Kafiye.Net

VEDA SONRASI

Sözünü ettiğim, değişen mahremiyetimiz…Yutkundukça boğazımdan geçenler sana dair olmayanlar, derin bir nefes aldıktan sonra sana dair olanlardan. Şimdi kendimi dağılan eşyalardan  biri gibi hissediyorum. Gün geçtikçe el değmeden can bulamayan eşyalara eşlik ederek anbean  dirilmek için birine ihtiyaç duyuyorum. Ardını gözlemediğin o anı hatırladıkça korkuyorum… Seni bir kez daha kaybetmiş olmaktan…

Zaman düğümlenirken sona varış bir kez daha zorluyor beni. Unutuyorum… Sensiz kalmanın ne demek olduğunu, sıkça… Zihnim alt üst olmuş durumdayken anıyorum sesini, ellerini, sıkıca kapattığın gözlerini. Özlüyorum… Bizsiz olmanın çaresi ile sürüklenirken geceye sığınıyorum ve yüzün aydınlansın diye öylece bekliyorum. Gökyüzü renk değiştirirken bağırmak istiyorum adını, sonra susup, içimden geçiriyorum. Her bir harfin hala aynı anlama gelip gelmediğini soruyorum.

Düşlüyorum… Özgürce yükseleceğin, seni uğurlayacağım o günü…

Bekliyorum… Son nefesine kadar seni yudumladığımı duymanı ve son nefesimde bana ait olmanı…

Şeyma AKIN
www.kafiye.net

İşte Geldin Ve Gidiyorsun

Ayrılık vakti geldi diyorsun!..”

Gönül Dilinden Anla Biraz

“Ey yâr!
Ey gönlümün sol yarısı.
Aklıma koydum seni, Aklım almadı.
Yüreğime bıraktım, Sana doymadı!..”
[ HZ. MEVLANA ]

Bilinen bir şarkıdır veya duymuşsunuzdur da;
Ateşle barut ah yan yana durmaz / Gönül dilinden anla biraz
Bir dokunursan ah dokunursan / Ellerin mızrap olur bedenim saz…

Sertab Erener’in söylediği bu şarkı sevenleri tarafından dinlenilmekte ve şarkıyı güzel seslendiren bu şarkıcının sözleri yüreklere dokunmaktadır.

Bizimde böyle yüreklere dokunacak sözlerimiz, gönüllerimiz ve aşkımız olmalı. Gönül dilinden anlayan bir sevgili olmalı…

Ateşin barutla yan yana gelemeyeceğinden kaynaklanan bir durum ifade edilmektedir. Çünkü ateşle barut yan yana gelince bir patlama meydana gelecektir. Bu patlama bildiğimiz bir patlama değil, Gönlümüzün içindeki aşk patlamasıdır. Aşk patlayınca iki kişi arasında yani seven ve sevilen arasında mutlu, sevinçli bir bağ oluşacaktır. Zaman içinde de birbirine alışacaklardır.

Seven insan sevdiği için her şeye katlanır. Bazen de katlanmak zorunda kalır. Gönlümü sana verdim, gönlümü sana adadım diyerek zaman zaman haykırabilir aşkını sevdiğine…

Benim dinlediğim bu şarkıda, zihnimde bir an beliriverdi,bir ışık saçtı adeta yüreğime..

“Bazen gönlüm okuyor yalan mektebinde aşk şarkılarını,

Bazen de kalemim içiyor gönül şarkılarını bir sarhoşluk içinde!..”

Gönlüm gam ve keder içinde olsaydı mutluluğa onlarda özlem duyarlardı.

Gönülden sevgiden anlayan bir can bir canan gerekli bana bu dünyada…

Her şeyimi vereceğim birisi olmalı kalpten ve gönülden geçmemeli. Sevmeyi, saymayı, sevilmeyi aşka kıymet vermeyi, karşısındaki kişiye değer vermeyi, gönül kırmamayı öğrenmeli…

Öğrenmeli ki, bir hata yapınca ya da hataya düşünce hemen anlasın!..

Gönül kırıcı olmasın, aşk(ın)ı zirveye taşısın. Zirve de en iyi şeylerle karşılaşsın. Sevdiğini kırıp üzmesin!..

Arının bal kovanına girdiği gibi, ağaçların çiçek açması gibi sevgilinin gönlüne girmeyi başarsın. Ve gönül dilinden anlasın!

Gönüle, gönlüne söz geçiremeyen insan hiçbir şeyi anlamaz. Hiçbir şeye karşı değer vermez. Seven de ne olur biraz gönül dilinden anla diyerek yalvarır sevgiliye. Ama nafile anlayan yoktur.

Bazen düşünürüz bir erkek olarak karşımızdaki kişiye, sevgiliye değer veriyoruz, gönlümüzü açıyoruz acaba o da tam manası ile bize gönlünü açıyor mu? Diyerek içimizde bir kıpırtı oluşur.

