YİTİRİLMİŞLİK

Sen kokan insanlar…
Onlar neden sen olamıyorlar?
Hayallerimin yorgun omuzlarında taşıyabiliyorken seni
Ve bir şiir gözüyle bakabiliyorken bu aşka
Gözyaşlarımı damlatıyorsun kederi bitmez ömrüme
Mısra mısra…

Dar gelirken artık bana bu şehir
Ve kapanmışken adına aşk dediğim meşhur şiir kitabım,
Neden hala o kitabın şairi olmaktan kurtulamadı sanığım
Ve ben her dizeye kalem oynatmaya kalkarken
Neden ağlamaklıyım?

Söyle, ey sevdasına yenik düşürdüğüm
Bahtı kara delikanlı!
Beni neden yarı yolda yarım bırakıp,
Kırdın kanatlarımı?
İdrak edemedin mi biçare
Hüzün ile işgalde kalacağımı…

Duyamadım
Öldü sandığın aşkın
Hoş olmayan nidasını…

Biliyor musun yeşilini kaybetti artık çimenler.
Maviliğinden eser kalmadı gökyüzünün, denizin.
Dalgaların dahi kıyılara vurduğunu göremiyor artık gözlerim.
Hepsini sen alıp gittin,
Hırsızısın her şeyimin!
Gül kokan bir kış mevsiminin hatırasını değil,
Adına aşk dediğim bu sevdanın
Yitirilmiş kelimelerini istiyorum lügatime.

Sevinç dolu yeni şiirler kaleme almak isterken ben gözyaşısız
Ve seslenirken içimdeki çocuk yanım büyümüşlüğüme;
Evet,
Kabul ediyorum âşık olduğumu.

H.Kübra YILDIRIM
25.01.2010/PAZARTESİ
www.kafiye.net