Kafiye.Net

Gözlerinde yasak bakışlar saklı. 
Yürek perdesinde nakışlar saklı. 
Irmaklar içinde akışlar saklı. 
Yolundan sapmayan sallar övünsün.

Kafes altın olsa değersiz puldur. 
Kafese konulmak insana züldür. 
Gücün yetiyorsa zamanı durdur. 
Yarına çıkacak canlar övünsün.

Ülkü Duysak
www.kafiye.net

Çocuklar (ınız) İçin…

BEZ BEBEK

Kardeşimin doğum gününde, ona bir oyuncak bebek almak istedik. Annemle bir oyuncakçı dükkanına girdik. Çeşit çeşit oyuncak bebeklerin arasından bir tanesini seçmek çok da kolay değildi. Hangisini elimize alsak: 
—Bu da güzel, diyorduk. 
—Yok, kızım, bu böyle olmayacak. Koca dükkanının içinde bir bebek beğenemedik, dedi annem. 
—Elbette beğenemeyiz. Çünkü çok fazla oyuncak bebek var burada, dedim. 
“Bu mu? Şu mu?” derken karasız kaldık. En sonunda, oyuncak bir bebek alamadan dükkandan çıktık. Dükkandan çıkarken annem: 
—İster misin kardeşine hediye edeceğimiz bebeği biz yapalım? dedi. Ben önce biraz şaşırdım. Çünkü evde oyuncak yapma fikri bana çok ilginç gelmişti: 
—Yapabilir miyiz? diye sordum. 
—Tabii yapabiliriz. Biz küçükken bu kadar oyuncak çeşidi yoktu. Hem almak için fazla paramız da yoktu. Anneannen bize bez bebekler yapardı. Kardeşin için de birlikte bezden bir bebek yapabiliriz, dedi annem. 
—O zaman bez bebek için malzemeler almalıyız, dedim. 
Annem yanağımı okşadı: 
—Ne gereği var kızım? Evimizdeki malzemelerden yararlanacağız, dedi 
Ben iyice şaşırmıştım. Çünkü bizim evde oyuncak malzemeleri olduğunu bilmiyordum. 
—Ama bizim evde bez bebek yapabileceğimiz malzemeler yok ki? dedim 
—Her evde mutlaka bez bebek yapılabilecek malzemeler vardır, dedi annem. 
Bir an önce bez bebek yapmak istiyordum. Annemden, daha hızlı yürümesini rica ettim. İkimiz de adımlarımızı hızlandırdık. Annemle, bez bebeğin nasıl yapıldığını konuşa konuşa evimize geldik.
Evimize geldiğimizde anneannem divanın üzerine uzanmış dinleniyordu. Kardeşim henüz okuldan gelmemişti. 
—Anneanne, ne yatıp duruyorsun? diye heyecanla bağırdım. 
Anneannem, birden irkildi ve yattığı divandan doğruldu. 
—Allah iyiliğini versin! Ödümü kopardın, dedi. 
Anneannemi korkuttuğum için ondan özür diledim. Sonra, neden bu kadar heyecanlı olduğumu anlattım. Anneannem; 
—Sen hiç merak etme! Dükkanlarda satılanlardan daha değerli ve daha güzel olacak bizim yapacağımız bebek, dedi. 
Biraz dinlendikten sonra, annem elinde bir poşetle yanımıza geldi. Poşetin içinden neler çıktı dersiniz? Küçük boyda iki tane çıta… Renkli dikiş iplikleri, örgü yünleri, bir de bez parçaları… Malzemeleri görünce merakım iyice arttı. Bütün bunlar nasıl bir araya gelip oyuncak bebek olacaktı ki? 
Anneannem iki çıtayı eline aldı ve tam ortalamadan üst üste koydu, çıtaları artı şekline getirdi. Biraz kalın bir iple çıtaları birbirine bağladı. 
—İşte bebeğimizin iskeleti bu, dedi. 
—Eveeeet! Bizim iskeletimizde var; ama kemikten, dedim. Anneannem gülmeye başladı: 
—Sen çok akıllı bir kızsın, dedi. Daha sonra annem, beyaz bez parçalarını bebeğin iskeletinin üzerine bandaj yapar gibi bir güzel sardı: 
—Bu bez parçaları da bebeğin kasları, dedi. 
Bu defa da ben gülmeye başladım: 
—En iyisi bir bez bebek dükkanı açalım. Yapar yapar satarız, dedim. 
Anneannem: 
—Bu kız gerçekten çok akıllı, dedi. 
—Kaslarını da yaptık, ya şimdi ne yapacağız? diye sordum. 
Annem, ne yapacağımızı benim tahmin etmemi istedi. Ama ben, bez bebek için bir şeyler yapmak istiyordum: 
—Ne yapılacaksa onu da ben yapayım lütfen, dedim. Annem bebeğin giysilerini kendisinin dikeceğini, bebeğin saçlarını da örgü ipleriyle benim yapabileceğimi söyledi. Biraz uğraştan sonra bebeğimizin giysisi de hazır oldu. Ben de örgü yünleriyle uzun saçlar hazırladım. 
Anneannem bebeğin elbisesini giydirdi, saçlarını başına yapıştırdı. Fakat hiçbirimizin aklına; bebeğin kaşını, gözünü, dudaklarını çizmek gelmemişti. Bunu ilk önce ben fark ettim. 
—Anneciğim, bu bebek nasıl görecek, nasıl yemek yiyecek? Baksana ne kaşı var ne gözü. Burnu da yok, dudakları da, dedim. 
Hep birlikte kahkahalarla güldük. Annem, bez bebeğimize daha sonra yay gibi bir kaş, badem gibi bir göz, fındık gibi bir burun ve kiraz gibi dudaklar çizdi. Bebeğimiz çok güzel görünüyordu. Bir süre hep birlikte bez bebeğimizi seyrettik.
Artık kardeşimin doğum günü hediyesi hazırdı. Kardeşimin de bu bebeği çok beğeneceğinden emindim. Çünkü oyuncak dükkanındaki bebeklerden herkeste vardı; ama bizim bez bebeğimiz yalnız bize özeldi. O gün, evimizdeki malzemelerle de oyuncaklar yapabileceğimizi anladım. Çok paralar vererek oyuncak almak şart değildi.

