şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
Öyküler Kategoriler
UÇURUMUN KIYISINDA
Zeliha, sinirden burnundan soluyarak karşı dairenin zilini acı acı çaldı. Sonra da sabırsızlanıp kapıyı yumruklamaya başladı. Sesi apartmanın boşluğunda yankılanıyordu.
– Nezahat Abla, aç çabuk kapıyı Nezahat Abla!
Nezahat hemen elektrik süpürgesinin fişini çekti ve gidip kapıyı açtı. Komşusunun telaşlı halini
NE OLACAĞ BİLMEM HALIM,
YOXDU KÜPÜM, YOXDU BALIM.
UYAN YOXDU NE YAPALIM
HESABIMA, KİTABIMA
KOVUŞMADIM MURADIMA.
Her Yerde Evler Var
Her yerde evler var. Bazısının içinde hiçbir zaman gezemeyiz. Göremeyiz bile onları. Yalnızca bir yerlerde var olduklarını biliriz.
Anadolu’nun bir köyündeyim. Bir anne-baba ve evlatlarını farklı sahnelerde görüyorum. Fakat ben bu sahnelerin hiçbirinde yokum. Yaşlı kadının saçlarına dokunmamın haricinde. Dupduru ipekten saçları var yaşlı kadının. Yumuşacık.
Şimdi Üşüyorum
Bugün yokluğun içime bir kor gibi düştü birden nedeni yokken ağlamalar, ruhumda fırtınalar esiyor. Her fırtına sonrası kalbimden bir parça kopuyor ve darmadağın oluyorum. Çok zormuş sensizlik, telefondaki sesin bile yetiyormuş, canım deyişin soğuk bir kış gününde sımsıcak bir yorgana sarılmak gibi senin sevgin beni sarmış sarmalamış. Şimdi üşüyorum bir çocuğun ihtiyaç hissetmesi gibi kollarının arasında sonsuz güveni duymak istiyorum.
Bitik Aşklarım Var Benim
Nağmeler yazmadım gezsin dillerde
Çiçeği olmadım biten çöllerde
Artık gönlüm kırık yaban ellerde
Şimdi şarkılar hep hüzün kokuyor
Şermin İplik’i Takdimimdir
Şermin İplik’le tanışalı birkaç yıl oldu. Fakat sanki uzun yıllardır aşina gibiyiz onunla. Ben onu çok sevdim. O da beni sevmiş olmalı ki gece gündüz hep yanımda… İzin almadan, haber vermeden çat kapı gelir aklımın, kalbimin ve evimin en müstesna köşesine postu serer. Çekip giderken de öylesine habersizdir. Sessizce çekilir gider.
BAYRAK SEVGİSİ
Serkan eve geldiğinde nefes nefese kalmıştı. Bunu fark eden annesi sordu:
-Bu telaş da ne böyle?
-Ödevim var anne, ödevim…
-Ödevinin olduğu diğer günlerde hiç bu kadar telaş yaşadığını görmemiştim. Bu farklı bir şey olsa gerek.
YÜREĞİME DOKUNMAK
Bugün sıcak mı sımsıcak bir sevgiyle uyandım. Rabbim bizi öyle mükemmel yaratmış ki; Daha sen uyanmadan bedenin tüm hücreleri çoktan yaşama ayak uydurmaya başlamış ve senin ruhunun uyanmasını beklercesine sessiz.
Dışarıda güneşin pırıl pırıl parladığını, kuşların çoktan bir oya bir buyan uçmaya başladıklarını ve hayatında yeni tertemiz bir sayfanın açıldığını bu sayfanın daha bomboş olduğunu gün sonuna kadar yaşadıklarınla yazılıp hikâye ya da roman olacağını hissetmiş,
ADI VAR MI KADININ?
Yeşil vadinin nefti karanlığında Harşena’nın kloş eteklerinde yarım kalan düşlerin düğümlediği yılgın yüreğin üstüne yükleniverdi bir kara melek.
Ateş saçan gözleri karanlıklar içinde karayı görmeye çalışan kara göz bebeklerinin
zavallı görüntüsüne kapılıverdi birden.
OSMAN ÖLMEMELİ
Hep Osman’a bakıyorum. Bakmak istemesem de… Düşünmek istemesem de düşünüyorum.
Böbreğinin birisi yok; ikincisi de çürüyormuş. Ona bakmamak, yüzünde ölümün soğuk nefesinin gezindiğini hissetmemek mümkün mü? Hastalığının verdiği bu ağır yüke rağmen azimli, gayretli, derslerini bırakmayan bir öğrenci o. Üstelik hayatının en güzel çağında ve çok masum…
