şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
Könül ziyalı ailəsində böyümüş , Rusiyada ali təhsil almışdı . Bir neçə xarici dil bilirdi .Çox bacarıqlı , işgüzar , məsuliyyətli işçi olduğundan Çingiz onu özünə müavin təyin etmişdi .Yeni layihələrin müzakirəsi zamanı onun da fikirlərinə önəm verir , məsləhətlərini dinləyib hesablaşırdı.
Nübar evə qayıdanda Kamran artıq evdə idi . Qız qapıdan içəri girən kimi birbaşa atası oturan otağa keçdi . Onun boynunu bərk – bərk qucaqlayıb :
-Həmişə evimizdə – eşiyimizdə , ata ! , – dedi .Sənsiz bu evin yaraşığı yoxdur! Allah səni bizə çox görməsin ! , – deyib üzündən öpdü , gözləri doldu.
Ara – sira müəllim suallarla müraciət etdikdə isə Zaur hamıdan əvvəl cavab verir , fikrini əsaslandırmağa çalışırdı.Belə məqamlarda Sevil gah Zaura , gah da Nübara baxırdı . Hələ ki , şübhə doğuran heç bir şey aşkarlamamışdı. Zaur danışarkən Nübar heç arxaya dönüb , ona tərəf baxmırdı da . Başını aşağı salıb , öz yazı – pozusu ilə məşğul olurdu . Zaurun da fikri bütünlüklə dərsdə ,
Qəflətən ağlına gələn düşüncələr onun narahatlığını bir az da artırdı..Nübarın bir çox üstünlüklərini bildiyi üçün ehtimallarının nə vaxtsa gerçəkləşəcəyindən təşvişə düşdü. Başında dolanan qara fikirlər dincliyini pozmağa başladı. Daxilində yenidən rəfiqəsinə qarşı xoşagəlməz hisslər oyandı.
Zaur vaxt itirmədən addımlarını yeyinlədib qıza yaxınlaşdı . Qolundan tutub qaldırmaq istəyirdi ki , qız buna imkan verməyib özü qalxdı . Yaxınlıqdakı skamyaya əyləşdi . Üst – başını çırpıb qaydaya salmağa başladı .Zaur :
-Əzilmədiniz ki ? , – soruşdu .
Qız gülümsəyib :
Bilinmeyen gölgeler alemine adım adım yaklaş. Acı çeken ruhların seslerini duyuyorken savaş bilinmeyenlerle. Önce inslerin çocuklarını, manya ve cucin ırkını ve onların yoldaşlarını kurtar. Ey dünyanın sırlarında gezinen savaşçı! Son yok oluştan sonra, Güneş ve Ay 100033. kez yan yana geldiğinde rüyalarını birleştir. Birleştir ki diyar diyar gezmiş o cucin yol göstersin sana.”
Gözleri kadının gözleriyle buluştuğunda, birkaç saniye, kadının hemen yanı başında hissetti kendisini ve içini tatlı bir teslimiyet sardı.
Kısa bir şaşkınlıktan sonra kendini toparladı. Nihayetinde pencereden vuran gün ışığının göz yanılmasına sebep olduğuna karar verdi.
Karanlıkta dolanan soğuk bir ıslıkla birlikte gecenin geri çekilme zamanı geldi. Delikanlı, günün ilk taze nefesini çekti içine. Felaketten kurtulmuş yolcular gibi şaşkın doğanın sesini dinledi. Gövdesi yaşlı ama yaprakları hala umut dolu koca çınara yaslandı, kapattı gözlerini, düşüncelerinin karmaşasına teslim oldu. Ensesine dökülen kuzguni siyah saçları rüzgarda dalgalanıyor, bronz tenini okşuyordu. Bir süre sonra lacivertin ihtişamıyla kutsanmış gözlerini açtı, hafifçe doğruldu.
Bir şey anlamayan Zaur fikrini kitabdan ayırıb çaşqınlıqla bir Sevilə , bir də yerdəki kitablara baxdı . Cəld kitabları qaldırıb Sevilə verdi :
-Ay , bağışlayın , – dedi , – çox – çox üzr istəyirəm . Günahkaram . Başım kitaba elə qarışmışdı ki , sizi görə bilmədim . Üzrlü sayın .
Tədricən hər şey yoluna düşür , əvvəlki axarı ilə davam etməyə başlayırdı.
Sevil səhər tezdən həvəslə geyinib – keçindi , ətirləndi , saç düzümündə də müəyyən dəyişikliklər etdi .
İndi ona nə buzlu yollar , nə də sərt , şaxtalı hava mane ola biməzdi . Tələsirdi …Onu görməyə , səsini duymağa…Varlığını hiss etməyə…