlatayım sana. Dinlemek istemezsen de üzgünüm güzelim. Kaçışın yok. Kedileri daha çok seviyorum. Hepsini cebime alıp götürmek istiyorum. Ne mümkün… Köpeklere alerjim varmış, bilmiyordum. İlk ve son kez dokunabilirdim. Tatile gelirsek mütemadiyen aynı saatlerde şiir yazdım. Yeni bir roman işledim. Devam ediyor hâlâ. Pek çok müzik keşfettim. En sevdiğim şüphesiz Mark Aryan’ın “yalancısın” şarkısı oldu ama hiç birini diğerinden ayıramam. Bekledim de Gelmedin, Gözlerin, Kalbin Yok mu?, Çoban Yıldızı… Böyle işte. Şimdi ise yine kış geliyor. Yağmurlar da başlar. Mesai geliyor. Bu sonbahar iyi olacağım. Olmazsam şiiri yasaklayacağım kendime, söz… Seni rafına bırakıp gidiyorum. Yine geleceğim. O zaman özle beni. Hoşça kal.

Tuğba Aras / 24.05.2023 Çarşamba/ Karabağlar
www.kafiye.net

CANCAĞZIM

Bakma şimdi melül, melül yüzüme,
Kıymetimi bilecektin cancağzım,
Ağlar iken kan oturdu gözüme,
O yaşları silecektin cancağzım.


Şimdi gelmiş kölen olam diyorsun,
Ne istersen iste bulam diyorsun,
Yıllar sonra gelmiş selam diyorsun,
Çağırınca gelecektin cancağzım.


Sözüme yalanı riyayı katmam,
Sakın ha deneme bir daha yutmam,
Bu yüreği artık sana yar etmem,
Verdiğimde alacaktın cancağzım.


Su testisi kırılırmış yolunda
Her gün başka biri vardı kolunda,
Açtın katmer, katmer gurbet ilinde,
Benim ile solacaktın cancağzım.


Umursamaz tavrın yordukça yordu,
Hercai duygular ruhumu sardı,
Deli gönül yıllar yılı boş durdu,
Gençliğimde dalacaktın cancağzım.


Sen miydin bir zaman düşüme akan
Masum biri sanır yüzüne bakan,
Önceden gönlümü tutsaydın mekan
Mahşere dek kalacaktın cancağzım.



HAVVA KESKİN

www.kafiye.net

TÜRKLÜK DESTANI

(Hedef Kızılelma)

Türk – İslamı, Cihana tac ederken
Hâk yolunda nice canlar öderken
Yafes ceddin izlerinden giderken


Hedef Kızılelma arzum Turandır
Bize yol gösteren Kutsal Kuran’dır


Tanrı Dağı, körük ile yakarken
Ötüken de yay la kiriş sıkarken
Ergenekon geçidinden çıkarken


Hedef Kızılelma arzum Turan’dır
Bize yol gösteren Kutsal Kuran’dır


Metehan’ım kalkıp emir buyursun
Bilge Dede Korkut toyunu kursun
Alpler kulelerden, kösleri vursun


Hedef Kızılelma arzum Turan’dır
Bize yol gösteren Kutsal Kuran’dır


Hoca Ahmet Yesevi’nin huyuyla
Irkımın yirmi dört asil boyuyla
Kurt başlı kılınçla, Oğuz soyuyla


Hedef Kızılelma arzum Turan’dır
Bize yol gösteren Kutsal Kuran’dır


Bozkurtlar Haçlı ya ateş kusarken
Kürşat kırk çeriyle saray basarken
Kale burçlarına bayrak asarken


Hedef Kızılelma arzum Turan’dır
Bize yol gösteren Kutsal Kuran’dır


Otağ kurup, Malazgirt’in önünde
Savaş düzeninde, Hilal yönünde
Sultan Alpaslan’la Cuma gününde


Hedef Kızılelma arzum Turan’dır
Bize yol gösteren Kutsal Kuran’dır


Bozkırın kımızı olur ak sütten
Kanun yazsın Edebâli öğütten
Osman Gazi ile tekrar Söğüt’ten


