AY GÜNEŞE TESLİMDİ 8

-Mustafa ben denize girmek istiyorum.

-Beraber girelim. Alkolün etkisiyle dengeni kaybedebilirsin.

Elimi tuttu ve beraber daldık lacivert efsuna. Su buz gibiydi. İçim alev topu, yüreğim, ruhum serseri düşlerde… Allah’ım bu rüyaysa, gerçek nerede? Ayaklarımı hareket ettirip yukarı doğru çıkıyordum, vücudumu her zaman ki gibi yukarı çıkma pozisyonuna alarak. Bu defa başkaydı… Bendim yüzen; ama beni yüzdüren Mustafa’ydı. Bedenim tamamen onun vücuduna yapışıktı.

Beraber sudan çıktık; kendimi ona sarılmış olarak buldum. İşin kötü tarafı; ne sarılmayı bırakıp normal bir hareket yapmışım gibi yüzmeye devam edebiliyordum, ne de sarıldığım bedende bu andan sonra ne yapmam gerektiğini biliyordum. Sadece boynum Mustafa’nın boynunda bedenim onun bedeninde; duruyordum. Mustafa yavaş hareketlerle tekneye yaklaştı.

-Hadi canım! Yukarı çıkalım…

Suçlu bir çocuk gibi, merdivenin basamaklarına ayak tabanlarımı değdirip, yandaki korumalıkları tuttum. Bir diğer adımı attım, sonra bir diğerini… Tekneye çıktım. Başım dönmüştü. Sanırım rakının etkisiydi bu. Olduğum yere oturdum. Mustafa hemen yanımdaydı. Bana sarıldı, yüzümü avucuyla tutarak kendine çevirdi. Bakıyordu…

“Allah’ım gözlerimi açmama yardım et ne olursun açamıyorum nefesim soluğum kesildi öp beni Mustafa öp…”

-Şimdi seni kaldıracağım ve beraber kamaraya gideceğiz. Hazır mısın?”

-Evet, hazırım! Evet, evet, evet…

Beni havluyla kuruladı. Elleri vücudumda dolaşıyordu. Kalbim almış başını gidiyordu. Tenimden alevler yükseliyordu sanki. Sarıldım; buz gibiydi Mustafa’nın bedeni; üşüdüm mü nedir tir tir titremeye başladım. Çenem bir birine vuruyordu. Daha sıkı sarıldı bana ve üzerimize battaniye attı. Nasıl yani? Battaniyenin altında, ben ve Mustafa yarı çıplak bir haldeydik; ısınmak için birbirimize sımsıkı sarılmıştık. Şimdi ne olacaktı bilmiyordum.

–Sen istersen uzan. Ben buralardayım. Bir duble daha içeceğim ay ışığında.

-Hayır! Gitme; ya da bende geleyim.

Sarıldı bana ve yukarı çıktık. Yumuşak yastıklarda oturduk. Dublesini ağzına yaklaştırdığında, elinden tutup kendi dudaklarıma yaklaştırdım ve bir yudum rakı daha aldım. Anason kokusuyla beraber dudaklarına dokundurdum nefesimi; sonra onun dudaklarına uzattım bardağı. Vücudunu hissetmekten, sesleri dinlemeye terfi etmiştim. Artık kalp atışlarımız birdi. Arzularımız, isteklerimiz de birdi… Aynı ayın ışıkları altında bedenlerimiz de birdi. Yüzümü tuttu iki eliyle; “Ben” dedi… Sonra nasıl olduysa gerisi gelmedi; konuşmasını bekliyordum; ama konuşması gereken dudaklar ve dil dudaklarımdaydı. Ne o konuşabildi, ne de ben… Öpüşmek ne güzel bir şeydi… Bir daha, bir daha öpüşmek…

Beni kamaraya yatırdı ve yanıma uzandı. Hiçbir fikrim yoktu olacaklarla ilgili. Her şey de olabilirdi; hazırdım. Kafamı aldı, göğsüne koydu. Kamaranın camını açarak bana ayı gösterdi ve

-Artık senden vazgeçmem mümkün değil. Benimle evlenir misin?