Ülkü Duysak

Fırsat verseydin eğer koşar sana gelirdi
Yürekle secde eder seni kıble bilirdi
Ver deseydin canımı senin için ölürdü
Anlamsız soruları sormaya mecbur muydun?

Karardı bak sayende gönlüme inen perde
Akıl firari atık dolaşmıyor ki serde
Saray olsa durulmaz istenmediğin yerde
Gönül otaklarından sürmeye mecbur muydun?

Bir yudum sevgi için diler iken amanı
Ayları geçirdik de tamda vuslat zamanı
Çıkarıp da kınından o ihanet kamanı
Kor yangını sineme vurmaya mecbur muydun?

Yüreği sağır yârim bu acı nasıl diner
Yaktın ya yüreğimi sanma ki közüm söner
Etme bulma dünyası gün olur devran döner
Gönlüne darağacı kurmaya mecbur muydun?,

Safiye  SAMYELİ
www.kafiye.net

Gülüşünün bir anda sararıp solduğunu
Gözlerinde ki yaşın pınara dolduğunu
Yaşamanın sevgiden ibaret olduğunu
Seni sensiz bırakıp gittiğinde anlarsın

İnsanoğlunun neden canından geçtiğini
Her gece meyhanede sebepsiz içtiğini
Eliyle kendine ak kefen biçtiğini
Aşkını beş paraya sattığında anlarsın

