Yeni Bi Güne

Yeni bir güne merhaba diye seslendi!
İçimde ki cılız, ağlamaktan benzi sararan küçük kız.
Oysa ki çekip perdelerini,
Sisli bir akşamda kilitlemişti gözlerini…
Süslü sözlerle kalbini yeni yeni inşaa ediyordu,
Dünde ve dününde tanıştığı maskeli düş arkadaşıyla.
Yudum yudum umudu, sevgiyi içerken
Gözlerinin deryasından,
Sırılsıklam ortada kalacağından habersizdi o an.
Topluyordu güven tarlasında göğe boy veren sevgi başaklarını
Sonrasında kiralık gülücüklerinden taşınıp
Gözyaşı sahipliğine ulaşacağını bilmeden.
Yüzünün ve kalbinin kaç rengi ile tanışacaktı
Kaçıncı kiracısı olacaktı kalp evine aldığı
Kaç mutluluk oyunundan sonra bitecekti maske görevi?…

KAVUŞAMAYIZ

Seninle ay ile güneş gibiyiz 
Göklerde salınır buluşamayız 
Birimiz doğarken batar birimiz 
Kıyamete kadar kavuşamayız

Okyanusta esir ıssız çift ada 
Bütünün payları müşterek payda 
İki uzak ağaç aynı ormanda 
Sarılmak isteriz ulaşamayız

Üzerlerimize gölgemiz düşse 
Hasret ateşinde kalbimiz pişse 
Erisek dağılsak bu nasıl işse 
Dokunamayız biz bulaşamayız

Olmamız imkânsız aynı sadakta 
Aynı yaydan çıkan oklar olsak da 
Hedef tahtasında yerler alsak da 
Mesafeli kalır yaklaşamayız

İkimiz de artı değerli kutup 
Farklı adreslere yazılan mektup 
Kaynaktan fışkırsak yolu unutup 
Aynı denizlere doluşamayız

Büyüler yaptırsak muska yazdırsak 
İkimize tek bir kabir kazdırsak 
Son damlaya kadar kanı sızdırsak 
Bir kere el ele tutuşamayız

O Nur emreylese gelsek nazara 
Canımızdan bezsek ölsek kazara 
Vasiyet etsek de aynı mezara 
Konarak yan yana haklaşamayız

Onur BİLGE
www.kafiye.net

KAFİYE.NET RADYOMUZDA  canlı yayın ve ya bant yayın yapacak dj arkadaşlar aranmaktadır.  
Başvurularınız için  
           kafiye54@hotmail.com   ve ya     ”Hüseyin Durmuş- Face ” adresinden ulaşabilirsiniz. www.kafiye.net radyo.

14.01.2016  Perşembe !!!!!!

KAFiYE.NET RADYO VE SOHBET

SEVGİLİ DOSTLARIMIZ. RADYOMUZ UZUN BİR ARADAN SONRA TEKRAR YAYIN HAYATINA BAŞLAYACAKTIR. BİZİ TAKİP EDİNİZ. 

En kısa zamanda sizlerle beraber olacağız.

Hüseyin DURMUŞ
www.kafiye.net

Yarenler Dergahında
Gönül bağında salkım salkım üzümdür
Aşkınla sarhoş eder, yüreğinin içinde
Dökülür dillerinden manalı kelimeler
Kendini alamazsın, yarenler dergahında

Gerçekler Soğuk Üşütür Ellerimi
Yıl 2016… Kızıma

Okuyucularım bilir; ayda bir muhakkak öykü tadında, kendimle yetmezlik ve hatalarımla yüzleşirim. Birinci tekil kişiden dile gelince yanıt alabilmek için içimi dökme ihtiyacı duydum. Günlerden pazar. Saat 02.54’idi uyku tutmamış bir bardak ılık süt içeyim dedim. Kendi kendimi azarlarken kızım uyanmış salona gelmiş farkında değilim. Elinde 17 inci yaş gününde kendisine hediye ettiğim dolma kalemle;

‘’Aaa sen mi geldin tatlım?’’ derken, yüzümdeki şaşkınlık ifadesi korkuya bıraktı ardından lafımı kesti:

‘’Anlaşıldı anne ya sen bu gecede uyumayacaksın sana tavsiyem içindekleri bir an önce kâğıda döküp rahatlaman.’’

