Kafiye.Net

YİTİRİLMİŞLİK

Sen kokan insanlar…
Onlar neden sen olamıyorlar?
Hayallerimin yorgun omuzlarında taşıyabiliyorken seni
Ve bir şiir gözüyle bakabiliyorken bu aşka
Gözyaşlarımı damlatıyorsun kederi bitmez ömrüme
Mısra mısra…

Dar gelirken artık bana bu şehir
Ve kapanmışken adına aşk dediğim meşhur şiir kitabım,
Neden hala o kitabın şairi olmaktan kurtulamadı sanığım
Ve ben her dizeye kalem oynatmaya kalkarken
Neden ağlamaklıyım?

Söyle, ey sevdasına yenik düşürdüğüm
Bahtı kara delikanlı!
Beni neden yarı yolda yarım bırakıp,
Kırdın kanatlarımı?
İdrak edemedin mi biçare
Hüzün ile işgalde kalacağımı…

Duyamadım
Öldü sandığın aşkın
Hoş olmayan nidasını…

Biliyor musun yeşilini kaybetti artık çimenler.
Maviliğinden eser kalmadı gökyüzünün, denizin.
Dalgaların dahi kıyılara vurduğunu göremiyor artık gözlerim.
Hepsini sen alıp gittin,
Hırsızısın her şeyimin!
Gül kokan bir kış mevsiminin hatırasını değil,
Adına aşk dediğim bu sevdanın
Yitirilmiş kelimelerini istiyorum lügatime.

Sevinç dolu yeni şiirler kaleme almak isterken ben gözyaşısız
Ve seslenirken içimdeki çocuk yanım büyümüşlüğüme;
Evet,
Kabul ediyorum âşık olduğumu.

H.Kübra YILDIRIM
25.01.2010/PAZARTESİ
www.kafiye.net

Gülcan Korkmaz (gulcankorkmaz)
www.kafiye.net

YOKLUĞUN YÜZÜ

Güçlüklerle yokluklarla karşılaşırsın hayatta
Bir selamını alır da
Borçlu çıkarsın sonunda
Yokluk kamçı gibi vurulur sırtına
Bir parça ekmek yetmez karnını doyurmana
Soğuk geçen gecelerde ısınacak ateş bulamazsın
Bir sıcak çorbanın hayalini kurarsın
Buram buram tüten yokluğun ocağında aç yatarsın
Yere atılan sigara parçasında
İçine çekersin yokluğun dumanını
Yamalı battaniyene sarılıp ısınmaya çalışırsın
Sıcak düşlere yol alırsın
Seni yürütmez ayakkabının delikleri
Düşlerini hep o varlığın çekiciliği süsler
Her adımda duyarsın yokluğun acı hislerini
Yaşarsın yokluk içinde varlığı
Uyanınca anlarsın hayat denen acıyı
Varırsın gerçekliğine yokluğun yüzünün..
Yaşamaya devam edersin hayatın acı yüzünde
Öteki yüzünü görmek istesen bile
Yoksul geldin yoksul gidiyorsun işte
Belki de çok sonra anlarsın
Paranın her şey demek olmadığını
Ne kapılar açılır belki giremezsin içeri
Sen gönül kapılarını açarken
En sevdiklerin girer içeri
Her adımda yaşarsın gerçeği
Dönmek istemezsin geri..
Yaşamaya devam edersin hayatın acı yüzünde
Yoksul geldin yoksul gidersin
Gittiğin yerde yokluğun diğer yüzünü de görürsün
Kapatırsın gözlerini ıslak,karnın aç
Sırtın üşümüş, ayakkabın delik..
Ama yüreğin
Kimsenin ulaşamadığı kadar zengin
Gidersin yanında sevincin ve de sevgin…

Ümran Yıldırım
www.kafiye.net

MADEM GİDECEKSİN…

Bana ayrılıktan sakın bahsetme
Kurşunları sıkıp git gideceksen
Seven yureğıme aşkı hapsetme
Mabedini yıkıp git gideceksen..

ŞERİFE KÖKSAL BADISABA
www.kafiye.net

YAZIKLAR OLSUN

Firak notalarında inleyen bu acım ne?
Âşık olup yandığım güne yazıklar olsun!
Yalanın kitabını yazmış isen suçum ne?
Çocukça inandığım güne yazıklar olsun!