Bu zamanda gönülden anlayan insanlar ne yazık ki azaldı. Herkes sevgiyi birkaç günlük, bir sefa sürmek amacıyla düşünüyorlar ve böyle yapan insanlar da var. Ben böyle duruma karşıyım. Böyle durumu sevmem, istemem de… İster bana kızın, isterseniz doğru diyorsun diyebilirsiniz…

Aşk ve gönül işi bir eğlence değildir. Bir ömürlük olmalı… Eğlence, zevk, sefa değil bir ömür boyu mutlu, huzurlu yaşamalı…

Sanki bize bu dünyanın o sahte yüzüne karşı iltifat etmek için oluşturulmuş bir şey gibidir. Kalbi ve ruhu daima bir anda köreltir, nefsine ayak uyduramaz. Hemen nefsine, şeytana uyar ve hayatını bir anlık zevk için mahveder…

Böyle yapan insanlar bu dünyayı böyle geçireceklerini sanıyorlar ama aldanıyorlar. Bu dünyanın bir de öteki dünyası var. Onu düşünen hiçbir insan yok gibi… Düşünenler hariç…Sanki burada zor duruyormuş gibi bir görünüm gösteriyorlar. Ve hayatta acı bir insan portresi yaratıyorlar…

Gönül diline söz geçirmesi gereken kişi insanın kendisidir. Neyse artık sözü fazla uzatmadan Bir an aklıma şu mısra geldi hemen onu da belirterek yazıma son vereyim,

“Gözlerim gözlerini seçiyor,
Ruhuma bir türlü söz geçmiyor,
Kim bilir ne zaman kıymet verir,
Gönül dilini anlaması için!..”

“ Gönül dilinden anlayan insanlarla bir ömür, mutlu olmamız dileğiyle!..

Sevmek İstiyorum

Yüreğimden yüreğine giden bu yolda
Hep seni sevmek istiyorum,
Her zaman fotoğraflarına bakınca,
O an Sana sarılmak istiyorum…
Dilim susuyor, gözlerim bakıyor
Yüreğim sızım sızım sızlıyor
Sevgin damarlarımda dolaşıyor
Bu kalp seni sevmek istiyor…
Sevmek istiyorum seni,
Her an her saat başı,
Yanımda ol istiyorum,
Bir ömür boyu!..

Yalçın Sevim
www.kafiye.net

LEBLEBİ ŞEKERİ VE KARINCA

Koskoca bir çınar altında,
Mini mini bir karınca.
Kocaman bir leblebi şekeri ağzında.
O çukurdan bu çukura.
Yiyecek götürme derdinde yuvasına.
Kan ter içerisinde kala kala.
Şöyle bir durakladım.
Azmine, hayran kaldım.
Bir an, düşünceye daldım.
Havadan para koparma, derdine düşen,
İnsanlar, geldi aklıma.
Bir damla ter düşmeden, alınlarına.
Göz dikenler, yetim hakkına.
Şerefini satanlar, bir pula.
İçim sızladı ansızın.
Çocukluğum geldi aklıma.
Hani Ağustos böceği ve karınca, vardı ya!!
Hep okuturlardı okullarda.
Nerde kaldı o değerler ?
Nerde? Komşuluk mesela,.
Uyur muydu insanlar? Komşusu aç yatınca.
Ölüsü bulunuyor şimdi, komşunun,
O da, kokmaya başlayınca.
Yardımlar gizli olurdu,
Dokunulmazdı fakirin onuruna.
El uzanmıyor artık, yardıma muhtaca.
Bu devirde herkes, nalıncı keseri,
Hep bana, Rabbena.
Nasıl yapar bunu, insan insana.
Nasıl ? Sızlamaz yürekleri,
Nerede kaldı? Yaradan’dan ötürü, sevmek hadisleri.
Herşey çıkar ve menfaat, olmuş şimdi.
Onuruyla çalışanın boşa çıkmış emekleri.
Bu dünya, böyle miydi hep?
Kimler, getirdi bu hale ?
Biz değil miyiz? Bunlara sebep.
İnsanız tabii ki, çiğ süt emmişiz.
Dünyayı, yaşanmaz hale getiren biz.
Nerde? Eski değerler der, iç çekeriz.
Maalesef geçmişimizi, o sıcacık değerlerde yaşamayı,
Çok ama çok özleyeceğiz.
Kendimiz ektik, kendimiz de biçeceğiz.

Berat Bahure Anteplioğlu 17.07.2009 16.30 Nebiler Köyü/Dikili/ İZMİR.
www.kafiye.net

ÖZLEMİM

Bir,Dünya kursam ikimize.
Keder silinse,dertler silinse.
Ağlamak olmasa,Neşe!e bitmese
Beni,sevenler olsa ,kıymetim bilinse.

Taşıyacaksın

Aşkımız son bulup,yarım kalsa da,
Beni yüreğinde taşıyacaksın.
Hayatta yükün çok ağır olsa da,
Beni yüreğinde taşıyacaksın

Ne var ki

Dünya gülüp özülünden gül açsa,
Bu dünyada yaşamaya ne var ki?
Şerler sussa,iyi meram dil açsa,
Bu dünyada yaşamaya ne var ki?

Kandiller Aydınlatır Geceyi

Yıldızların ışıltısı zümrütten
Ay yere ne kadar yakın bu gece
Varlık bütün esrarını kuşanmış
Semaya aşk ile bakın bu gece

DÖNEMEM ARTIK

Aşkın yelkenine yürek doladım
Geçmişime dönüp bakış salladım
Gönlümü çalana haber yolladım
Yolumu bekliyor dönemem artık