şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
Nejla BİLGİN Kategoriler
MOR ELBİSELİ ANAM
Dağları karlı o meşhur Anadolu kentinde doğdum ben, anamın altı çocuğunun ikincisiyim. Babam esnaf lokantası çalıştırırdı evin altında. Üç katlı evimizin üç katını da biz kullanırdık. Alt katta mutfak, misafir, oturma ve anamların yatak odası vardı. Orta katta biz altı kardeş odaları paylaşmıştık. Üst kat ise misafir katıydı. Hiç eksik olmazdı yatılı misafir.
SAVAŞ VE ANA
O sene kış çok erken gelmiş ve tüm şiddetiyle hükmünü sürmeye devam ediyordu. Odunu kömürü bol olana göre kış neydi ki, yakar sobasını oturur sıcacık evinde camın önüne koyduğu fiskosun üzerindeki sıcak çayını yudumlar sokağa bakardı.
CEYLAN ile ŞAHİN
Mevsim gene sonbahara döndü, güneşin o yakıcı ışıkları zayıfladı. Eğe denizinin üzerinden esen rüzgarlar ağaçların yapraklarını acımasızca dallarından koparıp, savuruyor. Bahçe sararmış gazellerle doldu, bükülmüş ağrıyan belime rağmen her gün süpürüyorum gene doluyor.
GÖNÜLLÜ MAHKUM
Yağmur yağıyor gökten inceden inceye. Damlalar telaşsızca düşüyor Arnavut kaldırımı taşlara. Taşlar memnun gökten yağan inci tanelerinden, kuyumcu vitrini gibi parıldıyor yüzleri. Belkide zenginliğinin farkında bu sebeple bu kadar sessizce mutluluğunu sermiş yüzüne.
GAK GUKUK
Kendilerine ait dört inek iki öküz vardı köyün keşik sürüsünde. Herkesin hayvanı bir arada otluyor fakat genede herkes kendi hayvanını güdüyordu. Yeşil çayırlara su kenarına yayılan hayvanların gözü açık ve genç olanları Mısır tarlalarına dalıyor ve zarar veriyordu. Tarla sahipleri hem hayvan çobanını hemde akşam ailesine kızıp kavga çıkarıyordu.
NİYE GELDİNİZ
Tek katlı evin tuğlaları gözüküyordu dış sıvasını yaptıracak parayı henüz denkleştirememişlerdi. Olsun kendi evin olduktan sonra sıvası bir kaç yıl sonra olsa da olurdu. Beş çocukları vardı. Dördü erkek evlat gurbete gitmiş ekmek parası için çil yavrusu gibi dağılmışlardı. Bir kız kalmıştı elinde, o da okumak polis olmak istiyordu.
HERKESIN DERDI
Bilge kişi mor perdenin ardında, mor kadife koltuğa mor İpek giysilere sardığı yağlı bedenini yukarıdan çuval bırakır gibi pat diye bıraktı. Ağır bedenin düşüşüne habersiz olan koltuk adeta yerinden zıplar gibi hareket etti ve acı çeker gibi inledi. Bilge kişinin yardımcısı ise Bilge kişinin her gün aynı şekilde koltuğa yukarıdan oturup ses çıkarmasına rağmen bu ani sesten
BEN KİMİM?
Karşıdan gelen genç adam onu görünce kocaman gülümsedi.
” Babaanne ben sana Kafe’de otur ben seni oradan alacağım demiştim. Neden önüme geldin. Yorulmuşsundur.
Dedi ve kollarını babaannesinin omzuna attı. Babaanne de hafızasında birilerine benzettiği bu genç adamın omzuna kollarını atmasından biraz tedirginlik duydu fakat bunu genç adama belli etmek istemedi.
MEKANSIZLAR
Genç kız Taksim meydanında dört kez tam tur döndü beklediği kişi gelmemişti. Gözlerini meydanda dolaşan insanların arasında dolaştırıyor ve uzaktan gözüken her uzun boylu gelen için “bu o olsun” diye dua ediyordu. Akşam karanlığı ince ipek perdeyi yavaşça gökyüzüne doğru çekiyordu.
HANGISI BABAM
Henüz altı yaşındaydı Ülkü siyah uzun saçlarını annesi her sabah özenle tarar ve babası görevde değilse erkenden kahvaltı sofrasına otururlardı. Yakışıklı babası Otuzlu yaşlarında üniforma içinde çok daha yakışıklı gelirdi gözüne. Sırf babası ile birlikte olabilmek ve biraz daha zaman geçirmek için erkenden uyanırdı Ülkü.
