Kafiye.Net

AŞK-I NİYAZ 

Hadi tut ellerimden, lehfan dokunuşlar çizsin aşkımız
Gecenin yüreğine düşsün, özlem uyandıran şarkımız
O muamma buseler ki, sarsın fasl-ı gül serinliğini
Ateş-i aşkınla pür eyleye, kalbimin derinliğini

İsmin dilde iki hece, gönül fezasında yankılansın
Dudaklarımın arasında aşk, Bismi-nûr’la aydınlansın
Aşk boğazımda bir düğüm ki, zâtının nûruyla çözülür
Niyet ettim de yar sana, alnımızda yazılan görülür

Ey ay yüzlü sevgili! Gül-i naz çehreni çizdim usuma
Nar-ı aşkta eridim yar, ummana sığar mı bu aşk susma!
Tasvirini yapma hüznün, coştu bu gönlüm sevda telinde
Ahu dilber çaldın gönlümü, soldu ömrüm senin elinde

Aşk yolunda dem aldım, ey sevgili işte bak Araf’tayım
Namazını kıldığımız bu aşkın, sükûtlu taraftayım
Nuruna müştak oldu, sonsuz aşkınla duaya başladım
Secde başında ağlayıp da, seni bu aşka bağışladım 

Emine SEVİNÇ ÖKSÜZOĞLU
www.kafiye.net

DİLİME DOKUNMAYIN. 

Ne zemheri ne ateş, yaprağın soldurmadım.
Yar gördüm yaren gördüm, birine yoldurmadım.
Can suyunu vermeden, bardağım doldurmadım.
Gönül bahçem içinde gülüme dokunmayın;
Canımdan can koparın da, dilime dokunmayın.

Oğuzların boyundan oğlu ben, kızı benim.
Orhun’un kitabesi, taşlarda yazı benim.
Uzun ince bir yolda Veysel’in sazı benim.
Kirlenmesin tezenem, telime dokunmayın;
Canımdan can koparın da, dilime dokunmayın.

Zemheride ne ile ısınmıştı bu ocak?
Başımı yasladığım bir anada bir kucak.
Güneşten daha kızıl, kanımdan daha sıcak,
Hilale, yıldızıma, alıma dokunmayın.
Canımdan can koparın da, dilime dokunmayın.

Ateşlerde yanayım, çekeyim de ayazı,
Ondan ayrı düşmemek bu ozanın niyazı .
Cihanın aktan akı, ömrümün kar beyazı,
Ağzımda ak sütüme, balıma dokunmayın.
Canımdan can koparın da, dilime dokunmayın.  

Aslı, Şirinden özge,  bendeki yârlığıdır.
Bir ulusun şerefi, arıdır, arlığıdır.
Bozkırda guzum diyen, anamın varlığıdır.
Şu benim ahvalıma , halıma dokunmayın,
Canımdan can koparın da, dilime dokunmayın. 

Âdem bozmazdı oysa sadakatte andını.
Kaç maraz bulacaksın, bir sorgula kendini.
Bir ulusun gözyaşı, bırak yıksın bendini
Kimliğimin nişanı, selime dokunmayın.
Canımdan can koparın da, dilime dokunmayın.

Şimalimden, serhata, bir güzelin nakışı.
O bir köy çocuğunun ürkek ürkek bakışı.
Türkçemi lisan eyler, Sakarya’nın akışı.
Torosların başında yelime dokunmayın,
Canımdan can koparın da, dilime dokunmayın. 

Hangi aklın emrime sözcükler yoz oluyor?
Cihan rengin yitirmiş , gördüğüm boz oluyor.
Sinemden  vurmaya beni, düşmana koz oluyor.
Yandığım yeter artık,  külüme dokunmayın.
Canımdan can koparın da, dilime dokunmayın. 

Mehmet Beyin oğluyum, gözü gibi sakınan.
Bir fermana uymuşum kaç yüz yıldır okunan.
Yenisey’den Uygur’a çile çile dokunan
Sevdayla düğüm düğüm, kilime dokunmayın.
Canımdan can koparın da, dilime dokunmayın.

