Kafiye.Net

Ömür kitabım

Gündəlik yazmışam ömür yolundan,
Hərdən vərəqlərə nəzər salıram.
Hər vərəq xatirə,hər vərəq yaddaş,
Hər vərəq sonunda donub qalıram.


İlk vərəq ömrümün gənclik çağından,
Bircə o vərəği boş saxlamışam.
Olmayan bir şeydən nə yazım axı?
Gözümdən bir damla yaş saxlamışam.


Ömür kitabımın hər, vərəğində,
Sevinclə kədəri qoşa yazmışam.
İçimdə boğulub qalan kəlmələr,
Onu suya deyib, daşa yazmışam.


Beləcə ağacdan düşən yarpaqtək,
Hər vərəq bir yarpaq olub, saralmış.
Asılıb qalmışam xatirələrdən,
Xatirə qəlbimdə əcəb yer almış.



Səadət Qərib

www.kafiye.net

Sevilən qızlar

Əlli üç yaşımla vidalaşıram.
Demək əlli üç il keçdi ömürdən.
Sevgidən yorulan ürəyimlə mən,
Qorxmuram nə yaşdan, nə də ölümdən.

İllər harayımda sükuta dönüb,
Sarsılmış xəyallar qınağındayam.
Görən yox içimdə böyük sevgini,
Bəlkə də Allahın sınağındayam.

Kədərli rəqəmlər yaman boylanır,
Fikirli-fikirli baxır gözümə.
Bilmirəm ağlayım, bilmirəm gülüm,
Həyat səhvlərimi vurur üzümə.


Pələngtək nərəsin çəkəndə ürək,
Qulağım kar olub onun səsindən.
Meydan oxuyanda duyğular hərdən,
Qurtula bilmədim eşq pəncəsindən.

İçimdə yaşayan ərköyün qızla,
Dil tapa bilmədim, dincliyin bitdi.
Bəzən də mənimlə ağladı zaman,
Gözümdə canlanan gəncliyim itdi.

Bu günsə bir başqa kövrək nəğməyəm,
Sözləri bəlkədən, kaşdan ibarət.
Bu nəğmə yarımçıq, kimsə anlamaz,
Nəğmənin xətası olub “nəqarət”.

Əlli üç qış-bahar,əlli üç payız ,
Hay vurdu, qıy vurdu, fələk önündə.
Hünərlə bu illər çıxdı döyüşdən,
Zəfəri yaşadı ,həyat eşqimdə.


Ürəyim sevgidən səksəkədədi,
Yenə də səngimir dəcəl arzular.
Gəncliyim ovcumdan uçub getsə də,
Heç zaman qocalmaz sevilən qızlar.

Səadət Qərib
www.kafiye.net

Bu şəkil bütün dünya uşaqlarının adından Dünyanı müharibəyə aparanlara müraciət olsun!

Müharibəyə şeir yazmayın

Dünya müharibəyə getdi…

İndi

damı uçur başına,

evi yıxılır dünyanın..

arzuları bombalanır,

tanklara çırpılıb dağılır,

Təyyarələrdən atılır,

PUAlarla vurulur

yanıb kül olur dünya…

Yıxılmırş yuvalardan ah qalxır göylərə…

Atları

üzünü Allaha tutub kişnəyir, Otları ağlayır,

itləri zingildəyir,

qurdları ulaşır..

İlanları, tısbağaları

suda haqlayır ölüm,

Şəhid olur,

yuvasına yem daşıyan

qarışqa sürüsü …

Hava döyüşündən

geri qayıtmır

ümid böcəkləri

Gözlərini, əllərini, ayaqlarını itirir,

əlil olur dünya…

Şirə çəkməyə çiçək tapmayacaq bal arıları…

Mən,

müharibəyə şeir yazmaq istəmirəm

Günəşə, Aya elçi düşürəm,

Havaya, suya, torpağa səslənirəm

Küləyə, yağışa yalvarıram,

Tanrıya çatdırsınlar səsimi…

Mən,

ölümü öldürmək istəyirəm , ölümə

şeir yazmaq istəmirəm!

Ölümdən

nənni asılmaz,

ölümdən uşaq doğulmaz,

Ölümdən ana olmaz…

Sən də müharibəyə şeir yazma.., yazma.., yazma!

