şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
Ayın gümüş rengi ışıklarıyla, en kuytu köşeleri bile aydınlattığı, bir yaz gecesi yaşanıyormuş. Şirin mi şirin bir meltem, ormandaki bütün yuvaların kapılarını çalıyormuş tek tek.
“Haydi!” diyormuş evlerinde oturanlara. “Çıkın dışarı gezin. Ne duruyorsunuz? Bakın ne tatlı esiyorum. Bilirsiniz, yaz mevsimi çarçabuk geçiverir. Bu güzel havada hiç içeri kapanılır mı?”
Hazan vurmuş saçlarım
Tel tel dökülür gitme !
Sol yanım eksik kalır gidişinle
Yüreğimi parça parça edersin etme !
Her yüzüne güleni dost sanıp aldanma
Kime iyilik ettiysen kendini ondan kolla
Sevgi yoksa yüreğinde padişah olsan ne fayda
Bazen soruyorlar bana gerçekten sevdin mi? diye
Yoksa bu şiirleri yaşamadan yazamazsın diyorlar
Bende sevdim,ama herkes gibi değil..
Hepimiz ALLAH’ın kullarıyız
Güzel Muhammedin ümmetiyiz
Mustafa Kemal’in kurduğu
Cumhuriyetin çocuklarıyız
Aşk çaresiz bir derdin içinde kaybolmak mı?
Kaybolduğunu sandığın çaresizliğin içinde
Bir çare bulmak mı ?
Yoksa bu yarayı sarmaya çalışmak mı ?
Nigarı yola salandan sonra qızlar xeyli söhbətləşdilər , bir çox məsələləri götür – qoy etdilər.Süsən axşam Elşəni məsələdən agah etməyi öz üzərinə götürdü.
Muradgilin ailəsi kənddə nüfuzlu , sayılıb – seçilən ailələrdən idi.Atası Həmid kişi vaxtilə rəhbər vəzifədə işləmişdi ,anası Məryəm müəllimə idi. İndi artıq yaşlanmışdılar , hər ikisi təqaüdə çıxmışdı.Ən böyük arzuları Muradı evləndirmək idi .
Şam yeməyindən sonra hərə öz işi ilə məşğul idi.Süsən mətbəxi yığışdırıb,çay hazırlığı görürdü.Elşən divanda uzanıb televizora baxırdı.
Gülnar mətbəxə keçəndə Süsəni bikef gördü:
-Nə olub,Süsən?Niyə kefin yoxdur?Bayaqkı söhbətimiz yoxsa xətrinə dəydi?
Süsənin gözündə yaş gilələndi:
Genç kız dört yıllık üniversiteyi tam burslu olarak bitirmiş ve bir yılda yurt dışında öğrenci değişim sistemi ile okumuştu. Ailesi orta halli kendi yağı ile kavrulan bir ekonomik güce sahipti. Onun iyi yetişmesi için elinden geldiği kadar katkıda bulunmaya çalışmışlar ve onu gözlerinin bebeği gibi adeta gökten yağan bir damla yağmurdan bile korumaya çalışmışlardı.
Anne, baba ve iki çocuk İle dört kişilik çekirdek aileydiler. İstanbul Sefaköy’de kenar mahallede aldıkları arsaya anne, baba ve kardeşleriyle birlikte iki katlı binayı zor koşullarda inşa etmişlerdi. Ailenin her ferdi semtteki farklı fabrikalarda işçiydi. Önce alt kat yapılmış, üç yıl sonrada üst kat inşa edilmişti. Binanın üzerinde Demir filizleri vardı ve parayı denkleştirdileri vakit üçüncü katı da yapacaklardı.