şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
Melek KIRICI Kategoriler
Bir Dilek Dile Hayattan – 30
Sadiye Yenge’si geldi aklına. Akıl öğretmeni, tarafsız, iyilik timsali, Dilek için iyi bir yol göstericiydi yengesi. Bir yolunu bulup gitmeli, fikrini almalıydı. Aklına bir fikir geldi ve babaannesine seslendi:
Bir Dilek Dile Hayattan – 29
Yurt’ta on üç yaşını geçen kız çocukları, kendinden bir ya da birkaç yaş küçük çocukların sorumluluğunu alıyorlardı. Dilek de Sevim’e, esirgeyen, koruyan ablalık rolünü yapıyordu bu kural içerisinde. Küçük; ama adı gibi sevimli bir kızdı Sevim. Yatakhanede kocaman demir kapı üstüne örtülmüştü kendiliğinden. Kapı içerden açılabiliyordu yalnızca. Sevim’in boyu yetmiyor, sürgüye ulaşamadığı için de açamıyordu kapıyı. Çığlıkları yatakhaneyi inletse de bu saatte herkes yemekteydi ve O’nu asla kimse duyamazdı.
Bir Dilek Dile Hayattan – 28
Hava gerçekten de çok güzeldi. Gönüllerince dolaştılar, gezdiler; hayattan beklentilerini dile getirdiler. Dilek biliyordu ki; hayattan hiçbir şey beklenemezdi. İnsan yolunu kendi çizer, ne istiyorsa, bekliyorsa tahtaya onu yazar ve yazdığını takip ederdi. Garipti; yaşına ve tazecik bedenine zıt bir olgunlukla bakmaya başlamıştı hayata. Oysa içinde binlerce çocuk özgürce oynamaktaydı.
Bir Dilek Dile Hayattan – 27
Babaannem ve halam beni halamın oğluyla, abi bildiğim kişiyle evlendirmek istiyorlar. Ben okuma derdindeyim. Voleybol maçlarında kendimi ispatlayıp daha güçlü takımlara transfer olma hedefim var. Bilirsin, okumayı çok severim. Hayatım mahvolacak. Ne yapacağımı, bu işin içinden nasıl sıyrılacağımı bilemiyorum. Ben evlenmem.
Bir Dilek Dile Hayattan – 26
Dilek, dedesinin bu halini görünce kendini kontrol altına almaya çalıştı. O an gerçekleri daha iyi görmüştü. Dedesi ve babaannesi çok yaşlanmıştı. Kız kardeşi mağdurdu; uygun olmayan bir evlilik yapmıştı. Şimdi ‘Abi’ dediği akrabasıyla evlenmesini istiyorlardı. ‘Allah’ım!’ dedi, ‘Allah’ım!’ ve sustu.
Bir Dilek Dile Hayattan – 25
Okul yolu bu kez dönüş için eşlik ediyordu gençlere. Cıvıl cıvıldı hepsi. İçlerinden bazıları bir yerlere gitme teklifinde bulunuyorlardı dağılmadan önce. Dilek sesini yükseltti o an.
-Hadi tersaneye doğru inelim. Şen pastanesine gidelim, ağzımız tatlansın. Ben prenses pastası yemek istiyorum; en güzel orası yapar.
Bir Dilek Dile Hayattan – 24
Mezuniyet için hazırlanmıştı. Saçlarını ortadan ayırırdı. ‘Yiv’ denirdi saçta ayrılan çizgiye. Yivi ortadan yapardı Dilek. Saçlarına elini sürmeden arkaya atardı; ama öyle her hangi bir saç savurma değildi bu. Ön bacağını, diğer bacağının yarısını kapatacak kadar önüne hizalayarak, yan duruşuyla savururdu düz saçlarını arkaya. Sonra da eliyle destek vererek tarardı.
Bir Dilek Dile Hayattan – 23
Memleketlerinin yolu kıvrım kıvrımdı. Bu kıvrımlı yol bittiğinde, gördüğü manzara karşısında gözyaşlarına hâkim olamamıştı Derya. Üç saatlik arası bile olsa, ne kadar çok özlemişti aslında dedesini ve dedesinin paltosunu; iki göz odasını, kavga ettiği ablasını, babaannesini, yuvasını… Kaderde fakirlik varsa, nereye giderse gitsin takip edileceğini biliyordu artık.
Bir Dilek Dile Hayattan – 20
Dilek’in yüreğine dokundu, çatallandı sesi; devam etti okumaya. “Annemi çok seviyorum abla. Bana çok iyi davranıyor” diyordu. “Anne” demişti kardeşi başka birine. Ne kadar özlem duymuştu ki bu kelimeye, çok içten söylemişti kocasının annesine.
Bir Dilek Dile Hayattan – 19
Neden her şey son zamanlarda üstüne üstüne geliyordu ki? Derya nasıldı acaba? Bari o sıcak sevgiyle yüreğini, güzel yemekle midesini; anne, baba sesleriyle ruhunu doyuruyor olsaydı. O’nu bu kadar özleyeceğini düşünmemişti doğrusu. Acaba kendisi içinde mi evlilik kurtuluş yolu olacaktı?