Uzun masum bir bakışmadan sonra geldi yanağımdan öperek;

‘’Biliyor musun anne, dinlerken anlattıkların hep içimi burkar. Olsun bunca zorluk içinde senin bir umutla haykırışlarını seviyorum. Baksana felaketler, savaşlar, yağmalamalar insanların rahatça hayatlarına karıştı. Korkuyorum anne, dört elle hayata sarılmayı korkuyorum. Yoksulluk üzerken; biz çocukların hayallerinin sönmesini düşünsene?’’

‘’Merak etme her şey yolunda’’ derken, boynuma atılmasıyla gözyaşları yüzümü ıslattı.

‘’Ellerin, anne diyorum ne kadar da sıcacık. Biliyor musun, yanındayken kendimi ne kadar güvende hissediyorum. Bir yüzüme bakıp da güldüğünde yanağımdan öptüğünde ben yüzümün o tarafını silmiyorum, düşünüyorum da anası babası olmayanları. Ömürlerini tutuk evlerinde geçirenleri, taş duvarlar arasında çocukluğumu düşünemiyorum… Derdimi anlattığımda beni dinleyip çözüm üretiyorsun. Hiç konuşmak istemediğimde sorulara boğmuyorsun, anlatacağım şeyin heyecanını paylaşıyorsun, sana bağırdığımda seni üzdüğümü farkındayım sonra gelip özür dilemem hiç yaşanmamış gibi davranman… Ya çok konuştum anne iyi ki varsın, ben artık yatmaya gidiyorum, seni seviyorum.’’

O bunları düşünedursun ‘anlaşılmak’, kolay bir iş değildir, emek ister. Hele ki gizlenmiş anlatamadığın o kadar çok şey varsa boğazında düğümlenen. O an bir karar aldım başkaların doğrularıyla zorla yaşamaktansa kızımın kendi yanlışlarıyla hayatını severek yaşamalı dedim.

Dile kolay, tam 18 yıl… Hiç düşünmüyorsam içimdeymiş gibi ona her an dokunmak istiyorum, sarılmak, dizimde saçlarını okşamama izin vermesini… O canımın bir parçası. Doğum gününe beş ay kaldı. Bir de oğlum var diğer parçam, öğretmenlerinden övgü ile kendinden söz ettiren, gözümden birkaç damla yaş aktı. Ne güzel insanın bir kardeşi olması, ona sarılıp ağlaması, oyun oynaması, eğlenmesi…

Anlatamıyorum kendime hâlâ saçlarıma dolansalar diyorum. Ahh yok mu şu evlatlarımın kokusu, mavi bulutlardan öğrenseler de terk edilmeyi, düşlerime yanaşan hep bir gemi, yolculuklarında yastıklarına dökülsün istemiyorum ıslak gözyaşları. Her çocuğun ki gibi tartışmaları, çatışmaları, dargınlıkları var elbette bana üzüntüyü yaşatsalar da çok çabuk unuttuklarını da biliyorum çünkü küçük dokunuşlar onları hep mutlu etmiştir.

Kim bilebilirdi ki hayatımın 46 yılını, şu otuz beş saniyesi, nasıl da değiştirebileceğini. Kurşun acısı gibi içimde çığlıklar gelip saplanmış yıllarca sırtıma. Özgürlüğüm alınmış elimden ama ben özgürlüğünü tekrar vermeliyim bu sefer başka başka hikâyelerde düşler denizinde keşfedilmemiş bir kelebek olarak çiçekten çiçeğe konar gibi. Sonuçta herkes anlaşılmayı bekliyor; ama kimse, kimse tarafından anlaşılamıyor. Keşke testiyi kırınca değil, öncesini de görebilselerdi, sıcacık düşlerim vardı gözlerinden bakmaya doyamadığım. Keşkilerin imkânsızlığına eşit bugüne değin hayatım ama artık değil.

