şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
Govhar Rustamova Kategoriler
HƏSƏD (roman)93
Sevilin həm oxumaq, həm də işləmək arzusu Zəhranı sevindirirdi. Demək ki, qızı artıq məsuliyyət hiss etməyə, həyatın tələblərini dərk etməyə başlamışdı.Xasiyyətindəki müsbət dəyişikliklər də ananın diqqətindən yayınmırdı.Get – gedə ürəyi az da olsa, təsəlli tapırdı.
İndi onu narahat edən başqa məsələ idi.Zivər xanım Arzugilin ailədaxili işlərinə müdaxilə etməyə başlasa, Arzunun işi çətin
Həsəd.(roman) 92.
Kamilə özü də bilmədən Rəfiqənin yarasının közünü qopardığına çox məyus oldu.Büruzə vermək istəməsə də, bu, gözlərindən açıq- aşkar oxunurdu.Hətta çox sevdiyi, valeh olduğu dənizə tərəf baxmaqdan da çəkinirdi sanki…Qarşısında ürəyi yaralı, küskün ana əyləşmişdi.Dənizdən küskün…Araya sükut çökdü.Kamilə dodağını çeynəyir, Rəfiqənin könlünü necə alacağı barədə düşünürdü.Bunları hiss edən Rəfiqə özü vəziyyəti tənzimləmək qərarına gəldi:
HƏSƏD.(roman). 91
Nübargilin xarici dövlətdəki istirahəti çox gözəl keçirdi.Zaur da anası ilə birlikdə onlara qonşu otaqda yerləşdirilmişdi.
Hər səhər otelin yeməkxanasında birlikdə səhər yeməyi yedikdən sonra gəzintilərə yollanırdılar.Şəhərin qeyri – adi gözəlliyi, səliqə-sahmanı, ab-havası, mülayim, xoşxasiyyət insanları onları elə ilk gündən valeh etmişdi.Özlərini yad yerdə, qəriblikdəki kimi hiss etmirdilər.
HƏSƏD (roman) 90
Səhər Arzunu işə yola salan Zəhra mətbəx masasını yığışdırıb otağa keçdi.Onu təzə görürmüş kimi hər tərəfinə göz gəzdirdi:
-Ehhh…illərdir evimdən -eşiyimdən xəbərim yoxdur,-düşündü,-nə yır-yığışından,nə biş-düşündən…bu vaxtlar evdə olmağa belə adət etməmişəm.
Telefon zəngi onu fikirdən ayırdı.Dəstəyi qaldırdı:
HƏSƏD (roman) 89
Arzu bacısının qoluna yavaşca toxundu:
-Sevil,gecdir əzizim,gəl gedək.Evdə söhbət edərik.
Sevil sanki yuxudan ayıldı.Əlini bacısının əlinə toxundurub gülümsədi:
-Gedək bacı.Gedək öz xanəmizə.Sən demə əsl xoşbəxtlik elə ordaymış.
HƏSƏD (roman) 88
Səhəri gün hamı xoş əhval-ruhiyyədə idi.Sabah açılar-açılmaz Zəhra da,Sevil də yüksək ovqatla yuxudan oyandılar.Arzu oyanana kimi hər tərəfi sahmana saldılar.Masanın üzərinə cürbəcür şirniyyatlar düzdülər.
Çox keçmədi ki,Arzu da yuxudan oyandı.Qonaq otağına keçərkən heyrətləndi.Anası da,bacısı da ona əsl sürpriz hazırlamışdılar.Hər ikisi onun boynunu qucaqlayıb üzündən öpdü.Ananın da,qızların da sevincləri yerə-göyə sığmırdı.
HƏSƏD (roman) 87
Arzunun gözlədiyinin əksi olaraq , Zəhra da Çingizin hədiyyəsindən məmnun olmadı:
-Qızım,-dedi,-məni düzgün başa düş.Arada hələ ciddi bir şey yoxdur.İndidən belə hədiyyələr qəbul etmək doğru olmaz məncə.
-Niyə?,-Sevil kükrədi,-ona görə ki,kasıbıq?Ona görə ki,ailə başçısını vaxtsız itirmiş yetimlərik?Bizim nə başqaları kimi yaşamağa,nə də həyatdan zövq almağa haqqımız çatmır?Biz insan deyilik?
HƏSƏD (roman) 86
Nahar fasiləsi başlasa da Arzu yeməkxanaya getməyə tələsmirdi.Şöbədə əyləşib həftəlik hesabatı gözdən keçirirdi.
Katibənin səsi onu işdən ayırdı:
-Arzu xanım,mümkünsə Çingiz müəllimin kabinetinə gəlin.
Əvvəlcə bir şey anlamayan qız bir anlığa Çingizin ona “nahar fasiləsində sənə sürprizim olacaq”sözlərini xatırladı.Gülümsəyib:
-Yaxşı,indi gəlirəm,-dedi.
HƏSƏD. (roman) 85
Ev-eşiyi səliqəyə saldıqdan sonra hərə öz işi ilə məşğul idi.Evə sakitlik çökmüşdü.Danışılanları hərə öz fikrində götür-qoy edir, obyektiv nəticə çıxarmağa çalışırdı.Xavərin gözlənilməz təklifi hər üçünü ciddi düşünməyə vadar etmişdi.
Qızlar bu gecə həmişəkindən tez yataq otağına keçdilər.Arzu işığı söndürüb çarpayısına uzandı.Aradan xeyli keçməsinə baxmayaraq gözlərinə yuxu getmirdi.Xavər xanımla olan söhbəti ən kiçik xırdalıqlarına qədər dönə-dönə xəyalında
HƏSƏD. ( roman) 84
E…necə…necə yəni…Çingiz özü…-Zəhra çaşbaş qaldı, -nə danışırsınız?Elə şey olar?
-Niyə olmur?Biz ki, yad adamlar deyilik.Bu, əslində elə Çingizin öz ideyasıdır.
– Mən…həyatım boyu nə etmişəmsə…yalnız öz qüvvəmin hesabına etmişəm…heç vaxt , heç kimdən kömək ummamışam,-Zəhranın gözləri doldu,-ən çətin vaxtlarımda belə …hətta doğmalarıma ağız açmamışam.
