ACIMASIZ

Fırtına olup dalgalandirdın yüreğimi, 
Kopardın kalan tek yaprağımi dalımdan.
Işıl ışıl estin tenimi okşar gibi,
Çaldın şu gönlümü sol yanımdan. 

En hakiki duyguma attın pençeni,
Yaktın aşk koruyla bir nebze acımadan. 
Şimdi sarardı yaprağım, baharım zifiri,
Merhametsiz mi yarattı söyle seni yaratan?

Elvan USUL
www.kafiye.net