Gönlüme doluyordun arzu dolu bakışla
Kalpten kalbe yol bulan çağıl çağıl akışla
Sevdanın gergefinde ilmek ilmek nakışla
İşleyerek sunduğum güne yazıklar olsun!

Kutsal kitap üstünde hâlâ durur izleri
Andıkça yaşartırım şahit olan gözleri
Elimi bastırıp da yeminleri, sözleri
Safiyete bandığım güne yazıklar olsun!

Olmayınca olmuyor; buraya kadar, bitti!
Yüreğine bir beni sığdıramadın gitti
Benim için atardı, hani Rabbim şahitti
Boş bulunup kandığım güne yazıklar olsun!

Mücella Pakdemir
3. kitap şiirlerimden
www.kafiye.net

HAYALİMDEKİ SEVGİLİ

Canıma can katan sevgili, hoş geldin!
Yüzüme gül saçan sevgili, hoş geldin!
Korkma, uzaktan seveceğim seni,
Hayalimdeki evine hoş geldin!

Bak salıncak gölgede bekliyor bizi,
Orta şekerli severdin değil mi kahveni?
Hemen getiriyorum, bol köpüklü olsun…
Yudumlarken anlatırız özlemlerimizi.

Rüzgâr öfkelenmeye başladı, ne dersin?
Sanırım kıskandı poyraz, varsın essin.
İstersen içeri girelim, terlik vereyim sana,
Üşütürsen üzülürüm, hastalanmasın tenin.

En sevdiğin kitabı bıraktım masana,
Bir bardak çay ve kurabiye de yanında.
Dilersen ben çıkayım, rahat yaz makaleni,
Harf harf, hece hece ben okurum sonra.

Duş yapmak ister misin, su ferahlıktır,
Kesileyim mi sırtını, biraz rahatlatır?
Pijamalarını da bırakırım yatağın üstüne,
Bir de sigara yaktın mı, huzurunu artırır.

Acıktıysan bir şeyler hazırlayayım sana,
Karnıyarık, patates böreği, biber dolma…
Hafif olsun dersen kahvaltı da yapabiliriz,
Karnımızı, sonra ruhumuzu başlarız doyurmaya.

Ne anlayışlı şu güneş, zamanını iyi biliyor,
Gidip de bizi karanlığa baş başa bırakıyor.
Artık gözlerim dudaklarına kilitlendi,
Bundan sonra sevgilim aşkımız konuşuyor.

Ey sevgili, öyle çok seviyorum ki seni,
Kuru bir tebessümüne verdim yüreğimi.
Sen mutlu, sen başarılı, sen huzurlu ol diye,
Gerekirse giderim, terk ederim memleketi.

Evlin ELVİNCE (  E.U. )
Haziran 2013
www.kafiye.net

Benim gözlerimle gör denizi
Martı kanatlarına buse kondur
Sarıl dalgalara
Benim gözlerimle….

Aysel AY
www.kafiye.net

AŞKIN  PEŞİNDE

Aşk ararken, yüreğimi çöle, salıverdim.
Aşkın peşinde, yalın ayak koşuyorum.
Gündüz kavrulup, gece donuyorum.
Ah! Deli gönlüm ah ne haldeyim?
Gideceğim yön belli değil!
Aşka, kaç kilometre kaldığı da
Tabela, yok bu çölün ortasında.

Yanımda umutlarım ve yârin hayali var.
Aşk var içimde, beni ben yapan!
Yılanlar ısırsa da, akrepler soksa da,
Umurumda değil korkmuyorum!
Tek endişem, aşka erişemeden ölmek.
Üşüdüğümde, hayali yanı başımda,
Yanıp da susadığım da, serabım olup
İçimin yangınını söndürüyor.

Çölde, kaktüs gölgesine, muhtaç olup
Dikenleri, canımı acıtsa da gölgesinde,
Soluk alıyorum, ne kadar acı verse de,
Aşkın yokluğu kadar, acı veremiyor.
Bir kez bile, aşksız umman dilemiyorum.
Razıyım her şeye aşkıma kavuşayım yeter.
Zavallı sol yanım! Aşka dem vurmak istiyor.
Kaderime, yazılan aşka, kaç kilometre kaldı? ? ? !