Evet, yanlış anlamayın. İzmir’deyim koca bir şehir, nefes alıyorsam da içimdeki ateş, ‘eski dost dediklerime’ anlatamayacak kadar kırgın. Kimse bilmez beynimde tanımlıyorum çocuksu sevinçlerimi, kalbimde biliyorum yanıp tutuşurken hüzünlerim, yüreğime sahip olmuş dondurucu şubat ayazı. Ah yok mu şu güven duygusu, davranışlarımda gösterse de sevgiyi sevmeyi hala anlamış değil oysa her birini mayalayan kendi gönlüm. Benim için ne iyi, ne kötü, ne olduysa onu bile hala bilmemem ne acı… Açsam defterimi hatırlasam, yüzleri kim güldürdü kim ağlattı diye, unuttum geçmişi desem. Yalan hâl bu iken, hâlâ arıyorum ruhumun en derinliğinde, kalbime işlenmiş.

Oysaki koskoca bir kadın olmuş üstelik iki çocuk annesi yeri geldiğinde başının çaresine bakacaktır diyenleri duymuyor değilim. Benim merak ettiğim tek bir şey var; Acaba güçlü derken kim(ler) anlamadı duyduklarından ve anlatılanlardan yola çıkarak bu kadar ağır travma üstüne travma yaşayanları, sanırım bunlara da alışacağız. İmrensek de, kıskansak da türlü türlü insanlar, hayatlar gördük, okuduk, izledik…

İşte yine sabah oldu. Ağlıyorum, ağlayacağım içim rahatlıyor. Sonrada boş verip yatağıma giriyorum. Sabah olunca anlatacağımı kâğıt defter üzerinde paylaştığımı görüyorum. Anlaşılmak, kolay bir iş değil. Neyse ki hayat devam ediyor, kulağıma ‘’Anne nerde benim çoraplarım bir diğeri, anne ya geç kaldım neden kaldırmadın erkenden… Hanım ya bana diğer kemeri getir birde şu kareli gömleğimi. İlk kez bu kadar net fark ettim. Meğer özgürlük onların yüzlerini görünce maviye her yerden bakabilmekmiş, yanımda olsunlar başka bir şey istemem ben.

İlknur Yıldırım Özgün____ 14. 01. 2016 perşembe
www.kafiye.net

Bendeki Şans

Selam Sevgili dostlarım. Hayırlı akşamlar dilerim. Ben o kadar şanslıyım ki sevgili dostlarım(!) Size bu şansımı anlatmaya kalksam, hepiniz bir kilo pirzola yemiş kadar olursunuz. Haydi sizler için bir akşam keyfi olsun. elinize sıcak çayınızı alın ve yazdığımı da çok dikkatli okuyun. Nekadar çok şanslı(!) biri olduğumu da öğrenin.

Bu gün Konak/İzmir katlı oto parkının altında bulunan migros mağazasına gittim. Bir aile dostumu ziyarete gideceğim için; peynir, krem peynir, makarna, bulgur, pirinç, toz şeker, ayrıca migrosun kendi imalatı olduğunu söyledikleri ve kilosunun 21.45 olduğunu söyledikleri indirimli sucuktan bir kangalını kendi evime, diğerini de aile dostuma götüreyim diyerek aldım.

Akşam üzeri aile dostumun evine vardım. Elimdeki Migros poşetlerini görünce sitemkar oldular. Ben işi tatlıya bağlayarak malzemeleri dolaba ve korumaya alın dedim. Evin hanımı getirdiklerimden pirinç paketini açmış. Hemen bir pilav yapayım demiş. Aradan 5 dakika geçti ki beni mutfağa çağırdı evin hanımı. 

