Yola Çıkanlar İçin

Zaman bizden gün devşirir, eser gider yücelere.
Gönül yad olandan bezmiş, küser gider yücelere.

Her dil bir şey söyler burda, Hak için “Hak” diyen kârda.
Nefsi ona “Konuş” der de, susar gider yücelere.

Gafil kopmaz bilir önce, ömür ipi gayet ince.
Âbid menzile varınca, keser gider yücelere.

Maddenin özü manâ, garip gelir bilmeyene.
Yolcu veda eder hana, basar gider yücelere.

Âşık olan sağken ölür, salını kendisi bulur.
Kefen ona kaftan gelir, asar gider yücelere.

Hatice Eğilmez KAYA
www.kafiye.net