Yavrum

Yalnızlığımın yalnızlığı,
Bak gördün mü sensiz yalnız kaldım,
Hassasım bu gecenin sessizliğine
Yavrum…

Can yoldaşım,kınalı kuzum…
Gözüm yaşını silen,
Kahve gözlüm,bal sözlüm…
Annesinin can tanesi,bal tanesi.
Yavrum…

Sır ile sırları gördüm.
Bin bir edanla seni bildim.
Geç kaldım,tez buldum acıları,
Sevgiler tezgahın da,yaşamak seninle
Yavrum…

Aramakla bulamadım huzuru,
Tatmadım geçip giden ömürde,
Yaşamaksa maksadım,seninle,
Her manaya bölünürüm,tek gayem,
seni mutlu etmek.
Yavrum…

Bak şimdi annen yavrum der ağlar.
Sana gelen kötülükleri def eder,
Ferah olsun,minik kalbin.
Üzülürsen yıkılır kalp sarayım.
Unutmuştum ben gülmeyi,
Bari sen beni güldür,
Yavrum…

Esrarı ne ise dünyanın?
Bir dirhem canım can kafeste.
Terk etmiştim yaşam denilen yaşamı,
Bağbanım oldun açan güllerde.
Sinemde”Zehram’ı” buldum tanrım !…
Sevgisiz yaşarken,ruhumu çiçeklendirdin.
Yavrum…

Not:İyi ki varsın,iyi ki benim yavrumsun yavrum…

Emine ÖZTÜRK/Balım Sultan
www.kafiye.net