İbrahim ŞAŞMA
www.kafiye.net

İlgili Makama,

Yayın Kuruluşunun Adı :Kanal35 e sunduğumuz yayın istek formatımız

Programın Adı :  Kafiye’den Esintiler  (Kafiye Basın Yayın İletişim TanıtımTicaret-Hüseyin  DURMUŞ)

Programın Sunucusu :  Hüseyin  DURMUŞ /  Nur  UYGUN   (Ağırlık Hüseyin DURMUŞ)

Programın  Sponsoru:

Yayın Günü : Çarşamba ve ya perşembe

Yayın Saati:  17.00-18.00

Programın Amacı : 1-  Güzel Türkçe’mizin korunması için neler yapabiliriz? Bazı yazarların ve bazı basın kuruluşlarının özellikle dilimizdeki sözcükler üzerinde oynayarak kuşaklar arası iletişim kopukluğuna ve kavram kargaşasına neden olunmaktadır. Bu nedenle güzel türkçemiz için neler yapmalıyız?
                                  2-  Hergün dejenereye uğrayan ve gittikçe yozlaşmaya yüz tutan Türkçe’nin korunması.
                                 3-   Öğrencilerin ve yetişkinlerin okuma alışkanlığı kazanmasını sağlamak. Öğrencilerin ve halkımızın günlük yaşamda okuma alışkanlığı kazanmasında nasıl bir yöntem uygulanabilir?
                                 4-  Öğrencilerin ve halkın Türkçe sözcükleri doğru kullanması konusunda alışkanlık kazandırma.
                                5-  Türkdili dışarıdan müdahale kabul etmez. Bunedenle yaşayan ve halkın kullanmış olduğu sözcükleri Türkçe sözcüğe çevireceğiz diyerek dilde sadeleşmeye gidilemez. Bu nedenle Türkçe dışarıdan müdahale kabul etmediğine göre yeni sözcükleri halka sunmalı mıyız? Yeni sözcük üretelim derken sıkıntılar yaşanır mı?
                               6-  Türk diline yıllar önce yerleşmiş olan sözcüklerin yeni sözcükler ile değiştirilmesi kuşaklar arası anlaşmazlıklara ve iletişim eksikliğine neden olmaz mı? İletişim eksikliğini gidermek için neler yapılabilir? 
                              7-   Türk Dil Kurumu’nun Türkçe sözcük üreteceğiz diyerek dilde sıkıntı yaratıyor mu? Kuşaklar ve nesiller arasındaki dilde anlaşmazlığa neden oluyor mu?
                             8-   Türkçemizde noktalama işaretlerinin kullanımı doğru mu? Yazılarımızda noktalama işaretlerini kaldırmak, kullanmamak dilimize zarar verir mi? Kuşaklar arasındaki anlaşmazlıklara neden olabilir mi?
                             9-  Özellikle şiirlerin yazımında son zamanlarda noktalama işaretlerinin kullanılmaması anlama ve kavramaya olumsuz etki eder  mi? Özel isimlerde büyük harf kullanılmaması  anlam kargaşasına neden olabilir mi?   
                           10-  Günlük mesajlaşma ve yazılımlarda neredeyse sesli harfleri unutur olduk. Bu durumun önünene nasıl geçebeiliriz?
                           11-  Genç nesilİ oluşturan öğrencilerimizin;okuma, yazma ve yaratıcılıklar konusunda neler  yapmaları gerekiyor? Öğrencilerimizin okumamaları onlarda neler kaybettirmektedir?
                           12-  İstiklal Marşımız sadeleştirilmeli mi? Yaşayan dil korunması gerektiği halde sık sık yapılan dış müdahaleler ve Türkçe sözcük üreteceiz düşüncesiyle istiklal marşımızın yazılışından bu güne yüz yıl geçmemesine karşın şuan yaşayan orta ve genç kuşak marşımızın anlaşılmasında neden zorluklar yaşıyor?
                           13-  Önemli şair ve yazarlarımızın bazıları şiirlerinde noktalama işaretlerini kaldırma çalışmaları, büyük harf ve küçük harf olayını uygulamada ısrarla neden küçük harf kullanıyorlar?
                           14-  Milli Eğitim Bakanlığımız yaşayan Türkçemizin korunmasında ne gibi çalışmalar yapmaktadır?       
                          15-  İşyerlerinin Türkçe isim ile açılmasına yönelik Ticaret Kanunu neden işletilmiyor?
                          16- TV dizileri, yarışma programları ve güncel programlarda güzel Türkçenin kullanılması için yaptırımlar olamaz mı?

