Kafiye.Net

Sarmal
İnişli çıkışlıdır hayat !
Basamakları yorarken
Tırmandığın yokuşlarının
Sıkışıp kalırsın arasında
Çemberi fırıldak gibidir
Döndürürken başını
Nefesini tuttukça soluğunu keserken
Neye uğradığını şaşırır kalırsın

İlham Perim

Bu gün ilham perim ele bil küsüb
Defterim, qelemim gözümden qaçır.
Ele bil söz süfrem süzgecden keçib
Qelb dolu sözlerim özümden qaçır..

Susubdu üreyim,lal olub dilim
Ölen umutlara göz yaşı selim
Cox misgin görünür saçımla telim
Saralmiş günlerim, yaz ımdan qaçır.

Bu tale yolunda kül olan menem
Bir vefasiz yara qul olan menem.
Çırpilib didilen yun olan menem
Riyakar illerim düzünden qaçır

Men sensiz qanadi qırıq bir quşam
Çisginli son bahar , boranlı qışam
Senin xeyalinla doluyam, boşam
Acı xatireler dözümden qaçır.

Zeyneb Naxcivanli
www.kafiye.net

Zamanın Eşiğinde
Ne çabuk geçti zaman
Yarım kalırken umutlar
Göz açıp kapanana kadar
Gazele dönüşüverdi harman
Kum taneleri gibi savurdu
Çamurundan kaçarken
Balçığıyla yoğurdu

Sen Varsan Eğer

Ben seninle yaşıyorum
Hem bu gün, hem yarınımı
Umut yükledim gönlüme
Vagonları sevda yüküyle dolu
Yönünü yönüm bildim pusulanda
Öğrendim seninle ben doğru yolu
Şimdi güler yüzüm, sen varsan eğer

HEDİYELERLE

Bu 
Yıl Ağacımı
Hediyelerle
Donatmak yerine,
Her dalını bir dostumun
Adı ile süslemek istedim. Yakın
Dostlar, uzakta olan arkadaşlar. Eski
Arkadaşlar, yeni dostlar. Her gün gördüklerim
Ve ara sıra görüşebildiklerim. Hep aklımda olanlar
Ve sıkça unuttuklarım… Her zaman yanımda olanlar ile
Olamayanlar Kötü gün dostlarım, hep destek olanlar… İstemeden
Üzdüğüm dostlar ve istemeden beni üzenler. Çok yakınımda olanlar,
Ulaşamadıklarım, yıllardır görmediklerim, özlediklerim. Vefa borcu olduklarım.
Bir telefon uzaklığında olanlar. Alçak gönüllüler, gönülden sevenler… Az ya daha çok
Hayatıma girmiş tüm isimler… Bu ağaçta hepsinin kökleri sağlam, dalları uzun ve Güçlü
Olacak. İsimleri daima asılı kalacak… Her yeni yıl, eskilerin yanına yenileri eklenecek. Zor anlarda
Ağacımın gölgesi dostları,
Ve dostlukları bir nefes
Serinletecek. Yeni yılla gelen
Tüm umutların, yeni başlangıçlara,
Dostların, bütün yeni günlerinizi
Aydınlatması ve sizlerle
Daha güzel anlar
Paylaşmak dileğimle.

Gönül Yangınında Kaos

Söyletme ne olur derunumda neler var
Bilir misin
Heceler ne mecalsiz bercesteler gizler

Geç Tanıdım

‘Geç tanıdım,çok sevdim ama erken kaybettim.’ diyenlere…

Yürekten silinmeyen akıldan çıkar mı hiç? Şerha şerha bölünse de ruhun özledikçe çıkarırsın sesini hapsettiğin beyninden. Kulaklarını kapatabilirsin belki, ya kalbini.

Bazen, güne isyan edip yakarsın ortalığı bulutlara yükleyip hüzünlerini yağdırırsın göz yaşlarına… 
Ki böyle zamanlarda kendi kendine konuşur iyi yönleri daha çok aklına getirirsin. ‘Kimliğiydi beni etkileyen, özverili gayret ve emeğin hakkını alma çabasıydı, dersin,

Babalar Kızlarını Bir Başka Sever

Babalar, kızlarını bir başka sever. İlk doğduğunda, ilk gülüşünde, ilk yürüyüşünde, ilk tutuşunda elini, gönülden gönüle, yürekten yüreğe, içsel güdüleriyle bağlanırsın sımsıkıca…

Üşüdüğünde, korktuğunda sokulduğun, sıcakta gölgen, sevincine dost… Bir dağdır arkanda baban ve sen o dağın nazlı çiçeği. Gelinciği…

Babalar, kızlarını bir başka sever. Küçüktüm yanındaydım, dizinin dibinde… Sığınağımda. Toplaşırdık hepimiz bir sofranın başında… Aynı tabaklara uzanırdık, aynı bardaktan suyumuzu içerdik ve aynı bakışırdık, hiç üşümezdim o zaman… Sıcacıktı her yanım, yüreğim sıcaktı, ellerim ellerinde sıcaktı. Ve sonrası baba ;ve sonrası ben, hep üşüdüm uzağında…

