Kafiye.Net

GÖZÜN KÖR OLSUN DEPREM

Gözün kör olsun

Deprem

Sen bize ne yaptın

Aldın eline sopayı

Vurdukça vurdun yere

Ne can kaldı nede canan

Gözün kör olsun

Deprem

Ne yaptın sen bize

Aldın Memleketi eline

Ezdikçe ezdim mezara Çevirdin

Çocuk anne baba yaşlı

Demedin

Aldıkça aldın

Teyze amca hala dayı

Hiç doymadın

Seslendik

Hemde sesimiz Kısılana kadar

Sen kulaklarına pamuk

Tıkadın

Gözün kör olsun

Deprem

Sen bize ne yaptın

Her yer deprem oldu

Uyuduğum yatağım

Yediğim yemek .

Yazdıgim şiir

Hiç bir şeyin tadı kalmadı

Gözün kör olsun deprem.

Emine Alagöz

19.03.2023

www.kafiye.net

Yazıçı Sona Abbasəliqızı İsmayılova 20.12.1961-ci ildə Göyçə mahalında anadan olub. İlk orta tehsilini də orada alıb və 1980- ci ildə başa vurub.Ali təhsilini BDU-nun Jurnalistika fakültəsini bitirib. İlk əmək fəaliyyətinə Azərbaycan Respublikası Dövlət Neft Şirkətində başlayıb. Hal-hazıradək ARDNŞ-də çalışır. Vəzifə öhdəliklərini layiqincə yerinə yetirdiyi üçün müxtəlif Dövlət mükafatlarına layiq görülüb.
İstehsalatda əmək fəaliyyəti ilə yanaşı yaradıcılıqla da məşğuldur. Müxtəlif dövrlərdə bir sıra nüfuzlu qəzet və jurnallarda redaktor və baş redaktor olaraq məsul vəzifələr icra edib. Dörd yüzdən çox kitabın redaktorudur. Şeirləri, hekayələri və publisistik yazıları tanınmış qəzet, jurnal və almanaxlarda çap olunub, böyük oxucu kütləsinin rəğbətini qazanıb. Əsasən yazıçı kimi tanınıb. Xalq yazıçısı Əzizə Cəfərzadədən sonra tarixi roman yazan ikinci yaradıcı qadındır. Kitablarına Azərbaycanın Xalq şairi Nəbi Xəzri, xalq


şairi Nəriman Həsənzadə, AMEA-nın Nəsimi adına Dilçilik İnstitunun direktoru, Fililogiya elmləri doktoru, professor Nadir Məmmədli, Əməkdar jurnalist Eldar İsmayıl Böyüktürk və digər görkəmli şair və yazıçılar ön söz yazıb. Azərbaycanlı yazarlarla yanaşı Türkiyə yazarları da Sona İsmayılovanın yaradıcılığına diqqətlə yanaşıb. Atatürk Universitetinin professoru Kərəm Karabulut “Qar altındakı xatirələr” adlı nəsr əsərinə ön söz, professor Məlik Bülbül isə “Sözün Xaqanı” romanına son söz yazıb. Müəllifi olduğu 2 tarixi roman, 4 povest, 4 hekayə, 2 şeir və 1 uşaq şeirlərindən ibarət kitabı işıq üzü görüb.


Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin, Rusiya Jurnalistlər İttifaqının, İraq Türkmən Ədəbiyyatı Yazarlar Birliyinin üzvüdür. Türkiyənin “Kaya haber”, “Avropa haber” Ajansının və ASKEF-in (Avrasiya sanat kültür edebiyyat federesyonu) Azərbaycan üzrə təmsilçisidir. Prezident mükafatçısıdır. “Səmənd Behrəngi”, “Qızıl qələm” mükafatlarına layiq görülüb. İki kitabı Türkiyə və Özbəkistanda dərc olunub. Romanları türk və gürcü dilinə tərcümə olunub. 60 illik yubileyi münasibətilə bir sıra ödül və təltiflərə layiq görülüb, Türkiyədə, Gürcüstanda və Azərbaycanın bir sıra bölgələrində yaradıcılıq gecələri keçirilib, oxucularla görüşləri təşkil olunub.14-cü kitabı çapa hazırlanır. Kitabda epik siqləti ilə diqqət çəkən tarixi “Sözün Xaqanı” romanı yer alıb.
Həyat yoldaşı Arif Abdullayev 2010-cu ildə vəfat edib. 2 övladı var. Qızı Samirə Arif qızı Həziyeva müəllimədir. Oğlu Samir Arif oğlu Abdullayev Dövlət Neft Şirkətində çalışır. 5 nəvəsi var.


Sona Abbasəliqızı İsmayılova

Həm nəvəmsən, həm oğlum

(Dünyama işıq səpən nəvəm Yusifin ad gününə)

Nə yaxşı ki, doğuldun,
Xoşbəxtlik dolu köçəm.
Sən mənim ömrüm boyu
Məkkəm, Mədinəm, Göyçəm.


Ömrü boyu gözünü
Qoy sarmasın qəm, oğlum.
Sən həyat çırağımsan –
Həm nəvəmsən, həm oğlum.


Adın peyğəmbər adı,
Həyatın da xoş olsun.
Gələcək uğurların
Halalındı, nuş olsun.


Gəl, öpüm üz-gözündən,
Bu gün sənin şad günün.
On dörd yaşa keçirsən,
Mübarəkdir ad günün!


Gülüşün, baxışın da
Mənə hər şeydən baha.
Sən varsan, mən də varam, –
Sona nə desin daha.

Sona Abbasəliqızı İsmayılova
www.kafiye.net

Bu agrının və sevincin çəkisi,ölçüsü yoxdur.

Bəli,bunu yaşayanlar bilər((

Görüntülərə baxdıqca,rəy bölümündə bu şeir yarandı.

AĞLAMA

Ağlama,qardaşım,sənli dərdliyəm,
Otuz il ünvansız,bir sərsəriyəm.
Yenə şükürlü ol,sil göz yaşını,
Sən gördün evini, mən həsrətliyəm.


Otuz il agladıq , çəkdikcə ahı,
Allahdan üzmədik ümüd , pənahı
Qalibik, ağlama, dik tut başını
Bizik bu yerlərin şahı,padşahı.

Yanmış ata yurddan qalıbsa da kül,
…Bülbüllər oxuyub, yenə açar gül,
Bişirər qonşular,bayram aşını
Qayıt o günlərə,yenə danış, gül.


Olsan da otuz il yurd,ocagından,
Alarsan təsəlli azad dagından.
Qanıyla boyayan yurdun daşını,
De, şəhid ananın bala dagından.

Feride Köçerli
www.kafiye.net

Yasəmən gülü

Bu çiçəyin ətri bihuş edici,
Hər sevən ürəyə nüfuz edici,
*Yasəmən ətirli* olur sevgilər,
Əsərlər yazılır məftun edici.


Romanlar oxunur sətirbə sətir,
Xəyallar dolanır dağda, aranda,
Tutub başımıza həsirdən çətir,
Nəğmə oxuyuruq, yağış yağanda.


Yasəmən adında olan qızların,
Yarına sevgisi, vəfası olur,
Əhdi-peymanına sadiq oğlanın,
Ömrünə yazılmış sevdası olur.

Müəllif: Elmaya Cabbarova.

01.07.2022.

www.kafiye.net

GÜNAYDIN, SABAHINIZ XEYİR OLSUN DOSTLAR. ALLAH BÜTÜN XƏSTƏLƏRƏ ŞƏFA VERSİN , İÇİNDƏ DƏ MƏNİM HƏYAT ARKADAŞIMA

Gəl ki aydın olsun səhərim.

