şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
Səmanın ilıq nəfəsini üzündə hiss edən Elçin çox da sərt olmayan bir hərəkətlə yerindən durub pəncərəyə doğru getdi . Pəncərəni tamamilə örtmüş olan pərdəsini ,kənara çəkib arxasını çevirdyi qadına, arada vaxtın olanda bu pərdələri aç, qoy bir evə hava gəlsin deyib pəncərənin kiçik nəfəsliyini açdı.. Bu iradın yersiz olduğunu biləsə də artıq gec idi.
Aybike nine yetmişli yaşlarında çok gayretli bir kadındı. Çocukluğundan beri güneş yatarken üzerine doğmamıştı. Bahçesini Çapalar, fidelerini sular, zararlı otları temizlerdi. Komşuların bahçesindeki sebzeler otların içinde kaybolurken Aybike ninenin bahçesindeki sebzeler ayna gibi toprağın içinde adeta ışıldardı.
Qoca sanki bu gecə nə isə qeyri – adi bir söhbət eşidəcəyini hiss edirdi . Maraqla Zakirin düz gözlərinə baxırdı .
Zakir hər iksinə çay süzüb , əvvəlki yerinə əyləşdi .
-Mən sizdən tənhalığlnızın , atılmağınızın səbəbini soruşmayacam …Çünki …Vaxtilə özüm də atılmışam …Lap çoxdan …Hələ qundaqda ikən…Bu , mənimçün ağrılı mövzudur …
Arzu bir söz deməyib otaqdan çıxdı. Dəhliz boyu addımladıqca qocanın sözlərini fikrində götür – qoy edir , özlüyündə “ Görəsən qoca hansı günahın sahibidir ki , bu qədər vicdan əzabı çəkir ? , – deyə düşünürdü . Kİm bilir…
Tibb bacısı qocaya dərman verib :
Qoca arxası üstə uzanıb gözlərini tavana dikmişdi . İndi onun öz düşüncələri ilə başbaşa qalmağa kifayət qədər vaxtı vardı. Yaşadığı həyatı dərindən götür- qoy etməyə zamanı yetərincə idi . Amma mənası vardımı ? Nələrisə dəyişə biləcəkdimi ?Əfsuslar ki , yox…Yaşananlar yaşanmışdı…
Nədənsə məktəbə getdiyi ilk günü xatırladı . Analarının əlindən tutub gül dəstələri ilə məktəbə yollanan həmyaşıdları yadına düşdü . Amma onun nə gül dəstəsi vardı , nə təzə əyin – başı , nə də…
Qaşları çatıldı . Uşaqlıq illərinin acı xatirələrini yenidən vərəqləmək istəməsə də , bəzi məqamlar fikrində kino lenti kimi fırlanmağa başladı .
Zakir ağır cərrahiyyə əməliyyatından sonra xəstəni reanimasiyadakı növbətçi həkimə təhvil versə də , evə getməyə tələsmirdi . Xəstənin vəziyyəti çox ağır idi , həyatla ölüm arasında çarpışırdı .
Qocanı xəstəxanaya ölümcül vəziyyətdə gətirmişdilər. Yaşayacağına demək olar ki , ümid yox idi .Təcili əməliyyat olunmasına göstəriş verilsə də , həkimlər tərəddüd edirdilər . Lakin zaman gözləmirdi , hər dəqiqənin öz hökmü vardı . Tələsmək lazım idi.
Elçinə çay süzüb gətirən Səma yeni bişirdiyi çiyələk mürəbbəsində kiçik mürbbə qabına qoyub onun stəkanının yanına qoydu. Ən çox sevdiyin mürəbbədir .Bir dadına bax gör necə alınıb dedi.
Sənin xoşuna gəldiyi üçün bişirdim. Onsuzda nə mən, nə də uşaqlar mürəbbə yeyən deyilik bax deyib uşaq kimi barmaqlarını göstərdi düz 2 balon bişirmişəm qışdan yaya kimi çayla içərsən deyib, yenə zərif gülüşünü büruzə verdi.
Xeyli zamandan bəri susurdu.
Danışacaq sözlərini elə bil , cümlələrə sığışdırmaqda acizlik çəkirdi.Sözə necə başlayacağını bilmədiyi üçün susmağa üstünlük vermişdi.
Amma qəlbini didən suallar ,ona heç də rahatlıq vermirdi.Gecə yuxularının itməsinə gətirib çıxaran hadisənin həqiqət olmaması üçün gecəni sübhə kimi allaha dua edir,Hər şeyin yalan olmasını istəyirdi.
Ah benim küçük meleğim
Annesinin nazlı çiçeği
Hangi kirli eller dokundu
Benim koklamaya doyamadığım gül tenine