Babalar, kızlarını bir başka sever. Aklıma ilk ayrılışım geldi.Hani Van’a ilk bırakışın.Birlikte gittiğimiz çay bahçesinde, tomurcuk kokulu kıtlama çaylarımızı içerken,akıttığımız göz yaşlarımızı birbirimizden saklayışımız geldi .Çay getiren garsonun ağlaşan bu baba-kıza tuhaf tuhaf bakışı..Ve sonrası yediğimiz yemekte lokmaların boğazımıza dizilişi,bir yumruğun gelip göğsümüzü sıkıştırması… Ve cama dayanmış bir yüz dudakları titrek, el sallayan bir el dudakları titrek… Bu vedayı unutmak mümkün değildi. Hiç ağlamayan babam benim için göz yaşı döküyordu…

Babalar, kızlarını bir başka sever. Ben onun gelincik çiçeğiydim. O benim dağımdı. Rüzgâra kızardı beni hırpaladığı için. Sağanak yağmurlara, vakitsiz güneşe…  Zarar veren her şeye… Narindi çiçeği en ufak rüzgârda yağmurda dağılırdı, yaprakları dökülürdü, solardı. Bir babalar kıyamazdı kızlarına, bir babalar…

Sonra, sonrası mı? Hep öyle bir dağ ararsın, nazlanmayı ararsın, güveni ararsın, dizinde yatabileceğin, omzunda ağlayabileceğin. Kızdığında bağırabileceğin, haykırabileceğin… Dizin kanadığında sarabileceğin,yüreğin acıdığında, ta yüreğinden öpülebileceğin bir dağ!!!

Ve anlarsın,

Babalar kızlarını bir başka sever. Gelincik çiçeği sadece o dağda hayat bulur, toprağından kopardığın gün ölür.

Sündüs Arslan AKÇA
www.kafiye.net

Hızla Geçti Zaman

Bir deve kuşu gibi gömdük başımızı toprağa. Göz açıp kapayıncaya kadar geçsin istedik sıkıntılı günlerimiz. Giden sıkıntı mıydı ömrümüzden, yoksa giden biz miydik ömürden? Bir serzenişin dudaklarımıza bıraktığı pembe bir gülümseyişten kalan  hüzün çizgileri şimdi. Hüzün kar düşürmüştü yüreğimize. Biz üşümüştük

Kimseler tutamamıştı ellerimizden. Ellerimiz; üşümüş ellerin içinden yalnızlığı seçmişti bir zemheride. Bir ince serinlik düşmüştü yanaklarımıza tuzdan. Kirpiklerin ıslaklığının yüreklere verdiği sızıydı sevmelerimiz. Kanadı yoktu uçamazdı gökyüzünün mavisinde. Sadece uzakların özlemini yüklenen turnalar uçuşurdu üzerimizde. O da göç zamandı düşerdi nasibimize. Ya baharında ya güzünde…

Hey gözlerinin derininde hüzün deren kadın! Her dem gülüşünde ağyar gezinen… Zaman mıydı ellerinin arasında kayıp giden, sen miydin zamanda kaybeden?

Yenilmişliğin izleriydi gözlerimize düşen. Aynalar yalancımızdı. Heyhat, demek manasız artık. Bir bayram yeri gibiydi zaman ve hep gidişlerden resmi geçitler…

Biz kalabalıklar içinde uzaklara uzandık hep. Bilmediğimiz yerlerin özlemlerini taşıdık sol yanımızda. Var olana tutunmalarımız yok saydıklarımıza ulaşmaktı. Yok saydıklarımız hep vardı bir yerlerde. Zamana inat bekledik, tutunduk kalan kısımlarımızla.

Deve kuşu gibi gömdük başımızı toprağa. Görmek istemediklerimiz boy boy bitti üzerimizde. Şimdi dönüp zamana ağıt yakıyoruz. Şakaklarımıza aklar düştükten sonra, yüreğe hüzün indikten sonra.

Yılların içinden sessizce gelen kadın! Gül yapraklarıdır ki, bir gülüşle uçuşur etrafında. Rüzgarın esişi  hangi yönden gelir bilinmez .Savurur eteklerini belli belirsizce. Saçlarından tutunur güneş. Belki bir gün doğumunu saklamıştır sana. Belki bir sancılı doğumun  ardındaki terden umut bırakacaktı .Kucağına aldığın yavrunun yüreğine su serpmesi gibi…Yavrusuna ananın AŞK ile sarılışı gibi.

‘’Hızla geçti zaman gamzeme aldırmadan ve şimdi gözleri alt yazılı bir kadın aynada bana bakan… A. Eşbah’’

Bekleyen, beklediğine yar, zamana ziyandır. Belki elinden tutmayana isyan, tutana ayandır. Bir kadın ki, aynadan yansıması yalan, gözleri hale beyandır.

Sündüs Arslan AKÇA
www.kafiye.net

VATANDAŞIN HALİ ( Akrostiş)
V atandaşın değeri Ülkemde bilinmiyor 
A çtırmazlar ağzını özgürlük verilmiyor 
T okmu açmı bilinmez kimse ilgilenmiyor 
A lmazlar hiç fikrini yüzdürürler gemiyi