Program Akışları: 

1. Haftada bir gün ve 50 dakikalık zaman dilimi içerisinde belirlenen amaçlar, haftalara bölünerek işlenecek ve örneklendirmeler yapılacaktır.  Ayrıca programlara yazar, şair, ünüversitelerden öğretim görevlileri, ilgili bakanlık ve kuruluşlardan da yetkililer programlara davet edilerek anlatımlar tartışılma durumunda da olacaktır. Gerekirse dinleyici görüşleri programa canlı ve ya sadece sorular olarak alınarak konuşmacıların düşüncelerine de yer verilecektir.
2. Her yayın başlangıcı öncesinde 3-5 dakika arasında dışarıda yapılmış olan araştırmalar, sorular ve cevapları verilecek ve bu vetere aynı zamanda günün işlenecek konusu olacaktır. Vetereye yönelik davetlilere de sorulacaktır.
3. Program yayını içerisinde ayrıca genç nesil dediğimiz öğrencilerde programa davet edilecek ve onlarla da konuşmalar  yapılarak; Türkçeyi yazılarında ve günlük yaşamda nasıl kullandıkları sorulacaktır. Ellerinde kendi yazdıkları şiir, denemelerden örnekler de okumaları sağlanarak çalışmalarının tanıtımı yapılacaktır.

16.01.2012

Hüseyin  DURMUŞ
Emekli Edebiyat Öğretmeni
Yazar ve Şair

  SEN GİDİNCE…

Akşam çökmekte yaşadığım şehirde…
Bir sonun bitişi ve yeni bir başlangıç noktası hissettiğim.
Aslında her bitiş yeni bir başlangıç değimlidir hayatımızda…
Ayrılmamışız gibi hemen yanı başımda nefesinin sıcaklığı.
Daha birkaç saat oldu gidişin ve ben hiç sevmiyorum
Seni benden alan akşamın bu saatlerini…
Her güneşin batışında gördüklerim,
Sana bir daha hiç kavuşamayacakmışım gibi,
Buz kesiyor her bir yanımı…
Düşümde de her şey senden ibaret;
Sesin geziyor odalarımda,
Kokun hükmediyor duygularıma,
Özlemin düşüyor satırlarıma,
Gözyaşlarım düşüyor kâğıtlarıma…
Nerdesin akşamsefası tadında canımın içi,
Seni çok özledim ben…

Şerife ÇİMEN
www.kafiye.net

Siz Hiç Çocuk Oldunuz mu?

Merhabalar sevgili dostlarım. Umarım sağlık, sıhhat ve afiyettesinizdir. Bu yakıcı ve bunaltıcı sıcakların son dönemlerini yaşıyoruz. Halkın arasında bir tabir vardır; “Bu sıcaklar pastırma sıcaklarıdır.”  Serin ve daha ılık günler yakın artık. Ben rahata ereceğim ılık ve serin havalarla. Sizlerde umarım ılık havaların gelmesine ve yaz mevsiminin gitmesine üzülüp şikayetçi olmazsınız. Gerçi insanoğluna yaranılamaz. Kışın yazı, yazın kışı isterler her zaman.

Siz hiç çocuk oldunuz mu sevgili dostlarım? İsterseniz soruyu değiştireyim, ne dersiniz? Siz hiç çocuklar ile çocukluğu yaşadınız mı? Sakın şaşırmayın dostlarım. Son zamanlarda; açılımlardan, saçılımlardan, çetelerden, kasıtlı orman yakmalarından, katillerin korunmaya çalışıldığı haberlerinden sanırım çocuk ile çocuk olma fırsat bulamaz insan değil mi dostlarım?