-Evet! Ama sen benden küçüksün; el alem ne der?

-El alem yok, biz varız ve hayatımız…

Artık beraber yürüyecektik bu yolda. İçten bir duanın kabulü gibiydi bu. Bir tesadüften öte, bir kader çizgisiydi onu bana getiren.

8. BÖLÜMÜN SONU
DEVAM EDECEK…

Melek KIRICI
www.kafiye.net

YALNIZLIK

Alışır zamanla insan yalnızlığa,
Etrafı duvardır uzanır boşluğa,
Kulağı sestedir kapıya koştuğu,
Arkadaş yoldaşı olur yalnızlığı.

TEK SEVDİĞİM ANLAR

Halimi anlatsam dağlar taşlar ağlar,
Yüreğim içinde karalar bağlar,
Hasretin yandıkça korlar gibi dağlar,
Bilirim sadece tek sevdiğim anlar.

BİRGÜN AYRILACAĞIMIZIN FARKINDAYDIM

Dışarıdan bakıldığında tebessümün kabul edilir gibi
Ruhun en az benim kadar paramparça
Mutlu olman aslında şaşırttı beni;
Belki de şaşırmak değildi bu
Ürktüm, üzüldüm, serseme döndüm.
Bunlar hislerimi daha iyi anlatıyor.
İçimdeki kuvvet beni kolay kolay yıkılmayan kadınlardan biri yaptı.
Her zaman güçlü, özgür gizli bir kadın oldum
Hayat için mücadele eden biri ve yılmayan
Bugünün geleceğini hep farkındaydım.
Birgün ayrılacağımızın da farkındaydım.
Sadece bu kadar ani olacağını düşünemedim.
Her şey aynı, yeterince zamanımız olduğunu düşündüm.
Hep böyle düşünüyorduk zaten.
Hep böyle idi kayıplarımız.
Meğer; değişmemiş bazı şeyler
Biliyorum köyünü özlüyorsun.
Biliyorum çimen kokularını hasretsin.
Bedenim bitap düşmüş.
Beynim takılı duruma gelmiş
Geçmişe olan özlemlerin bana attığın en ağır taştı.
Kelimeler yüreğinden dökülüyor.
Birebirimize karşı iyi olmak bu kadar zor muydu.
Bir gün ayrılacağımızın farkındaydım.
Sadece bu kadar ani olacağını düşünemedim.

AĞA OLSANDA

Büyüyünce olursun,aşiretine ağa
Durmadan koşturursun, bakarsın sola sağa
Kanına işlemiştir,mutluluk verir doğa
Sıkılınca atarsın,kendini çamlı dağa

CV de ne?

Orta yaşlarda bir kadın değişik işlerde çalışmış,bu aralar işsiz,herzaman gittiği sigorta doktoruna gider rahatsızdır, Muayenesi bittikten sonra, doktoruna işsiz olduğunu,sizin çevreniz vardır, bana iş bulmak için yardımci olurmusunuz der, rica eder.
Doktoru da ona CV ni getir bir bakalım der, kadında o neki diye sorar anlamamıştır.
Doktor da yani özgeçmişini yaz getir der. Kadın teşekkür edip ayrılır,

Her Eylül

Her Eylül geçişi bir ayrılıktır.

Rüzgârı başka bir diyardan gelmiş gibidir. Ayrılık vardır esintisinde…
Hüzündür!.. Eylül hüznüdür yaşadığımız…
Yaklaşmakta olan kara bulutlarla, mavisini yavaş yavaş yitirmektedir deniz… Güneşin ışıklarının aksi vururken yüzümüze, gözlerimizi yaşlandıran onun hüznüdür…
Herkesin hüznü yaşı kadardır. Yüzdeki her bir çizginin derinliğine, anlam katar geçen seneler… Bu yüzden her yaşta biraz daha ağırlaşır Eylül hüznü… Ve her yaşta biraz daha anlamlandığı içindir ağırlığı hüznün… Hüzün, ağaran saçlarla, yüzdeki çizgilerle yaşıttır…