Çağır qayıtsın müharibədən ,

sülhə gəlsin dünya

Sülh gəlsin dünyaya…

Şahnaz Şahın
www.kafiye.net

APARIN QAYADAN ATIN BU ŞEİRİ

“Bütün sevgilərə son verdim daha”
Bütün həsrətləri yıxıb gedirəm.
Mən kədər balası, dərd anasıyam,
Dərdimi dişimə sıxıb gedirəm..


Gedirəm,gedirəm, tutmayın məni,
Bir də qalamayın, çatmayın məni.
Uşaqtək başımı qatmayın mənim,
Bütün Tanrılardan çıxıb gedirəm..


Necə dolanır Yer-Zamana yerdə?!..
Dərman tapılmadı yarama yerdə…
Düşdüm neçə çənə,dumana yerdə,
Dönmüşəm buluda, axıb gedirəm..


Aparın qayadan atın bu şeiri,
Yoxdursa dəryaya bir damcı xeyri..
Susuz səhralara dəysin bəhərim,
Yayın ortasında yağıb gedirəm..


Demirəm yol açın,iz verin mənə,
Deməyə sözüm var, söz verin mənə.
Bu aylı gecəyə,bu günlü günə,
Ağ-qara şəklimi asıb gedirəm..


..Bütün sevgilərə son verdim daha,
Bütün həsrətləri yıxıb gedirəm!
Mən kədər balası, dərd anasıyam,
Dərdimi dişimə sıxıb gedirəm!..



Şahnaz Şahin

www.kafiye.net

Şiirin duayeni büyük üstad Abdurrahim Karakoç üstadımızı ölüm yıl dönümünde saygıyla ve râhmetle yad ediyoruz

(Abdurrahim Karakoç Üstadımızın Kaleminden..)

İNCİNMESİN

Gölgesinde otur amma
Yaprak senden incinmesin.
Temizlen de gir mezara
Toprak senden incinmesin.


Yollar uzun, yollar ince
Yol kısalır aşk gelince
Yat kurban ol İsmail’ce
Bıçak senden incinmesin.


Burdayım de ararlarsa
Doğru söyle sorarlarsa
Tabutuna sararlarsa
Bayrak senden incinmesin.


İl göçsün göçtüğün vakit
Yol yansın geçtiğin vakit
Suyundan içtiğin vakit
Kaynak senden incinmesin.


Toz konmasın sakın sana
Hakkı geçer halkın sana
Gücenmesin yakın sana
Uzak senden incinmesin.

ABDURRAHİM KARAKOÇ

ABDURRAHİM KARAKOÇ ÜSTADA

MEKTUP(Hayranı olduğum büyük usta mekânın cennet yerin nur olsun…)

Ey Karakoç Usta “İncinmesin” dedin amma…

Barını almadan dalını kırdık
Yaprak da incindi dal da utandı
Kul hakkı yiyerek kabire girdik
Taprakta incindi sal da utandı
İncitme dediğin dil de utandı


Dünya’ya zulmetti zâlim Amer(i)kan
İslâm Coğrafyası kan ağlıyor kan
Yezidler kestiler yandı Arakan
Bıçakta incindi el de utandı
İncitme dediğin dil de utandı


Tarih 15 Temmuz ihânet oldu
Tanklar masumların içine daldı
Kardeş kurşunuyla çok şehit geldi
Bayrakta incindi al da utandı
İncitme dediğin dil de utandı


Ananın yavrusu yurda hediye
Bölücülük yapmak daha ne diye
Vatan hainleri su içti diye
Kaynakta incindi sel de utandı
İncitme dediğin dil de utandı


Mazluma güçsüze zulûm ettiler
Bizden görünerek bizi sattılar
Nice yetim hakkı çalıp gittiler
Uzak da incindi yol da utandı
İncitme dediğin dil de utandı


Mahperi duacın Karakoç Usta
Dilerim komşu ol Şems gibi dosta
Gittiğinden beri bu kültür yasta
IRMAK’ta incindi kul da utandı
İncitme dediğin dil de utandı

Songül Mahperi IRMAK

www.kafiye.net

FATİME GÜLEÇ’E MEKTUP

Sevgili Fatime Hocam;
Yıllar geçti. Yıllar önce son kez gördüm sizi. Yine yıllardır, şiirlerimi, yazılarımı size ulaştırma heyecanı ile yaşıyorum. 15 yaşımda hep istediğim, o hayallerle uyuyamadığım zamanlarda düşlediğim gibi. Farkında değildim o yılların ne kadar yaşanmaya değer olduğunun. Her sabah uyanırken gözümü açtığım son sabah olmasını dinledim. O kadar özlüyorum ki o günleri… sıramı, üstüne yazdıklarımı, beni en zor zamanımda terk eden dostumu, ruhumun iki aynasını… Mimozamı. Onu bir başka özlüyorum. Sadece özlem hissetmiyorum çünkü. Kırgınlık, yarım kalmışlığı da hissediyorum. Belki bıktınız şiirlerimin duygusallığından. Evet bazen çok sıkıldınız. En azından hayallerime yalnız bırakmadınız beni. Ne kadar teşekkür etsem az kalır.