İndi mən sənə sabahın xeyir desəm,

səni özlədim desəm,

eşidəcəksənmi?… duyacaqsanmı?…

bilə bilmirəm ki…

Amma sən mənə tək bir kəlmə söyləsən,
mənim sabahlarım aydın olacaq,
gözlərim sevinc yaşlarımla dolacaq.

O qədər xoşbəxt olacam ki,

sənə yazdığım

şeirlərim nəğmə olacaq….

Gedişin kədərim oldu,

gəlişin sevincim olacaq.

O sevinci yaşat mənə.

Baxışın donubdur gözlərimdə,

Sözlərin əzbər oldu dilimdə,

Anıları gəzdirirəm özümdə,

Bitibdir inan, artıq sözüm də…

Zaman dayandı yatmış saatında,

Susdu telefon zənglərin,

Bir boşluq yarandı ömrümdə,

Çox gec oldu, gəl ,

gəl ki, şəfəq saçsın şəhərim.

Gəl ki, aydın olsun səhərim!

Səadət Qərib

25.06.23

www.kafiye.net

YÜK

Çiynində nə qədər yükün var adam
Qəm yükü, dərd yükü, məhəbbət yükü.
Dünənin bir namərd cəllad körpüsü,
Bu günün daşıyır sədaqət yükü.


Əl- ələ gəzirsən xəyallarınla ,
Hələ yaşayırsan olmaz arınla,
Öyürsən özünü “yalan” varınla,
Taxt qurub içində səfalət yükü .


Bir daş qoymamısan daşının üstə,
Hər gün bir yaş gəlir yaşının üstə,
Tutmusan vəfanı başının üstə,
Ayağın altinda məşəqqət yükü.


Bu nimdaş dünyadan sən təzə umma,
Dərdin badəsindən heç məzə umma,
Peşiman ürəkdən möcüzə umma,
Gözündə apardın səadət yükü.


Günaha bulaşıb çirklə gedirsən,
Kimin var orada ərklə gedirsən.
Bu son mənzilinə yüklə gedirsən,
Əlində bir zənbil qəbahət yükü.

Səadət Qərib

www.kafiye.net

БУ ЮРТДА

Бу юртда эрксевар бир эл яшарди,

Ҳуррият шамоли эсган онларда.

Ҳайиқмай хатарли тўсиқ, ғовлардан

Қуллик кишанларин улоқтирганди,

Қўрқмасдан кўзлари қизил ёвлардан.

Ўша интилишлар, ёруғ хаёллар,

Улуғвор мақсадлар, журъат, шижоат,

Наҳотки, йитдилар шамолдек тўзиб?

Ёки шум тузумнинг машъум сояси

Буюк тўлқинларни қўйдими тўсиб?

Наҳот, унут бўлди боболар ёди?

Наҳотки, тарк этди жасорат, имкон?

Наҳот, парвоз этмай синди қаноти?

Наҳот, тикланмагай номус, шараф – шон?

Наҳот, шаҳидларнинг доди, фарёди

Унутилиб кетди беиз, бенишон?

… Йўқ. Йўқ. Бу ғалвали, маккор даврда

Пинҳона курашга ўтиб олган эл,

Ёвларига қарши йиғаётир куч:

Эзгу ғояларни ўз болалари

Онги, шуурига сингдириб буткул,

Ёвлардан беаёв олажакдир ўч!

Жасорат қайтадан туғилажакдир!

2022 йил 19 апрел

* * *

Озод бўлиб яшаш учун қалбимизда

Баъзан етмас журъатимиз, баъзан шуур.

Жумбоқларга тўла ҳаёт мактабида

Биз яшашни ўрганамиз бутун умр.

Руҳимизда жилваланган илоҳий нур

Юксакларга чорлаб турар кўнглимизни.

Лекин маккор рақибимиз шайтон қурғур

Ҳар қадамда пойлаб турар йўлимизни.