Hedef Kızılelma arzum Turan’dır
Bize yol gösteren Kutsal Kuran’dır


Orhan Gazi, Yar Hisar’da tekfure
Hâk gösterdi aydınlandı mefküre
Bu yoldan dönersem herkes tüküre

Hedef Kızılelma arzum Turan’dır
Bize yol gösteren Kutsal Kurandır


Sırp Miloştu Murat Han’a saldıran
Fatih’ ti karadan, gemi kaldıran
Yeni bir Yavuz’u bekler Çaldıran


Hedef Kızılelma arzum Turan’dır
Bize yol gösteren Kutsal Kuran’dır


Abdulhamit, Hicaz’a ray döşesin
Cumhuriyet , ATATÜRK’le yaşasın
MAHPERİ’der her engeli aşasın

Hedef Kızılelma arzum Turan’dır
Bize yol gösteren Kutsal Kuran’dır


Songül Mahperi IRMAK

NOT: (Birazcıkta şanlı tarihimizi öğrenelim…)

ÖTÜKEN: Türklerin yeryüzünde ilk var olduğu ve oradan Dünya’ya dağıldığı yerin adı olarak kabul edilmektedir.

ERGENEKON:Türklerin Orta Asya’daki evsanevi ana yurdu… Ergenekon Destanı’nda Türkler, Ergenekon ovasından çıkmak istediklerinde yol bulamazlar… Çare olarak dağların demir madeni içeren bölümlerini eritip bir yol açmayı düşünürler. Demir madenini eritmek için dağların çevresine odun dizilir ve dağı yakarak yol edinip çıkarlar…..

(Ergenekon Destanı, Bir bozkurdun yardımı ve korumasıyla soyun devamlılığının sağlanması; geçit vermez dağlarla çevrili bir vadiye yerleşilmesi ve daha sonra buradan çıkılması…)

PUSAT: Her türlü silahın ortak adı…

YAFES: İlk Türk Türklerin atası…

KÖS: Savaşlarda, törenlerde at, deve ya da araba üzerinde taşınan, işaret vermekte kullanılan, bakır üzerine deve derisi geçirilerek yapılmış çok büyük davul.

OTAĞ: büyük ve süslü, gösterişli çadır.

ŞEYH EDEBALİ: Osman Gazi’nin, kayınpederi ve hocası…

YAR HiSAR: Yenişehir, Bilecik ve Bursa’ya yakın bir köy…

Osmanlı Beyliği döneminde oldukça etkili bir tekfurluk olan Yarhisar, Osman Gazi tarafından 1299 yılında alınmıştır. Osman Gazi oğlu Orhan Bey’e Yarhisar tekfurunun kızı Holofira’yı almıştır. Bir süre sonra Holofira’nın adı “Neylüfer” sonraları “Nilüfer” olarak değiştitilmiş. Orhan Bey’in bu evlilikten Süleyman ve Murat isimli iki oğlu olmuştur. Orhan Bey bu baba yurduna bir cami, yanı başına bir çeşme, bir de hamam yaptırdı. Bu üç eserden cami ile çeşme halen kullanılmaktadır.

TEKFUR: Bizans İmparatorluğu zamanında vali düzeyinde olan yöneticilerle Anadolu ve Rumeli’deki Hıristiyan beylerine verilen genel ad.

MEFKÜRE: ideal, ülkü, tasavvur halindeki gaye, üstün düşünce…

SIRP MİLOŞ: .Murat önderliğinde gerçekleşen 1.Kosova Savaşı’nda Osmanlı ile Bosna, Hırvat, Arnavut, Bulgar, Macar ve Çek askerlerinden oluşan İttifak güçleri karşı karşıya gelmiştir. Osmanlı Devleti savaştan zaferle ayrılırken, muharrebe meydanında incelemelerde bulunan 1.Murat haince bir saldırı ile şehit edilmiştir. 1.Murat’ı ölü numarası yaparak sırtından hançerleyerek şehit eden hainin adı Miloş Obilic’dir…

www.kafiye.net

“AYRILIQLAR QOVUŞDURDU…”

Ayrılıqlar ayırmadı yaddaşlardan
Ötüb keçən xoş ayları,xoş illəri.
Ayırmadı,qovuşdurdu gözdən axan
Göz yaşıyla, gələn-gedən fəsilləri.