Sabah balkonda kahvaltı yaparken çevreyi gözetliyorum her zaman. Doğa o kadar harika ki… Yollarda serbest dolaşan kedi köpeklerin bakım sorunları yanı sıra kuşların bu sıcakta beslenmeleri de bir ayrı dert doğrusu. Balkondan küçük bir park görünümünde olan yeşilliği seyrediyordum. Anne kedi ile yavrularını oynaşırken seyrettim. İnanın saatlerce izleseniz bıkmazsınız. Anne kedi çimenlerin üzerinde yavrusuna bir takım hareketler öğretiyordu. Saklanarak av kovalama. Çevreden gelecek tehlikeye karşı nasıl davranması gerektiğini. Anne saklanıyor. Küçük yavru yavaş yavaş yürüyor. Bu sırada saklandığı yerden çok sessiz ve sessizce anne kedi yavruya saldırmaya kalkıyor. İşte o an yavru kedi hemen kamburunu çıkarıyor ya da arka ayaklarının üzerine oturup dişlerini göstererek müdafaya geçiyor. Bunu birkaç defa deniyorlar. Ağaca tırmanmayı ve genelde ağaçlarda ön ayaklarının tırnaklarını nasıl keskinleteceğini. İnanın oynaşmalarının seyrine doyum olmuyor. Yalnız şu hayvanları besleyen hayvan severlere ulu orta hayvan besliyoruz diyerek yollara, evlerin önlerine kasıtlı olarak dökmeseler, ne kadar iyi olacak dostlarım. Beslenen hayvanlara insanların geçtiği yollara değil, kıyı ve kuytu yer dediğimiz yerlere yiyecekleri koysalar sanırım iyi olacak.

Bu arada ağaçların üzerinden çatılara, balkonlara kısa kısa uçuşlar yaparak yiyecek guguk kuşları gördüm dört tane. İnanın onların da uçuşları, hareketleri bir başka. İki yavru kumru ve anne babaları ile talimdeydiler sabah sabah. Baba birini almış. Anne birini almış. Kaybetmek yok. Yalnız bırakmak. Belirli bir süre uzaklaşır gibi yapıp başka dallara ve ya balkonlara uçarken arkada kalan yavruları kondukları yerden izlemeye devam ediyorlar. Seslerle komut veriyorlar. Yavrular da komuta göre hareket ediyor. Biraz bekledikten sonra aile birleşiyor. Kuş yavrularıda tehlike karşısında nasıl kaçacaklarını gösteriyorlardı. Birde yerde ve ya balkonda yem bulurlarsa yemleri nasıl yiyeceklerini gösteriyorlardı. Yeme bir gaga vururken hem çevreyi kontrol etmeyi hem de yemi yedikten sonra beklemesi gerektiğini, tehlikenin olup olmadığına bakmalarını istiyorlardı. İnanın dostlarım sabahları çoğu zaman doğadaki bize göre dilsiz bu varlıkların verdikleri dersi izlemekten hiç bıkmıyorum. Ben onları tanıdım, onlar beni. Bazen guguk kuşlarının daha çok anneleri benim masama kadar gelip kahvaltıma ortak olmak istiyor. Ben de evimdeki bulgurdan vererek beslenmesine yardımcı oluyorum. Bu arada yavrular da çağırılıyor ve tehlike yok sinyalinden sonra inanın masama baba hariç yavrular da geliyor. Annenin benim ile yeme olayını videoya da çektim. Ancak yavrular video çekiminde durmuyor, uçuyorlar.

Evet dostlarım. Bizler anne ve babalar olarak doğadaki bu hayvanların harika davranışlarını kendi çocuklarımıza uyguladık? Çocuklarımızı değişik evrelerinde karşımıza alarak onlara davranışlarını öğrettik? Çocuklarımıza ev içerisinde ve dışarıda tehlikeye karşılık nasıl davranılması gerektiğini anlattık? Çocuklarımız çocukluğundan itibaren gerçek hayata hazırlamaya zaman ayırabildik mi, ne dersiniz? Ayıramadıysak bundan sonra ayırmaya çalışacak mıyız? Yoksa biz zaten hayattan bıktık, hayat bize her gün feleğin sillesi ile yaşamımız karma karışık oluyor, onların yaşamına değil zaman onları görme imkanımız bile olmuyor bazen mi diyorsunuz? Çok yorulduğumuz için eve gelince yemekten sonra televizyonun karşısında kumanda elimizde kanal kanal tura mı başlıyoruz? Beklide evde çocukların eğitimi için aldığınız ama çocukların akşam sizin kullanımınızdan fırsat bulamadığı pc başında internette sörf mü yapıyorsunuz? Kaç defa niyetlendikte bir sonraki güne erteleyerek devretmeye çalıştık öğretmek istediklerimiz, ne dersiniz?