Bilgehan EMİRŞANOĞLU
www.kafiye.net

Hoş geldin Roos.

Merhaba Roos…
Adını bulmak o kadar da zor olmadı aslında. Artık bir adın olması gerekiyordu. Böylece yazılarımda senden daha çok bahsedip seni gizlemeyeceğim. Biliyorum herkesin bir hayali arkadaşı vardır çocukken. Ben o hayali arkadaşı kendim ile büyüttüm. Duyar gibiyim. “Bu Kız Hakkaten kafayı yemiş”diye. Adını ben çok sevdim. İnşallah sende seversin Roos.

İnsanların ne düşündükleri çok da umurumda olmaz. Tabi bazı konuları teğet geçersek. Bir hayal arkadaşı edinmek bir delilik değil, bu bir saçmalık ta değil. Bazen bir insandan yakın ola biliyorlar. Roos hep yazılarımda bir hayalet idi. Artık ortaya çıkma zamanı gelmişti. Genelde ben kalemi elime aldığım zaman oturuyor yanıma. Kulağıma bir şeyler fısıldayıp gülümsetiyor. Bakmayın böyle iyi olduğumuza,bazen kavga bile ederiz. Obana kızar, ben onu başımdan kovarım ama yine sakinleştiğim de gelir. Bazen kendi kendime konuştuğum vakit hakkatten deli zannediyorlar. Ama kimse Roos’u tanımaz ki. Bademi de tanımıyorlardı. Ama onu çok sevdiler ki.

Roos benim çocukluğum dan beri var. Artık şiirlerim de,kalemimde olacak. Artık o da bir imgem ki. Beni anlayan çok kişi var biliyorum ki. Tamam çok fazla süslü kelimelerim yok,kalemim öyle harikulade de değil vesselâm. Ama yazıyorum ve rahatlıyorum. Roos bana yardım ediyor. Bu benim hayatım. .. size de tavsiye ederim. Biliyor musunuz ona güvenin. Ben güvenmeyi onda sevdim. Sizde bunu deneyin. Çünkü gitmiyorlar. Rooa hala benimle birlikte ve her halimi de çekti.

Gerçekten deneyin bunu.

Hoş geldin sayfalarıma Roos.
Yeni adın,yeni tadım.
Hoş geldin Roos’um.

Fulya Sinem Eraslan / Aşk – !Azam /
www.kafiye.net

Beni Affet…

Uçurtmaların kuyruklarına bağladığım defneyaprakları ,
Nasıl kokuyordu acaba gökyüzünde inan ki bilmiyorum?
O zamandan dan bu zamana ;
Yokluğuna eş hiç bir kelime biriktiremedim aklımın ceplerinde.
Beni affet…
Mevsimler sıralı sıralı ilerlerken birden
Temmuz yağmurlarında ıslanmak ister gibi yüreğimde ki varlığın.
Beni affet…
Hiç bir otobüs terminali ayrılığı çağrıştırmıyor artık bana.
Beni affet…
Hayal etmediklerim ,
Hayal ettiklerimden önce oldu.
Bitmemiş bir ömrün yalanısın sen…
Bir ben anlıyorum, kumbaramda biriktirdiğim hüzünleri bütünlemiyor hiç kimse.
Durma bu şehirde artık ;
Yine yasak zamirlere yazdım şiirlerimi.
Beni affet…
Şehirler eskittim yokluğunda…
Yolumun düştüğü şehirlerden fazla üşüdüm.
İçimde ki çocuğu sıcak tutabilmek için,
Dışımda ki adamı armağan ettim soğuklara.
Beni affet…
Ne zaman adın geçse masamda,
Tekrar severdim seni.
Sen kim bilir; Kimin kül rengi kalbin desin bu mevsimlerde…
Şimdi seninle biz; Doğduğumuz , çocukluğumuzun geçtiği şehirde,
Kaybolan iki yabancıyız.

Ufuk Tan KELEŞ
8.05.2013  / Kadıköy / 16:30
www.kafiye.net