Kafiye.Net

ISSIZ SOKAKLARDA

Karanlık ürperti verir ,gece olunca
Cırcır böcekleri kulağını çınlatınca
Sessiz gecede yanar söner şehrin ışıkları
Issız sokaklarda

DELİ DİVANEYİM

Derdim çok kime şikayet edeyim,
Bağlandı elim kolum bir çareyim.
Kadere küsmüş gezen viraneyim,
Sevdana düştüm, deli divaneyim.

SEN KÜSEMEZ SİN

Yüreğin tertemiz kin tutamıyor.
Ezilse yıpransa söz dinlemiyor.
Kapıdan kovulsa camdan giriyor.
Bu yürek sendeyken sen küsemez sin.

BULUNDUĞUM BU ŞEHİRDE DEĞİL Mİ?

Bir damla gözünü kırpmadan uykusuz geçiren.
Sıcaklığını hissedemediğim, sıcaklığımı hisseden sevgili
Bulunduğum bu şehirde değil mi?

Ben Seni Sevdim Ayrılığı Değil

Sanır mısın ki sevmez gül bülbülü
Ve bahçıvan gülü…
Öylesi güzel sarmaşık süsler ki bahçelerini;
Öper yüreğinden her biri
Bir diğerini…

Gül ‘Seviyorum’ der bülbüle de;
Ah o bülbülün şarkıları olmasa.
Konsa gülün gönlüne,
Anlatsa gece yarısı serenadında…
Dalsa balkondan alev alev gülüne,
Dil dökse şiirleriyle
Ve tatlı, su gibi sesiyle…

Bak şimdi; dinle sessizliğin çığlıklarını.
Ne çalan şarkı var kasette aşkını anlatan,
Ne şiirler asılmış üşüyen mor gecelere.
Dil suskun; lal oldu aşk bahçede…

Şerbetini içtim, aşkın dudaklarından.
Kavruldum senin yakan harından.
Binyılda bir rastlanan bu uyumdan,
‘Nasibimi aldım, yetti’ demedim ki!

Şairler artık takla attırıyor acılara,
Yaşanmışlıkları yayıyor yollara,
Onca ozan çıkıyor ya bu topraklarda,
Hangisi aşkı savurdu ki yabana?

Ben seni kalemimden beyaza aktığında sevdim.
Aşk koydum adını
Aşk ile yanmayı diledim.
Bu ten bir ömür seni beklemişti;
Bil isterim…
Kapımı çalan kanatlarınsa;
Sormadan gir içeri,
At kanatlarına, uçur isterim.

YENİDEN DOĞUŞ MERHABA

Yağmur attında, maviliklerde yıkandım,
Senden arındım !
Vücuduma düşen, her zerrecik’le dondum,
Tertemiz benliğim’deki seni akıttım !
Hissediyordum, yavaştan çekilişini tenimden,
Göz yaşlarım’la adeta suya karışıyordum !
Öylece , hareketsiz gidişini seyrediyordum,
İçim çekiliyor, ayak ucumdan akıp çıkışını izliyordum,
Tamamen senden arınıyordum,
Sen den arınan benliğimle,
Anadan doğma yeniden dünya ya döndüm…!
MERHABA……….

Zehra Demirtaş Boz
www.kafiye.net

DELİ KÖŞEM

Seni gördükçe ben güzelim aslında
Tüm dillerimde sen şarkısını söylediğimde
Sevmez misin hiç?…
Seversin beni…
Biliyorum…
Ve tüm ruhlarım mavilere çalarken berrak gözlerinde
Senin olmaya ant içmişim önümdeki günlere
Sultanımsın dedin
Ve gözlerim kahkaha attı
Seni gördükçe ben güzelim aslında…

Dağlarımızın tepesindeyiz…
Yüksekler bahar, çiçek
Senin gözlerinde açar mavi kelebek
Sevmenin doruklarına takıla kalmışken
Ne olur Deli Köşem…
Bırakıp gitme beni…
Düşler ki üvey evlat
Yapay sevdaların göğüslerinden hüzün içirme bana…
Biz tepeleri anlayabiliriz
Dağlarımızın tepesindeyiz…
Yüksekler bahar, çiçek…

Kırgınım sana aslında, bu çağda masrafın çok
Dillere gelen şiirlerimi okuyorsun, istiyorsun hep
Zamanın berinde…
Demiştim ya sana
Şiirler senin kölendir diye
İstediklerin şiirler olsun, senindir tüm şiirlerim Deli Köşem
Seninim…
Sevdayı çok harcama ama
Kırgınım sana aslında, bu çağda masrafın çok…