Ben aile içerisinde çocuklara bilinçsizce söylenen yalan ve yakıştırmalara çok kızarım. Çevrenizdeki aileleri, komşuları tam tanımıyorsunuz. Ama çocuklara yalanlarla sizin ısınamadığınız kişilere yönelik söz ve ifadeler. Tabiî ki sizin haberiniz yok. Sonraki gün çocuklar o kötülediğiniz ailelerin çocuklarını haberi verirler. Annem, babam sizler için şunu dedi, bunu dedi. Bu nedenle sizlerle arkadaş olamayız. Aynı haber karşı tarafın çocuklarından size çocuklarınız tarafından ulaştırılır. Siz hemen; “ Bakın bizi söyledik, onlar iyi bir aile değil…”  diyerek kestirip atarsınız. Tencere senin dibin kara, benimki senden daha kara misali.

Değerli dostlarım. Bu arada ne siz ne de çocuklarınız kimliksiz asla dışarı çıkmasınlar. Hadi siz ve yetişkin çocuklar bir tarafa ama 1-8 yaş arası çocuklarınız kaybedebilir düşüncesiyle kimlik vermeyin onlara. Evden çıkarken üzerlerinde kimlik olmasın. Ancak ister çocuk arabasındaki çocuğunuza, isterseniz diğerlerinin gömlek ceplerine konulacak olan kısa bir tanıtım notu da kimlik yerine geçer. Bunu biliyorsunuz değil mi? Çocuğunuzun adını, soyadını, ev adresini, ilgili telefonları, haber verilebilecek ve ulaşılabilecek adresleri not halinde çocuğunuzun gömlek cebine koyarsanız sanırım bir sıkıntı olmaz ve üstelik çok harika da olur bu durum.

Değerli dostlarım. Çocuklarınızla çocuk olun. Onlarla oynayın. Onların oyunlarına katılmaya çalışın. Çocuklarınız evin içerisinde koşarken onları fazla kısıtlamayın. Onların kişilik kazana bilmeleri için daha 3 yaşında bir çocuk bile olsa; sorulan sorulara onlar cevap versinler lütfen. Siz cevap vererek çocuklarınızın kişilik kazanma gelişimine ket vurmayın ve engellemeyin. Bırakın kendileri cevaplandırsın. Çocuklarınız büyüdüğünde ben şimdi bu soruya nasıl cevap vereceğim demesinler. Hoş gerçi bazı ailelerde üniversiteye gidecek olan bir çocuğa bile anne baba karışıyor. Ders çalışmasına, oturup kalkmasına, hatta çocuklara sorulan sorulara hemen; “ Amcası gittikleri okul çok güzel…..”  diye cevap verirler, sanki çocuklarını kurtarmış oluyorlar. Sanki o okula onlar gidiyor. Aman siz siz olun, bu tür yanlışlara girip devam etmeyin olmaz mı?

Bugünlük de bu kadar dostlarım. Yüzünüz güleç, gönlünüz hoş, umutlarınız daim, güzel günlerin sizin olmasını dilerim. Kalın sağlıcakla.

İzmir  19.08.2009
Hüseyin DURMUŞ
www.kafiye.net  

FENER RUM PATRİĞİNİN HAİN PLANI

19. asır da Kraliçe Viktorya’nın başbakanı William Evvald Glodstone, “Türk tehlikesini ortadan kaldırmak için dünyadaki Türklerin son ferdine kadar öldürülmesi lazımdır” diyordu.

İstanbul, Fener Rum Patriği haini de, Rus çarı Nikola’ya yolladığı mektupta:”Siz bu Türkleri bir yenersiniz, iki yenersiniz, üçüncüsünde bunlar gene toplanır, sizin başınıza bela kesilirler. Bunun için onları içinden yıkmak,dillerini bozmak, dinlerini kaldırmak lazımdır”diye yazıyordu. Sultan 2. Mahmut bu mektubu ele geçirmiş ve hain papazı Patrikhane’nin kapısına astırarak cezalandırmıştır.

O kapı o gün bu gündür kapalıdır ve Allah esirgesin bir Türk Devlet veya hükümet başkanı aynı yerde asılmadıkça açılmaması hususunda Rumların ahitleri vardır.

