şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
1992-ci ilin may ayıydı. Babam gur qaşlarını çatmış, Araz çayına nifrətlə baxırdı. Çay bulanıqdı, yağış suları ilə əməlli-başlı coşmuşdu. Önünə çıxan hər kəsə sanki meydan oxuyurdu…
Payız saralıb solmuş, bəti-bənizi ağarmış, artıq son günlərini yaşayırdı.Dağlar yaşıl əlbisələrini çıxarıb atmış, sarının tonları ilə süslənmişdi. Ağrı dağı neçə gündür qoca başını boz dumanların arasına soxmuşdu. Ayaz rüzgarların dalınca düşmüş, ovada meydan sulayır, fağır-füqəraya sanki meydanoxuyurdu…
Zeynalabdin illər öncə Tuzlucanın dağ kəndlərindən gəlib Tamahkar kəndinə yerləşmişdi. Kənddə demək olar ki, hər kəsin bir ləqəbi vardı. Zeynalabdinin ləqəbidə Dağlı Zeynavdıydı. Kəndinin yararsız torpaqlarını tərkedib, verimli münbit torpaqlara köç etmişdi. Yaşlanmasına baxmayaraq hələ də torpaq sahiblərinə rəncbərlik edirdi. Boyunun ucalığı ortadan bir az artıq idi. Almacıq sümükləri kənara doğru çıxmış, ovurdları son illərdə əməlli-başlı çökmüş, kiçik qara gözləri çuxura düşmüşdü.
Tağı, kahvenin kuytu bir köşesine oturmuş, ince zayıf yüzünü iki eli arasına almış, fersiz gözleri pencerenin pervazından süzülüp kar lapalarının arasına karışmış, dalıp gitmişti… Ayazdan kuruyup çatlamış yüzünün kırışları iyice derinleşmişti. Yeri, yurdu, bir karış toprağı yoktu. Kendini bildi bileli köyde ırgatlık yapıyordu…
İt, kopuk peşime takılmış, Sokak zifiri karanlık. Düşüp kalkıyorum, koşuyorum. Soluk soluğayım.Tepemde kara bulutlar. Yöreme bayırıma şimşek çakıyor, yıldırım düşüyor. İki elim tepemde. Kendimi eve atıyorum… Sırılsıklamım. Tepeden tırnağa ıslanmışım.
Celil Ağa’nın anası Nazlı Bacı hastaydı. Son günlerde
iyice kötüleşmişti. Molla kaç gündür gidip Nazlı
Bacı’nın başında Kur’an okuyordu. Ölenlerinize rahmet,
bu sabah ezanına doğru dünyadan sessiz, sedasız
Kêlbayı İsmet, bisikletine binmiş sulama kanalını takip ederek toprak yolda tıngır mıngır gidiyordu. Gece rüyasında ifriti, kara kuru adamları, ağzından gözünden od püsküren canavarları gördüğünü anımsadı. Azrail yatakta boğazına sarılmıştı; bıçağa yatırılmış dana gibi böğürüyor, nefes alamıyordu.
Siyahın gizemini, beyazın saflığını bağrına basan irili ufaklı sis yığınları, dağları tepeleri grinin nevi şahsına münhasır tonlarıyla sıvayıp tıngır mıngır yola koyulmuş, akşam ezanına doğru köye varmıştı. Kollarını kanatlarını açıp toprak evleri sarıp sarmalamış, köyün üstüne uhrevi bir örtü sermişti. Oldum olası sisli puslu havaları hiç sevemedim…