Seni seviyorum destanlar gibi Deli Köşem
Sarı bir şehirde kokan Eylül adına
Senin olmaya and içmiştim
Gülen gamzelerine, güzel gülüşüne
Ve adınla sayıklanırken dudağım
Bana sarılmayı en çok sen bilirdin
Beni söylemeyi de
Ah bilmezmisin
Seni seviyorum destanlar gibi Deli Köşem…

Ve unutma
Sevmek mavi oldukça
Ben seni hep seveceğim…

“İthafen… O kendini biliyora… “

E F T E L Y A…
(Akdenizi cebinde taşıyan kız.. )

Sinem Özaşgın
www.kafiye.net

FARK ETMEZ

Fark etmez,
Alışkınım ben öncelerde yer almamaya.
Herkesten her hevesten her candan
Hatta her sevdadan sonra geçsin adım.
Acıların içinde gül olmasam da olur artık.
Icerim gün ışığını umutlarımdan sıkarak ben.
Susarım sonra tebessüm eden dudaklarımla.
Sen hiç bilemezsin hezimetimi
Görmek isteyen gözün olmadıkça.
Senin de canın sağ olsun derim,
Sen başkaları uğruna can soludukca.
Fark etmez.
Alışkınım ben.
Sevdikce uzakta bırakılmaya.

Elvan  Usul
www.kafiye.net

SUÇ SAMUR KÜRK SIRTIMDA

Gormediginde duymadığında insanların senin için ne düşündüğü ne konuştuğu umrunda oluyor mu? Hayır. O halde gördüğünde duyduğunda neden üzülüyor, neden umrunda oluyor?
Her zaman iyi konuşmaz insanlar, her zaman takdir teşekkür etmezler. Yapıp ettiklerin takdire şayan olsa da bazen görüp anlayamazlar. Bazen tam tersine hiç bir sey yapmamissin gibi anlatırlar. Onların ne konuştuğu ne düşündüğü senin yapıp ettiğin güzellikleri ortadan kaldırır mı? Var olan bir gerçek birilerinin yok demesi ile yok mu olur?
Sevgiyle yürekten gele gele yaparsın tüm iyiliği, kendini bağışlarsın adeta. Netice takdir olmalıydı dersin kendi kendine. Suç ararsın kendinde, eksik ararsın. Keşkeler sarar yorgan gibi tüm bedenini. Yaranamadim dersin. Onun için onlar için verdiğin, kendini iptal edip onları yaşadığın tüm zamanları düşünürsün. Nerde hata yaptığını arar durursun. Verici tip sevgiyle sevdiğin aklına gelmez belki. Belki sen alıştırmışsındır ona onlara hep almayı. Istedigin belki onure edilip değer görmekti. Çok bir şey değildi güler yüzle tatlı bir sohbet. Lakin ne yapsan da gerçekleşmemiş böyle bir dilek.
Şimdi suç vardır ortada. Muhasebesi yapılıyordur sevgiyle verilip alınamayan karşılığıyla.
Bilirsin suç varsa etki-tepki vardır mutlaka. Lakin etkiyi kabul etmez insanlar. Anlatamazsın bir türlü duygularının nasıl incindigini. Iste orada yükselir sesler. Kırılır esyalarla sevgiyi dilenen yürekler. Ve paylaşılır sonra meydanda kalan sözler. Biri sen suçlusun der, biri kabul ettim aldım der.
Halbuki her seferinde suçlu olmaz bir insan. “Tamam sen haklısın, Özür dilerim” dedikçe senin suçlu olduğuna sen inandırmış olursun ona onlara.
Görmez işte o zaman o onlar ne hata ne yanlış kendilerinde. Işte belki de bu yüzden takdirle bakamazlar en güzel niyetli yapıp ettiklerine.
Anlatmalisin bir şekilde duygularını. Soylemelisin kırgın yanlarını. Dusunmeleri için zaman ve fırsat vermelisin. Hele ki toysa cocuksa gençse karşındaki zihinler; daha net konusmalisin. Kendini anlatmayip susmak sadece sana zarar verir. Çünkü onlar suçluyu bulmuş vicdanları rahat gezmektedir. Sen ise kendi kendine vicdaninla belki de gereksiz mücadele içinde eriyip gitmektesin. Iyi düşün doğru karar ver. Sen insansın. Bunu hakediyor olamazsın.
Bırak samur kürkü sahibi giysin. Bazen sen bazen o bazen onlar. Hz. Ömer’in adaleti senin için de var.

Elvan Usul
www.kafiye.net

AĞLAMAK İSTİYORUM

Yüreğimde binlerce can kırıkları
Her soluğumda bir kez daha kanatıyor yaralarımı.
Ayrılığa teslim olmuş iki yürek
Karşılıyor güneşsiz sabahları.
Bir çığ yangınıdır bu sevgili
Tüm düşlerim çığ altında buz kesiyor,
Yüreğim yangın yeri hiç söndürülemiyor.