Gönül Yangınında Kaos

Söyletme ne olur derunumda neler var
Bilir misin
Heceler ne mecalsiz bercesteler gizler

Yinede karış diyorum nefesime 
Sonunu görmeyen buğulu aynamda olsan

Malum ya bu bir ukde
Bekletmek de var 
Pişkinliğe bağlamak da…

Eyy adab- ı aşk!
Uzansam özgürlüğe 
Bir çift güzelim ‘kirpikleri albenisi ‘yeter mi
Umutları merhabaya tüketirken
Parmak uçlarım unutabilir mi

Ele geçirmişken künyem hayal kırıklığını
Endamına yakıştır korkuyu 
Çekerken emsalsiz elifleri 
Ortaya saçılmış şiirler çıkar
Çıkar ki
Yüzünden öptüreyim özlemi

Ben mi dedim yoksa bunları 
Ahh yok mu benim soluk alışım
Belli ki erguvanlar bir kez tesadüfle açar

Göz bebeklerinde yüreği sürgünüm;
İnanamıyorum ben inat sen ısrar 
İçimden hırçın dalgaları alıp götürsen 
Islak kumlara yazsan adımı kimsenin gitmediği…

Sanırım kalakaldık 
Ve de yaşıyoruz 
Gecenin bir vardiyasında al sana provasız…

Pişman değilsem niçin
İçimde söze susamış onca kırgınlığım
Tüm hakaretlere dudak bükmelerim
Yalnızlık hep mi kör kuyulara yerleşir
Dönmemek üzere inzivaya çekilir

Bu yüzden mi nutkum tutulur
Yağmalanmış melodileri yastık yapar
Her biri kendi şaşkınlığı içinde 
Bilirim uçurumların suskunluğu
Kendi sesimin acizliği

Ve şu kırmızı pembeli sardunyalar
Ahh onlarda olmasa
İşte onlar gizli hıçkırığa yeşertenler
Yalnızlık tarlamda eşlik edenler
Tek başına göçmen kuşlar gibi
Ökseye tutunmasam bari

Ki nicelerin değil mi kaosu
Gönül yangınında yaşanan bu sürgünü…

İlknur Özgün Yıldırım____ 26 Mart 2016 Cumartesi
www.kafiye.net