Boşa geçen ömrünü seyredince yüceden
Dev gibi hayallerin farkı kalmaz cüceden
İnsanlar neden nefret ediyormuş geceden
Yalnızlığının koynunda yattığında anlarsın

Bir avuç yüreklerde dertler neden katarmış
İblis uykularına niye kabus katarmış
Yorgan yastık bedene nasıl dayak atarmış
Yatakların dikeni battığında anlarsın

Kuş tüyü yataklardan nasıl çıkılıyormuş
Gökte ki dolunaya neden bakılıyormuş
Üst üste acı tütün nasıl yakılıyormuş
Hasretin can evinde tüttüğünde anlarsın

Duygular şaha kalkıp hasret tavan yapınca
Akıl firari olup rotasından sapınca
Gönül deryalarında fırtınalar kopunca
Yeşeren umutların bittiğinde anlarsın
Safiye  SAMYELİ
www.kafiye.net

Göğümün mavisi karardı
aşk akla sığmayan zarardı
Girsek sevda bahçesi yanardı
Gelmezmisin yar gözlerim bekler yolda
Gelmezmisin yar ömrüm gecdi yasda

SEMA SEZER
www.kafiye.net

Putlar dökülüverdi birer birer o gece
Gönüllerde bir felahla nurlu hece
Bütün dillerde Lailaheillallah sadece
Gözden sevinç yağmuruydu gizlice
Bir nur doğdu yeryüzü gül kokdu
Senin nurundu gülü gölgeleyen Yaresulallah

Ayla güneş yarışa durdu karşılamakda
Bulutlar gölge oldu güneşden
korumakda
Melekler saf tuttu seni nurunu koklamakda
Beyaz güvercinler zikirle kanat açmakda
Bir nur doğdu yeryüzü gül kokdu
Senin nurundu gülü gölgeleyen Yaresulullah

Doğuşundu nura boğan
Doğuşundu kalplere iman
Doguşundu gözlere nur olan
Doğuşundu dünyayı ayakda tutan
Ey güllerin efendisi son peygamber
Başımızın tacı gönlümüzün ilacı
Nurun yerleri gökleri sardı
O gece ne büyük bir nidayıdı
Bir nur doğdu yeryüzü gul kokdu
Senin nurundu gülü gölgeleyen Yaresulullah

Sema Sezer
www.kafiye.net

Eh üzdü meni bu eşkin hesreti,
Beləcə bitdi bizim vüsallı sevgi.
İndi üzür meni vallah ayriliq derdi,
Gel düşün sen de bir defe ebedi.
Söyle heç bunlari düşünürsen mi?
Mən subay biriyəm,sən isə evli.

Ürəyim deyərdin mənə hər zaman,
İndi o sözler üçün çox darixmişam.
Mən ki bir ürəkidim,səninçün vuran,
Sənsiz vuranmıram dayanmışam,
Söyle heç bunlari düşünürsen mi?
Mən subay biriyəm,sən isə evli.

Zeng edib bir dəfə sevirəm desən,
Sehrada susuz bil deniz verərsən.
Çünki,sən yenə də,mənə ezizsən,
Hər şeyə ramən qəlb evimdəsən
Söyle heç bunlari düşünürsen mi?
Mən subay biriyəm,sən isə evli.

Sanki, allah,allah real deyil,yuxulardayam,
Sən məndən,mən səndən çox uzaqdayam.
Bir görsən mən sənsiz ne,nə hallardayam,
Ruhum paran-parca,özüm nalə-ahdayam
Söyle heç bunlari düşünürsen mi?
Mən subay biriyəm,sən isə evli.

Ox vurdun qəlbimə,məndən gedərək,
Pünhanə dözsün dərdə, bu yaralı ürəy?
Bu xəsdə könülə vallah melhem gerek,
Oda tek sensen,sən,sənki bunu bilirsen?
Söyle heç bunlari düşünürsen mi?
Mən subay biriyəm,sən isə evli.

Punhane Eliyeva
www.kafiye.net