şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
Qoca sanki bu gecə nə isə qeyri – adi bir söhbət eşidəcəyini hiss edirdi . Maraqla Zakirin düz gözlərinə baxırdı .
Zakir hər iksinə çay süzüb , əvvəlki yerinə əyləşdi .
-Mən sizdən tənhalığlnızın , atılmağınızın səbəbini soruşmayacam …Çünki …Vaxtilə özüm də atılmışam …Lap çoxdan …Hələ qundaqda ikən…Bu , mənimçün ağrılı mövzudur …
Arzu bir söz deməyib otaqdan çıxdı. Dəhliz boyu addımladıqca qocanın sözlərini fikrində götür – qoy edir , özlüyündə “ Görəsən qoca hansı günahın sahibidir ki , bu qədər vicdan əzabı çəkir ? , – deyə düşünürdü . Kİm bilir…
Tibb bacısı qocaya dərman verib :
Qoca arxası üstə uzanıb gözlərini tavana dikmişdi . İndi onun öz düşüncələri ilə başbaşa qalmağa kifayət qədər vaxtı vardı. Yaşadığı həyatı dərindən götür- qoy etməyə zamanı yetərincə idi . Amma mənası vardımı ? Nələrisə dəyişə biləcəkdimi ?Əfsuslar ki , yox…Yaşananlar yaşanmışdı…
Nədənsə məktəbə getdiyi ilk günü xatırladı . Analarının əlindən tutub gül dəstələri ilə məktəbə yollanan həmyaşıdları yadına düşdü . Amma onun nə gül dəstəsi vardı , nə təzə əyin – başı , nə də…
Qaşları çatıldı . Uşaqlıq illərinin acı xatirələrini yenidən vərəqləmək istəməsə də , bəzi məqamlar fikrində kino lenti kimi fırlanmağa başladı .
Zakir ağır cərrahiyyə əməliyyatından sonra xəstəni reanimasiyadakı növbətçi həkimə təhvil versə də , evə getməyə tələsmirdi . Xəstənin vəziyyəti çox ağır idi , həyatla ölüm arasında çarpışırdı .
Qocanı xəstəxanaya ölümcül vəziyyətdə gətirmişdilər. Yaşayacağına demək olar ki , ümid yox idi .Təcili əməliyyat olunmasına göstəriş verilsə də , həkimlər tərəddüd edirdilər . Lakin zaman gözləmirdi , hər dəqiqənin öz hökmü vardı . Tələsmək lazım idi.
Nigarı yola salandan sonra qızlar xeyli söhbətləşdilər , bir çox məsələləri götür – qoy etdilər.Süsən axşam Elşəni məsələdən agah etməyi öz üzərinə götürdü.
Muradgilin ailəsi kənddə nüfuzlu , sayılıb – seçilən ailələrdən idi.Atası Həmid kişi vaxtilə rəhbər vəzifədə işləmişdi ,anası Məryəm müəllimə idi. İndi artıq yaşlanmışdılar , hər ikisi təqaüdə çıxmışdı.Ən böyük arzuları Muradı evləndirmək idi .
Şam yeməyindən sonra hərə öz işi ilə məşğul idi.Süsən mətbəxi yığışdırıb,çay hazırlığı görürdü.Elşən divanda uzanıb televizora baxırdı.
Gülnar mətbəxə keçəndə Süsəni bikef gördü:
-Nə olub,Süsən?Niyə kefin yoxdur?Bayaqkı söhbətimiz yoxsa xətrinə dəydi?
Süsənin gözündə yaş gilələndi:
Fikrində Süsənlə bu barədə necə danışacağını götür-qoy edirdi.Onun xətrinə dəyə biləcək hər şeydən ehtiyatlanırdı.
Həyətdəki işlərini bitirib evə keçəndə Süsən anası ilə telefonla danışırdı.Həmişəkindən bir qədər həyəcanlı idi:
-Narahat olma,ana,olacaq da…İnşallah,sevinərsən…
Gülnar özlüyündə düşündü:”Həə,deyəsən narahat olan tək mən deyiləm axı…Mayisə xala da nəvə xəbəri gözləyir…”
Beləcə günlər həftələri,həftələr ayları əvəz edirdi.
Süsən bacardığı qədər Gülnardan iş-güc öyrənməyə çalışırdı.Hər şeylə maraqlanır,soruşub öyrənməkdən çəkinmirdi.Bilirdi ki,gec-tez Gülnar bu evi tərk edəcək.Evin də ,həyət – bacanın da işləri onun üzərinə düşəcək.Həyətyanı sahənin əkin işlərinə gəlincə isə,bəzi məsələlərdə hətta Gülnara məsləhətlər də verirdi.Axı o,ali təhsilli bioloq idi.Bioloji proseslərin elmi izahını daha yaxşı bilirdi.
Toyun səhəri Gülnar anasından qalan qızıl bilərziyi Süsənin qoluna taxdı.Üzündən öpüb , kövrək səslə:
-Anamındır,Süsən…Qoy səndə qalsın,-dedi.
Süsən Gülnarı qucaqladı:
-Gülsüm xalaya Allah rəhmət eləsin,-çalışaram,ona layiq olum,-dedi.