2003 йил

ХАЛҚ ШОИРЛАРИГА

1

Азалдан шарафли кордир шоирга

Элнинг бахти учун жондан кечмоқлик.

Мусулмон ўлкада ордир шоирга

Подшоҳлар соғлиги учун ичмоқлик.

2

Иқболи пастликдир, шармандаликдир

Элнинг аҳволидан кўз юмар бўлсак.

Рост сўзни айтиш ҳам бугун мардликдир –

Боқийлик топармиз ҳақ йўлда ўлсак!

3

Токи эл зулмдан қутулмас экан,

Чумчуқюрак экан миллат сорлари.

Онгимизнинг қулфи очилмас экан

Ҳаққа етмас халқнинг оҳу зорлари.

2013 йил

ШОИРЛИК

Шоирликни маддоҳлик билиб,

Қалам тутган булҳаваслар кўп.

Топган сўзни қофия қилиб,

Мадҳиялар ёзишар тўп-тўп.

Англолмаслар, шоирлик асли,

Худо берган дарддир, жабрдир.

У таъмага бўлмагай таслим,

Шоир қалби улкан қабрдир.

Фақат ёниб битса ярашар,

Она юртни куйлаб қасида.

Шоир таъма либосин ташлар,

Шеъриятнинг бўсағасида.

2002 йил 6 апрел

ХАЛҚ

Гарчи шеър олами самовий ҳислар,

Илоҳий туйғулар дунёси эрур.

Менга халқ ҳақида ёзгин десалар,

Исёнли туйғулар қуюлиб келур.

Халқнинг гарданига юклаб тузумни,

Тўралар юраркан кайфини суриб.

Халқининг дардидан қалби эзилиб

Шоирлар жон берар минбарда туриб.

Бағри кенг бу халққа қойил қоласан,

Асло нолимайди, чиқиб майдонга.

Бир бурда нон топса қулдек суюниб,

Шукрона қилади буюк Яздонга.

Қорни оч бўлса ҳам, кўзи тўқ мудом,

Ҳиммату саховат бобо меросдир.

Ўзи емай, ичмай йиллаб қилиб жам

Уч кунлаб тўй қилиб бериши ростдир.

Бундай буюк қалбли элдир ягона,

Буюклиги йиллаб топгандир сайқал.

Унинг меҳнатига, садоқатига,

Фақат шоирлари қўяди ҳайкал!

2002 йил

РАУФ ПАРФИ ВАФОТИГА

Бу юрт бағри ғам – қайғу бори,

Кундузлари фарқ этмас тундан.

Бор эди бир дарвеш шоири,

Бугун қолди айрилиб ундан.

Етти қават ер борар захлаб,

Осмон тинмай тўкар ёшини.

Шоирини севган дарахтлар,

Яшар мангу эгиб бошини.

Дилга жойлаб Ватан ёдини,

Озодликнинг тимсоли сўнди.

Куйлармикан элнинг дардини

Бирор шоир унингдек энди.

Шоирлик қисматдир, касб эмас,

Дард, алам бор ҳар бир ҳарфида.

Самолардан турналар, ҳатто

Видо айтар Рауф Парфига!

2005 йил 10 апрел

ШАВКАТ РАҲМОН ХОТИРАСИГА

Муқаддас айлаган Худо бу ерни,

Бу ерда улуғлар арвоҳи кезар.

Эрк қуши бойланган пўлат занжирни,

Қилич узолмаса, ўткир сўз кесар.

Зулфиқор руҳ билан яшадингиз, сиз,

Мудом дилга тугиб, ёруғ ниятни.

Ҳатто, сўнгги йўлга кетар экансиз,

Уйғотиб кетдингиз буюк миллатни.

2002 йил 23 январ

АСҚАР МАҲКАМ ХОТИРАСИГА

Ваҳдат водийсини тутди ҳазин куй,

Кофарниҳон оқди сокин, беисён.