Güleyim şu Mimozaya. Deniz dalgalı saçları, toprak gözleri olan çiçeğime. O Salih’ti hocam. Ben aylarca onu taşladım kalbimde. Hafifler diye onu yazdım kağıtlara. Hep oydu. Hepsi, her şey onundu. “Mimozam’a mektup” yazımı yazdığımda onu sevdiğimi biliyordu. Mimozayı tanıyordu. Çok şanslıydı. Biliyordu, bilmesiyle kaldı sanmıştım. Yanılmışım, çok sevmiştim. Her şeyden, herkesten çok. Bir gün geleceği hakkında konuşuyorduk. Sıra bana geldi sonra.
“ Şair ve ya yazar olursun” demişti. Bende ona “ Mimozam hep benimle olmayacak ki nasıl yazacağım? Yazamayacağım” demişti. Olur, olurum deyip söz vermişti bana. Hep Mimozam olacaktı. Olmadı, olamadı belki de. Şimdi kim bilir nerede, ne yapıyor, evli mi, çocuğu var mı ya da yaşıyor mu? Hiç bilmiyorum. Onunla ilgili bildiğim tek şey gerçekten çok sevdiğim.

Sandığınız kadar kolay olmadı ona Mimoza demekten vazgeçmem. Hiç kolay olmadı hem de. Hayatımda ilk kez oldu. İlk kez aşkı tattım. Onunla, sıcak şaraba benzeyen gözleriyle. Tek damlası bile haramken dibini görmek isteyeceğimi nereden bilebilirdim ki? 10 yılım onunla bir yerde karşılaşma umuduyla sürüp gitti. Çok özledim gerçekten. Sesini, isminde seslenişini özledim. Ne garip. Bana aşkı veren insan nerede bilmiyorum. Böylesine önemli, değerli birinin nasıl olduğunu bilmiyorum. Üzgün mü, mutlu mu, aşık mı, yıllar önceki gibi duygusuz mu bilmiyorum. Kendimi onunla buldum. Oysa şimdi sadece şiirlerimde. Beni sevdi mi hiçbir zaman anlamadım, öğrenemedim ya da istemedim bilmeyi. O belki de gayet net göstermişti olmayan sevgisini. Düşünün ki: 15 yaşında genç bir kızsınız. Aşkı ilk kez deneyimliyorsunuz. O sizin her şeyiniz ama siz onun için sadece bir arkadaşsınız. Siz olsanız bunun hüznünü taşıya bilir misiniz? Size de fala gelmez miydi bu acı. Şiirlerimin duygusallığa acı çekmek istemediğimden. Benim gibi aşık olmadınız sanıyorum. Olsaydınız şiirlerimi gözyaşlarıyla okurdunuz. Bu abartı olsa olsa bile bir şimşek çakardı beyninizde çoktan. Sizde Salih gibi aşka gerek duymadınız mı yoksa? Çok şaşırırım öyleyse eğer.

Mektubumu Mimozamın kim olduğunu öğrenmeniz için yazdım. Artık bilmemenizi gerektirecek bir sebep yok. Kendinize iyi bakın hocam, hoşça kalın.

Tuğba Aras   20.05.2022  Karabağlar
www.kafiye.net

İYİ UYKULAR

Sabah ezanı 05.24’te okundu bugün

Seni severken öğrendiklerimden sadece biri
Şarkıların beni uyutmasını bekliyordum ki
Üçüncü tekrara düşmüşler
Neyse ki uymaya zaten niyetim yok
Sana iyi geceler Mimozam

                                       21.08.2022

***

İkincisi Mimoza’ma
İyi ki girdi hayatıma
Keşke girmesi gibi çıkması da öyle kolay olsaydı