Ayrılıqlar barışdırdı tənhalıqla
Tənhalıqdan parçalanmış ürəkləri.
Əsən yelə pay eylədi,neçə-nəçə
Arzuları,istəkləri,diləkləri…


Ayrılıqlar danışdırdı lal dilləri
Yol üstündə donub qalmış baxışlarla.
Ayrılıqlar ayırmadı,qovuşdurdu
Xəyalları küləklərlə,yağışlarla.

Müəllif :Günel TürkSoy

www.kafiye.net

Anaların nağılı

Beşiyimdə oxuduğun laylanı
İndi oxu mənim üçün ay Ana.
Sakit-səssiz yer tapmıram baş qoyum
Dizlərini gətir mənə pay,Ana.


Gəl sığal çək bu bəlalı başıma,
Al əlinə ürəyimi dincə qoy.
Cüt ayaqla yeriməkdən yoruldum,
Tək ayaqla,yenə məni küncə qoy.


Uşaq vaxtı söylədiyin nağıllar
Qulağımdan yaddaşıma dağıldı.
Yaşadïqca anladım ki,bu həyat
Anaların danışdığı nağıldı.


Müəllif : Günel TürkSoy
www.kafiye.net

FESLEĞEN1

Gel güzel fesleğenim sohbet edelim biraz seninle. Sence niçin insanlar böyle aptallar? Niçin yalana ihtiyaç duyarlar ve niçin her çeşit iğrençliği yaparlar. Ama sen hep böyle sessizce duracak mısın? O halde ben istediğim cevapları alayım dallarından. Çünkü aptallık da, yalanda, iğrençlik de işlerine gelir. Yolun sonu lehlerine ise yapmayacakları sapkınlık kalmaz. Halbuki ne acınası, zavallı hale gelirler. Bilmezler tabi. Bilmezler değil çünkü bilmemeyi kendileri seçiyorlar. Öyle insanlarla hiç kalamadım aynı ortamda. Hep bıraktım. Ancak kelimeleri var ki onları kandırmak zorundayım hayatımda. Aldığım en önemli karardı onlardan ayrılma durumu. Yoksa onlar gibi beyin belki de ahlak yoksunu olup çıkardım. Ama ben bence uygun değilim bu sıfatlara layık görülmeye. Bilgiye ihtiyacı olduğunu bilen, nazik, anlayışlı. Fazlasıyla sakinim ve iyice olgunlaşıyor bu tavırlarım farkındayım. İyi ki böyle düşünerek büyümüşüm. Ama sana şunu söylemeliyim fesleğenim, kimse beni bu kalıba koymadı. Tamamıyla ben buldum bu kapıyı. Kendimi övdüğümü düşünme ama bunu bilmen önemli. Kimse bu iyi hallerime ortak olmak için hiçbir şey yapmadı. 6. Sınıfımın ilk döneminde teşekkür aldığımda, ikinci döneminde iftihar belgesini kimse sayesinde kazanmadım. Ben yaptım, ben elde ettim onu. Yani kimseler sonradan çıkıp da bu insanı bu hale ben getirdim demesinler, zavallının teki olmasınlar ricam.

Ya onlara ne demeliyim güzel kokulum. Cahillere… Cahilden dostum okuma-yazma bilmeyen; teyzeler, cep telefonu kullanmayı bilmeyen amcalar değil. Kastettiğim cahillik, sığ düşünceler. O fikirler öyle boş ve yardıma muhtaçlar ki, duyunca “ bu insan nasıl hayatını idame ettiriyor “ sorusu takılır aklına. Öyle bir cahillik. Cinsiyet, tür ayırt etmeksizin taciz edip de “ dikkatimi çekti , o yüzden yaptım” diyen değil burada cahil. Asıl cahil onu bu gerekçeyle serbest bırakan hakimdir. O, okumuş ancak cahillikte sınır tanımayan ve hakimlik gibi önemli bir vazife için geri kalmış; insan demek için binden fazla şahit gerektiren organizmayı serbest bırakıyorsa bu ne demektir söyleyeyim sana: “ Ben de yaparım, serbest kalmak hakkımdır.” demek. Başka hiçbir şey değil. Esasında buraya yazmam gereken ancak yazamayacağım bir çok cahillik var. Yazamam çünkü bazı şeylerin gerçekten bedeli var. Tabi edebe göz diken değil bu bedel. Şiddetin her türlüsünü her şeye yapana da değil. Adalet ancak saygın bir insana hakaret edince çıkar ortaya. Bir de böyle geçinmeye çalışmamız yok mu? Çok acınası…

Konuşma çirkinleşiyor sanki fesleğenim değil mi? Boş ver. Ben bu sayfalara ne yazarsam yazayım onlardan ne eksilir, ne de artar! Kendimi deli eder otururum köşeme sonunda..