– Hüseyin Bey! Allah aşkına, bu pirinci nereden aldın?
– Konak, Migros mağazasından aldın. Hayırdır?
– Bunun içerisinde kurtlar geziniyor. Et kullanmama gerek yok!
– Tamam, kalanı torbaya koyalım. Ben Migrosa gidip paramı geri alayım. Bu arada bir de şu pilavlık bulgura da bakalım. Hele bir getir bakalım.

İnanın sevgili dostlarım, bulgur paketi gelinceye kadar duanın bini bin para idi. aman kurt çıkmasın diye bütün bildiğim duaları yapıyordum. 

– Buyur Hüseyin bey, ne yazık ki bulgur da aynı durumda. İndirimli olanı almayacaksın.

İnanın sevgili dostlar, başından ta ayak tırnaklarıma kadar sanki bir ton kaynar su aşağıya indi. Pirincin, bulgurun kurtlu çıkmasına mı yanayım yoksa hediye olarak dostlarımla böyle bir olumsuzluğu yaşadığıma mı yanayım? 

– Ben biraz sonra çıkacağım. Sen paketleri bir torbaya koy, ben hemen çıkayım. 
– Yemek yeseydin, beraber olsaydık. Çay koyayım, en azından bir bardak çay iç.
– İşlerim var, ben beklemeyeyim. Bana izin dedim ve evden çıktım.

Sevgili dostlarım, ben hemen Konak Migros mağazasına gitmek için otobüs, metro diyerek markete ulaştım. Kasiyerin yanına giderek marketin sorumlu müdürünü sordum. Kasiyer, bana neden görüşmek istediğimi sordu. Ben de kafam zaten çok kızmış durumda; bu gün aldığım pirinç ve bulgur kurtlu çıktı. Bu konuyu görüşeceğim, dedim. 
Sonunda marketin müdürü ile görüştüm. elimdeki torbaların barkotunu okuttum. Kasa fişini gösterdim. Sonunda pirincin ve bulgurun parasını aldım. Müdür beye; bundan sonra bu Migrosun kapısından hiç bir Allahın kulu beni içeriye sokamaz, dedim.

Evet sevgili dostlarım. İşte ne kadar şanslı(!) biriyim değil mi? Haydi sizlere hayırlı akşamlar dilerim. Sağlıcakla kalın sevgili dostlarım.

MASAL GİBİ
Bir şişenin içinde hapsolmuş cin gibiyim
Bu ne biçim düşünüş, ne biçim bir hesaptır 
Sanki dünya sırtımda yaşlı hecin gibiyim
Bilemem bu yaşamım ömrümde hangi baptır

BELENMEDİN HİÇ ZAMAN SEVDAMIN BELEYİNDE,
DERTLE YOĞURDUN BENİ,ELEDİN ELEYİNDE,
DÜŞÜNMEDİN DÜŞERSİN,ÖLERSİN YÜREGİMDE,
TOZA KUMA BELENER KALBİMDE TAXDIN,YERİN
SÖZÜMDE MENA ÇOXDU YAZARIM DERİN- DERİN.

ESKİ BİR MELODİ
Eski bir melodi eşliğinde,
Yokluğuna yazıyorum şimdi tüm sözleri..
Korkuyorum..korkuyorum sevgili
Ya bir gün.. her sözüm aynı anlama çıkarsa?
Aynı yerde durup SEN’sizlik yazarsa bütün harfler?
İşte bu yüzden ölüme terkediyorum yokluğunu
Ve beni SEN’in uzağına atacak imkanlı olmayan ne varsa
Herşeyi..

SABAH-I ŞERİFLERİNİZ HAYR OLSUN

“Gününüz hayırlı ve bereketli olsun arkadaşlar…”

Ah bir eylem ne olur bir ilham deyip başlıyorum güne ‘Bismillah’.. Hayalini resmetmek resminden önce kim istemez ki kaleme yazdırmayı…