Olsun
Aşkı, şiir yazmayı, kalbin beden dışında atabileceğini öğretti

Çok sevdim seni güzelim,
Çok şeyden çok fazla sevdim

***

Biricik güzel Mimozam
Ya bir ömür yanyana kalacağız
Ya da ben lirik şiir yazmayacağım
Seni çok sevdim hep de seviyorum
Uzun zamandır bu cümleyi içtenlikle kurmayı istiyordum
İyi ki de seviyorum
Mayısı papatya kokulu rüzgarı getirdi seni bana
O rüzgarla gitmene izin veremem

                                        

Tuğba Aras/ 28.10.2022/Karabağlar
www.kafiye.net

TOPLA SAÇLARINI KADIN

Topla saçlarını kadın,
Kaybettiğin yerden başla hayata.
Yarım kalmışlıklara rağmen,
Sil matemleri yüreğinden.


Topla saçlarını kadın,
Gözyaşlarını silen olur mu?
Diye bekleme,
Bırak hayata küs kalmayı,
Çivisi çıkmış dünyanın adaletine güvenme.


Doğ küllerinden yeniden
Anka misali,
Tak saçlarını papatyaları,
Zilleri eteklerini,
Kırmızı ruju dudaklarına.


Topla saçlarını kadın,
Güllerin boynu bükük seni anmakta
Limana bir gemi yaklaştı.
Sevdiğin tüm sözcükler yükünde
Bir kahkaha patlat yürekten
Deniz kızları seyrinde.



Mahlas Ayşegül Ayaz /26.05.2023/ Van
www.kafiye.net

ÇOCUK  OLSAM

Çocuk olsam


Köyümün bozkırında
Tandıra ayak sallasam
İçimi ısıtsa annemin masalı
Dizlerinde uyusam


Çocuk olsam
Tezek taşısam okul sobasına
Aldırmasam üşüyen ellerime
Güneş bakışlı öğretmenim
Isıtsa yüreğimi


Çocuk olsam
Akşam sefası kokusuyla
Uykuya dalsam
Uyansam bayram sabahında
Çiçekli entarimle


Çocuk olsam
Kına yaksam gül kırmızı
Uzansam çimenli yamaçlara
Gökyüzüne bakıp hayal kursam
Çocuklara umut olsam


Çocuk olsam
Savaşlara son versem
Çiçek taksam namlulara
Açları doyursam
Sevgiyi indirsem yeryüzüne


Çocuk olsam
Bir mülteci doyursam
Nefes olsam canlara
Bebek yutan denizler
El uzatsam insanlığa


Çocuk olsam
Şehirleri onarsam
Irmaklara baraj olsam
Sulasam aç toprakları
Çoğaltsam sevgi tarhlarını


Çocuk olsam
Yensem kötülükleri
Aşka Açsam yürekleri
Özgür bir dünya kursam
Büyümeyi yasaklasam
Hep ama hep çocuk kalsam
Yönetsem dünyayı


Mahlas Ayşegül Ayaza Van
www.kafiye.net

QADINLAR

Peyqəmbər kəlamı,Allah sözüdür,
Qadınsız dünyamız nəyə gərəkdir?
Kişi ocaqdırsa,qadın közüdür,
Qadınsız dünyamız nəyə gərəkdir?

**

Rəbb günəşlə birgə ay yaradıbdı,
Həvvanı Adəmə tay yaradıbdı,
Qadını dünyaya pay yaradıbdı,
Qadınsız dünyamız nəyə gərəkdir?

**

Onda çiçəklərin təravəti var,
Onda məhəbbətin hərarəti var,
Onda kişi əzmi,cəsarəti var,
Qadınsız dünyamız nəyə gərəkdir?

**

Tomris qüdrətlidir bizim analar,
Həcər qeyrətlidir bizim analar,
Nigar ismətlidir bizim sonalar,
Qadınsız dünyamız nəyə gərəkdir*

**

Bir az ehtiyatlı olun igidlər,
Qadın qarşısına çəkməyin sədlər,
Sevgiyə layiqdir o şux afətlər,
Qadınsız dünyamız nəyə gərəkdir?

**

Hərgah vəfasızlıq edilsə ona,
Allah cəza verər günahgar cana,
Onlar bir zinətdir bütün cahana,
Qadınsız dünyamız nəyə gərəkdir?

**

Qoymayın xəzana düşüb solsunlar,
Qıymayın onları tənha qalsınlar,
Firəvan olsunlar,xoşbəxt olsunlar,
Qadınsız dünyamız nəyə gərəkdir?

Nazlı Hacılı.

www.kafiye.net