Gelelim güzelliklere, aşka, sevgiye… Mesela fesleğen, sana bakınca şairliğim nüksediyor.  İçimden Edip Cansever çıkıyor sanki. O yüzden güzelsin. Ya o mis kokun ayrıca güzel. Bana göre güzel nedir anlamış olmalısın ama netçe söyleyeyim yine de. Bende yazı, şiir yazma isteği uyandırıyorsa o güzeldir bana göre. Ama her açıdan öyle olmalı. Yani güzel ama bir şeyini beğenmediysem beğenmemişimdir. Şiir yazmaya gerek de duymam. Ya da bir yasemin. Ne güzel, zarif görünüşlü. Kokusunun cennette bulunduğuna eminim. Mimoza, sümbül, orkide… Bunlar bana şairliğimi hatırlatıyor. Ya da kitaplar: İzmir Saat Üç, Kiralık Hayaller, Yalnızlık Paylaşılmaz. Bunlarda aynı hissi veriyor bana. Ya şiirler ve şarkılar: Denizi Özleyenler İçin, Endamın Yeter, Dedikodu, Sıcak Serap, Anlatamıyorum… Çok fazla güzeller. Ya aynadakinin badem gözleriyle, Müjganların Birlikteliği. Onlar zaten güzel.

Tuğba Aras
24.05.2023 / Çarşamba / Karabağlar
www.kafiye.net

Öz Geçmiş

Tuğba Aras. 06. Haziran.2007 İzmir’de doğdum. İyiburnaz ilkokulu, İyiburnaz orta okulunu bitirdim. Lise öğrenimine şuan Karabağlar Cumhuriyet Anadolu lisesinde devam ediyorum. İlk yazmaya 7. Sınıfta başladım. Hikaye, deneme ve şiir yazmama Türkçe öğretmenim Meftun Özer’in teşvikiyle başladım. Şuan yazılarımı gelecekte bana kaynak olması amacıyla bir dosya haline getiriyorum. Bir gün okuyucuya sunmayı düşünüyorum.

Bir ailem ve bir ablam var.

Tuğba Aras

NEDEN YAZIYORUM?


İlk defa yazmaya ortaokul altıncı sınıfta başladım. Ortaokul yedinci sınıfta bazı yazım çalışmalarımı Türkçe öğretmenim Meftune Özer bey okudu. Yazılarımı beğendi ve bana yazmam konusunda, yazmayı bırakmamam konusunda ısrarcı oldu. Yazılarımı öğretmenim beğenince ben de ileride daha da güzel yazı, öykü, makale, deneme ve şiir alanında çalışmalara başladım. Lise öğrenimime başladığımda Türk dili ve edebiyatı öğretmenim Fadime Güleç, yazılarımı okudu. Benim gelecekte iyi bir yazar ve şair olacağım konusunda ısrarcı oldu ve yaşamımı öğrenimime ve yazılarıma ağırlık vermem konusunda ısrarcı oldu. Her iki öğretmenim de ders saatleri dışında boş zamanımda benimle ilgilendiler. Ban önderlik ettiler. Zaman zaman benimle konuşarak gelecekte başarılı olmam konusunda düşünceleriyle yazı yazmaya yönelmeme neden oldular.

Ben ilk yazmaya başladığımda okul arkadaşlarım bana pek inanmadılar. Yedinci sınıfta iki değer verdiğim arkadaşlarım ile anlaşamadığımız için ayrıldık. Arkadaşlarımdan hissettiğim bir hırs değildi, kırgınlıktı. Böylelikle kırgınlığın derecesi ne kadar olursa olsun, hırsa eş değer olduğunu , hayatımda buna ister istemez yer vererek öğrenmiş oldum. İlk şiirlerim yaşadığım hüzünlerle oluştu. Arkadaşlarım hiçbir zaman beni anlamadılar ama beni kırdıklarında ben kendimi yeni bir yazı yazarak kendimi daha güçlü bir hale geliyordum. Beni yazar olacak biri olarak görmediler ama ben bir gün mutlaka yazılarımla belirli bir yere geleceğim.