19. asırdan beri uygulanan bu hain planın zehirli meyvelerinden birkaç örnek verelim.

1-ALKOL 

Türkiye’de alkol tüketimi yüzde 133 artmış. Yine Yeşilay ve Tüketiciler Birliği’nin verilerine göre,Türkiye’de alkole başlama yaşı 11’e kadar düşmüş.İlköğretimde alkol kullananların oranı yüzde 15’i aşmış. Ortaöğrenim ve üniversiteliler arasında alkol kullanma sıklığı yüzde 50’lere varmış.14-18 yaş arası gençlerin alkol ve diğer kötü madde batağına saplanması durumun ne kadar vahim olduğunun göstergesidir.

2-ANA DİLİMİZ

Dünyada hiçbir dil,Türk dili  kadar hücuma,yok edilmek çabalarına uğramamış ve bu derece düşman sahibi olmamıştır.Türklüğün yok edilmesi,her defasında Türk dilinden başlamıştır.İnsanların son zamanlarda konuştuklarını  ve birbirlerini anlayamadıkları ne yazık ki acı gerçeğimizdir.Bozuk ve anlaşılması zor kelimelerin,ilk zamanlar büyük şehirlerde ve zamanla ilçelere doğru yayılıp anlaşılamaz hale geldiğini fark etmemek imkansız.

3-DİNİMİZ

Alkol ve diğer kötü maddelerin bağımlısı olan toplum dinine ne kadar önem verebilir?Bağımlı olan bir bireyin ne kendisine nede ailesine faydası olması imkansız olmakla beraber,bir çok zararı olması kaçınılmaz.Son yıllarda ceviz kabuğunu doldurmayan meselelerden cinayetlerin işlendiğini her gün gazetelerde okuyor ve televizyonda haber programlarından izliyoruz.Sadece cinayetler değil elbette.Tecavüz,hırsızlık ve şiddet vakaları her gün biraz daha çoğalan bir toplumun,dini değerlerinin zayıfladığının bir göstergesidir.Ayrıca boşanmaların son yıllarda artması aile bağlarının ne kadar çürüdüğünün ispatıdır.Vaziyet her gün biraz daha kötüye gitmekte.Hainlerin planı işe yaramadı demeyi ne çok isterdim.Bizleri içten yıkabilmek için yıllarca çok çalıştılar ve hala çalışıyorlar.

 Maneviyatımız elden gitti gidiyor!!! Hain planı görmezden gelip,hala uyumaya devam mı edeceğiz? Zehirli meyveleri yemekten bıkmadık mı? Hala neyi bekliyoruz? Dur demenin, uyanmanın zamanı gelmedi mi?

Feryadı bırak,kendine gel,çünkü zaman dar…
Uğraş ki:telafi edecek bunca zarar var.
Feryad ile kurtulması me’mul ise haykır!
Yok,yok!Hele azminde ki zincirleri bir kır!
‘İş bitti… Sebatın sonu yoktur!’deme,yılma.
Ey millet-i merhume,sakın ye’se kapılma.

Mehmet Akif Ersoy….

Biz güçlü bir milletiz.  Birlik ve beraberliğimizi muhafaza edersek,bütün zararları telafi ederiz. Yeter ki isteyelim.

 Sevgiyle kalın.Kevser DOSTAGÜLER
www.kafiye.net 

DÜŞMAN OLDU

Bu nasıl bir talih ise
Yollar bize düşman oldu.
Bülbülü gelmedi diye
Güller bize düşman oldu.

Durmaz yüreğimde sızı
Bu dert öldürecek bizi
Mavi, sarı, mor, kırmızı
Allar bize düşman oldu.

Sevda diyerek şakıyan,
Aşklara desen dokuyan,
Her zaman türkü okuyan,
Diller bize düşman oldu.

Ağlarım sular kururdu,
Hayaller beyni vururdu,
Türküler çalar dururdu,
Teller bize düşman oldu.

Taşralıya derken abla,
Giydirdiler çirkin urba,
Kuzey-güney,şarktan garba
İller bize düşman oldu.