Унинг соҳилига қайтди ушбу кун,

Бағри дарё шоир – муборак инсон.

Руҳим ором топди сўнги нафасда

Омонат вужудин берди тупроққа.

Қутулди меҳрсиз бу тош қафасдан,

Озодликка чиқди, қовушди Ҳаққа.

2007 йил 13 март


Hasan Xolmirza Goyib
www.kafiye.net

Mən Atamdan güc almışam…

Mən Atamın gedib gələn nəfəsinin
Küləyindən güc almışam,yıxılmaram!
Mərhəmətlə,ləyaqətlə möhkəm vuran
Ürəyindən güc almışam,yıxılmaram!


Kürəyinə söykəməkdən kürəyimi
Hiss etmirəm indi nə qar,nə sazağı.
Mən Atamın baxışından güc almışam
Görmək üçün həm yaxını,həm uzağı.


Bu dünyanın dağdan ağır yüklərini
Şələləyib daşıyıram belim üstə.
Yorulmuram,çünki hər an hiss edirəm
Mən Atamin əllərini əlim üstə.



Müəllif : Günel TürkSoy

www.kafiye.net

Ad günündə – ömrünün ən şirin çağında həyata vida edən Fatiməyə həsr edirəm


Ad Gününde

Həyata göz yumdun öz ad günündə,
Cavan ürəyinə dağ çəkdi ölüm.
Mən hardan biləydim son günlərindir,
Hardan biləydim ki, son andı, gülüm.


Yaman acı olur vida nəğməsi,
Tək ürək göynəmir, göz də göynəyir.
Taleyin amansız oyunları var,
Sən güldüyün zaman o, gör neynəyir…


Sənə beşik oldu ana qucağı,
Bu, necə ölməkdi, Fatimə, necə?!
Hardansa bir acı əzab götürüb
Ananın köksünə atdın gizlicə.


Hələ nə yaş idi otuz iki yaş?
Nə vaxt diqqət etdim, gözün çən oldu.
Bu qəfil ölümün, bu qəfil gediş
Eh, öz ad gününə hədiyyən oldu.


Çarəsiz xəstəlik, nə idi qəsdin,
Gözəl bir mələyi alıb apardın?
Həyat ətri gələn gül idi o qız,
Onu bu bağçadan niyə qopardın?


Getdin, elə getdin, dönüb baxmadın,
Həyat çırağıtək yan, ay Fatimə.
Bu qəfil ölümə, qəfil gedişə
Sona nə desin ki… can, ay Fatimə!

(Ana evde qızının cansız bedeni üzerinde doğum gününe güller düzür.Canım Gülyam)

25.06.2023

Sona Abbasəliqızı
www.kafiye.net

HARDASAN….?

Bir yaz görüm necəsən?
Yarıcanım hardasan?
Sağım, solum, bütünüm.
Sənsiz elə darıxdım,
Dolanıram başına
Dörddivarın səhərdən.

Gələn- gedən nəfəsim
Yenə səssiz pıçılda,
Gecənin qulağına,
Səni çox istəyirəm.
Mehribanım, əzizim

Yatmamışam gecəni
Oturub səhərəcən
Adını zikr etmişəm
Dilim ucu qabardı,
Səhv- düz, tələm-tələsik
Qara-qura eybi yox
Eləcə yaz ki, sağam.

Canım, gözüm, əzizim
Bağışladığın güzgü
Əlimdən heç düşməzdi.
Dünən salıb qırmışam.
Topalayıb yığmışam,
Bərk sıxıb saxlamışam,



Ovucumun içində.
Qorxuram küsər, gedər
Bir ömür xatirələr…
Ayım, günüm, əzizim
Yarıcanım hardasan?

Köhnə şəhər, dar küçə
Külək, sazaq, dörddivar
Yolun hansı yanadır?
Ordan boylanım sənə
Sağım, solum, bütünüm
Yarıcanım hardasan?



Azadə Novruzova
www.kafiye.net