Benim yazım hayatıma başlamama ve beni bu konuda hazırlayan öğretmenlerime çok teşekkür ediyorum. Sevgili öğretmenim Meftune Özer Bey ve Fadime Güleç hanımefendiye ne kadar teşekkür etsem azdır. Bana yazmam ve anlatımda daha dikkatli olmam konusunda büyük emekleri ve gayretleri vardır.

Yazmaya hikayeler ve denemeler ile başladım. Yazdıklarım genellikle hikaye ağırlıklıydı. Daha sonra içimde biriken her cümleyi yazmaya başladım. Denemelerim böylece gelişti. Anlık gelen ama gözardı edemediğim hislerim de şiire dönüştü. Lise öğrenimime başladığımda; “ Kahverengi Gözlerini Toprağa, Saçlarını Denizin Dalgalarına, Tüm Benliğini, Mimoza’ya Benzettiğim Kişiyle Büyüdüler.” Şiirlerimle denemelerime başladım.

Yazım çalışmalarına devam edeceğim. Gelecekte Edebiyat öğretmenliğini hedefliyorum. Yazma konusuna gelince ömrüm boyunca kalemimi ve kağıdı elimden düşürmeyeceğim. Yazdıklarımı kitap haline getirmeyi. İnsanlara güzel duygular yaşatmayı düşünüyorum. Edebiyatımızda önemli yer etmiş olan şair ve yazarları da kendime örnek almak istiyorum. İşte ben bu duygularla yazmaya başladım. Bundan sonra da devam edeceğim. Emeği geçen herkese teşekkür ediyorum.

Tuğba Aras
24.05.2023 /Karabağlar
www.kafiye.net

Duyğular nəğmədir

Görən könlüm hansı ritmə köklənib,
Varmı duyan, bilən, söyləyin mənə,
Elə bil başıma bahar ələnib,
Ətrindən çaşmışam, gülməyin mənə.


Səhərin mehindən, sərinliyindən,
Şehli çiçəklərin rayihəsindən,
Müjdəli xəbərlər göyərçinindən,
Aldım rişəsini yeni bəstənin.


Xəyalım dolandı hər bir tərəfdə,
Keçmişdə, indidə, həm gələcəkdə,
Yazmaq istədiyim həzin nəğmədə,
Duyulacaq səsi olub bitənin.


Keçmişə həsrətəm odur ki, bəməm,
Hal – hazırda dalğa, ləpə, sahiləm,
Uzaqlardan gələn səsəm, nəğməyəm,
Əks – sədası mənəm zil nəqarətin.

Müəllif: Elmaya Cabbarova.

18.05.2023.

www.kafiye.net

СІЗДІ ҒАНА

Ғашығымсың қуаттайтын ой нәрін,
Алып ұшқан сезімге де бойладым.
Еске түссең, жанартаудай тыншыман,
Тағат таппай аласұрған ойларым.


Оны сезген сезімің де бұлқынар,
Ақын жігіт жүрегінен жыр құрар.
Сағынғанда мен өзіңді жыр-серім,
Сазға бөккен санама да сыр тұнар.


Сенсің менің шабытым да, қанатым,
Қалам сақтап бар құнарын табатын.
Сізді сүйіп қалғаныма өкінбен,
Мәңгі жырым сенсің жүрек жазатын.



Ғашықтықтан сүйдім сізді асығып,
Жүрмеймін де сезімімді жасырып.
Асылымсың пәк сүюге жаралған,
Тек қалмасын сезім моншақ шашылып!



Жүрек сізді, Сізді ғана таңдады,
Сізге ғана сезім үнін арнады.
Жаратқаным тағдыр жолын сыйлаған,
Сізбен ғана жүрегімді жалғады.

….Сізді ғана таңдады!

Милена Алиханова
www.kafiye.net