Kevser DOSTAGÜLER
www.kafiye.net

Menteş Dağları

Bana gelince dostlarım. Şuan akşamın yavaş yavaş oluşmasını izliyorum. Balkondan Urla, Çeşme altı’nın arka kısmında kalan Menteş Dağları üzerinde henüz batmamış olan güneşin izlerini izliyorum. Harika bir görünüm. İnsanın içini titretiyor. Hele bir de en çok değer verdiğiniz kişi ye olduğunuz yerde hissederek böyle bir grup vaktini izliyorsanız sormayın gitsin dostlarım. Önce bir sararma, kavuniçi bir renk, ardından yavaş yavaş koyulaşan kırmızılık, morarmaya dönüşürken çok hızlı geçen zaman dilimi içerisinde grilik kaplıyor ortalığı ve derken ortalık kararmaya başlamış ve bir de bakmışsınız sokak lambaları yanmaya başlamış ve  siz kendinizi gecenin koynuna bırakmışsınız sevgilinizin omuzlarında dinlenir gibi gece içerisinde hafif nemlenen ıslak yanaklarla gözleriniz ufuktaki çoban yıldızını izlemeye başlamıştır bile. Deniz kıyısında olsaydım, ay ışığında kayıkların gidişinde küreklerin çıkardığı hışırtı ile birlikte yakamozu hissetmiş olacaktım. Denizden uzak bir tepeden gün batımını izlemekte ayrı bir mir mutluluk dostlarım. Her ne kadar sevgilinizin omzuna koyamadığınız başınız boynu bükük te kalsa, güneşin batışını seyretmek, izlemek ayrı bir mutluluk doğrusu, ancak boynu bükük bir mutluluk.

Bir kaç gündür yazmak istedim. Ama inanın dostlarım yazamadım. Dövülmüş bir vücuttan daha beter bir durumdayım. İnanın beni dövseler bu vücudum bu kadar yorgun olmaz ve kesinlikle ayağa kalkacaktır mutlaka. Ruh yorgunluğu var ya dostlarım, ahhhh o ruh yorgunluğu? Ruh yorgun olunca, ruh yılgınlığa, yılgınlık ise çaresizliğe dönüşüyor. Üstelik yattığınız yerde duvarlar üstünüze gelecek gibi olur, tavana da bol bol ya yazı yazarsınız ya da kurşun delikleri sıralarsınız tavanlara. Bütün vücudum haşat olmuş gibi. Ruhumun yorgunluğu; yılgınlığa, yılgınlık yorgun sözcüklere ve ben yorulan sözcüklere hükmedemiyorum ne yazık ki… Sadece sözcüklere hakimiyet mi sevgili dostlarım? Neredeeee? Sözcüklere rast gele dökülürken ruhumun derinliklerinden dilimden kaleme, yorgun ruhumun derinliklerinden kopan bir fırtına beni hallaç pamuğu gibi attı ve darma dağınık ederek vücudumdaki titremeler, göz kapaklarına hakim olamayan duygular ve baraj kapaklarını kontrol edemeyen iradem! Bitti dostlarım bitti, biliyor musunuz?

Değerli dostlarım. İnsan madden çökünce ister istemez manen de çöküyorsunuz. Hani derler ya batan gemiyi ilk önce fareler terk edermiş benim de öyle oldu. Kahpelerin, şerefsizlerin, düzenbazların, yüzünüze gülüp evet diyenler biraz sonra; “Özür dilerim, ben var sandım ama bende de kalmamış arkadaşım. İnan çok üzgünüm, senin isteğini yerine getiremeyeceğim.” sizi elinizi boş, böğrünüzü dövmeye ve ayrı duaların ve başka dostlarınızın kapısını çaldırmaya yöneltecektir. Yalnız şu bir gerçek ki dostlarım; sizde para varsa başkalarında da var. Eğer sizde para yoksa bu körolası para hiç kimsede yok. Kardeşiniz, yeğenleriniz, amcalarınız, dayılarınız gerçekten sizin telefonlarınıza bile çıkmazlar. Size param yok diyen amcanız iki gün sonra istediğiniz paranın on katına bir tarla satın alır. Allah insanı ilk önce imandan sonra da gerçek dost ve akrabalarından ayırmasın.