Bir yolun bitişi; başka bir yolun başı gibidir… Yolun nereden gelip nereye gittiği önemsizdir. Ve yolun sonu acı da olsa, sevinç de olsa; hep hüzne yoğrulur. Acının ve mutluluğun birleştiği noktadır Eylül… Ayrım gözetmez, eşit dağıtır hüznü…
Sonbaharın ilk nefesidir Eylül… Deniz kenarında bir akşamüstü, sıkıca sarındığınız hırkanın kollarını koynunuza bağlayıp, karşı kıyıya dalarken içinize çektiğiniz; Eylül rüzgârıdır… Ve Eylüldür, o anda gözlerin kederine ortak olan.

Belli ki gelinen yollarda Sonbahar hüznüne hazır bir gam yükü var… Doğa sarı-gri rengine bürünüp; yeni bir ayrılık yaşarken gövdesinde, bir parçası olan bizleri de mutlu mutsuz farketmeden yanında alıp götürüyor, kendiyle beraber hüznünle yoğuruyor…
Ağaçlar, dallarında yeşerttiklerine son kez bakıp hüzne boğulur… Rüzgârın savurganlığına karşı duruştur yaprakların hışırtısındaki çığlık… Artık solmaya yüz tutup, toprağa karışacaklarının habercisidir…
Mutlu da olsak, mutsuz da olsak; bir parçası olduğumuz doğanın hüznüdür bizi saran… Tıpkı İlkbaharda tomurcuklanıp yeniden yeşerip umuduna ortak ettiği gibi; Sonbaharda da, solgun hüznüne ortak ediyor bizi… Bu döngüyü yaşatırken, bir yandan da anlatıyor Doğa, parçası olduğumuz bize; ayrılığın ardındaki kavuşumu, karanlığın ardındaki aydınlığı, yağacak yağmurun ardından çıkacak güneşi, solan umutların yeniden yeşereceğini ve hayatın sonsuz dönüşümünü…

Ve Doğa, yeni bir döngüyle, yeni bir mevsim perdesini aralayıp bizi davet ederken Güz’e, İncesaz’dan huzurlu bir “Eylül” ezgisi değip, tatlı bir tebessüm bıraksın, ömrümüzle yaşıt hüznümüze…

çınar(alt)
Ömer Sabri KURŞUN
www.kafiye.net

Eyy Gönül

Yine geldi senle sohbet zamanı
İçimden taşanı bil istiyorum
Aklımdan geçeni bölüşüp biraz
Ufkuma uzanmış hisli dumanı
Gönlüme gösterme sil istiyorum
Sabahı güneşli il istiyorum

Kurumuş dalımı yaştan ayırtıp
Çömelmiş dizimi taştan kayırtıp
Destursuz kapımda durmadan ayaz
Nemlenmiş gözümü yaştan sıyırtıp
Hakkıma dualar sal istiyorum
Sabrımın seyrinde kal istiyorum

Geçen gün ömrüme yol verdiğinde
Gündüzüm geceme kol gerdiğinde
Getirip önüme yığmadan araz
Fikrim de zikrime çul serdiğinde
Yanımda her daim ol istiyorum
Güvenle sineme dol istiyorum

Terkedip nadanı güldürüp ele
Dostum olmayanla edip velvele
Arama boşuna sırtına sıvaz
Hizmetkâr dilimle verip elele
Aklımı başımdan al istiyorum
Özü bizden olan bal istiyorum

Yarına bakarken şaşırsa yönüm
Akıbet çarkında tıkansa önüm
Uzaklara kaçıp saklanma dur az
Aldığım nefeste gelmeden sonum
Yaşama uzanan dal istiyorum
Umudu yüzdüren sal istiyorum

İstiyor bu yürek… Güzel olanı
Bakıştan süzülüp kalbe dolanı
Sükûtda demlenmiş manada mümtaz
Hüzün tezgahında çabuk solanı
Üstümden atmaya hal istiyorum
Hayrın kapısını çal istiyorum.

Nezahat YILDIZ KAYA
www.kafiye.net