Evet dostlarım. Emekliler sürünüyor diye basında duyuyoruz ve her gün hatırlatmalar yapılıyor. Dostlarım benim sürünmem inanın daha beter, ben alçak sürünmede günümü gün ediyor ve bu nedenle başım bir türlü yukarıya kalkmıyor. Tabiî ki bu durumda da kimin dost, kimin düşman olduğun u göremiyor. Hani dost başa düşman ayağa bakarmış. Ben şimdi o durumdayım. Yukarısını göremediğim için dostlarım bana yardım elini uzatacak dostları göremiyorum. Hani nerede o canım arkadaşım diyen yalakalar! Bir zamanlar kartal olduk misali, şimdi akbabaların ölse de şunun leşini ağız tadıyla yiyeyim diyenler çoğaldı dostlarım. Yalnız hesapları tutmayacak. Ben bu alçak sürünmeden mutlaka kurtulacağım. Hevesleri kursaklarında kalacak. Hep böyle alçak sürünmede talime devam edecek değiliz her halde. Adalet bir gün terazisini benden yana mutlaka çevirecek. İşte o zaman bende olmayan başkasında da olur mu olmaz mı bilmem?

Çok zor dostlarım yalnızlık ve bir yaprak kımıldasa da şu rüzgarın etkisiyle bana da bir yaprak düşüp bereketimin artmasını beklemek te çok zor. Aslında şu sıralar bir de sanıyorum artık yolun sonuna geldim. Artık benim için yaşam bitti deme durumuna geliyorum dostlarım. Elimde değil, insan bir defa umutlarını yavaş yavaş bitirmeye başlarsa…. “İnsanın ürkmesi, hayvanın ürkmesine benzemez.” demiş eskiler. Doğruymuş dostlarım, inanın çok doğru. İnsan bir defa korkmaya başlamasın; evin duvarları üzerinize gelir, belalar da ne yazık ki sizi sanki özel olarak takip ediyormuş gibi olur. İnanın yaşamak ile yaşamamak arasında seçimli bir soruyu bile artık kabul edemeyecek kadar yoruldum ve artık böyle bir sorunun cevabını da düşünebilecek güce sahip değilim sanırım.

Şu dünyada son iki yılda yemin ederim dostlarım cehennemin en korkuncunu yaşıyorum. Çok değerli iki dostum, biricik sevdiğim ve yardım yapamayacak durumda olup bana manevi desteklerini esirgemeyen dostlarım var ya işte onların sayesinde yaşamın ipine sımsıkı sarılmaya devam ediyorum. Bayramda, kandillerde, bazen sesimi duymak istediklerinde arayan ger çekten birkaç can dostum kalmış bir elimin parmaklarını geçmeyecek kadar. Biliyor musunuz dostlarım, çevremde bulunan, samimiyetlerine inandığım birkaç dostum, sevdiğim olmamış olsa ayakta kalamayacağım. Alçak sürünmemde benim ayaklarıma bakmayan, isteyerek bana elini uzatıp ayakta kalmamı sağlayan can dostları var benim. Hala terk edilmedim. Sağ olun can dostlarım, biricik sevdiğim esmerim, benden kilometrelerce uzakta kalıp manevi desteğini esirgemeyen canlarım… İyiki varsınız ve iyiki benimle barabersiniz. Sizleri çok seviyorum.

Bugünlük de bu kadar can dostlarım. Bugün biraz karamsardım. Arada bu kadarcık olsun, hoş görün olmaz mı? Sizlerin sevgisine ve hoş gürüsüne sığınıyorum. Yüzünüz güleç, umutlarınız daim, geleceğiniz güvenli, dostlarınızla, ailenizle birlikte; başarılı, sevgi dolu mutluluklar dilerim.

Kalın sağlıcakla.

İzmir / 14.09.2009
Hüseyin DURMUŞ
www.kafiye.net

Neresinden Bakarsak!

Değerli dostlarım. Uzun zaman oldu sizlerle görüşmeyeli. Nasılsınız bakalım? Şimdiden bir çoğunuzun iyiyiz demesine karşın, bir kısmınız ne sen sor ne de biz söyleyelim der gibi sesler gelmeye başladı bile kulağıma. Benim durumum emeklinin ahvali diye belirteyim dostlarım.

27.10.2009 / İzmir
Hüseyin DURMUŞ
www.kafiye.net