ERGENEKON DESTANI

Uzun yıllar öncesi Oğuz Han’ın soyundan
İl Han diye anılan biri vardı boyundan

Türke boyun eğmeyen korkmayan kavim yoktu
Kıskanırdı kavimler düşmanları pek çoktu

Savaştılar günlerce Türkler düşmanı yendi
Hile yapmazsak eğer halimiz yaman dendi

Topladı çok taraftar Sevinç Han savaş açtı
Öldürdü kadın kızan etrafa dehşet saçtı

Canlı varlık kalmadı ne hayvan ne de insan
Kurtuldular yeğeni Tuguzla Oğlu Kayan

Eşlerini aldılar yurtlarından çıktılar
Yeni bir vatan için dağa doğru baktılar

Küçük bir geçit vardı uçurum sağda solda
Çok dar ve tehlikeli yürüdüler bu yolda

Sonunda kavuştular cennet gibi bir yere
Her tarafı ormandı içinde vardı dere

Binbir çeşit meyvalar soğuk billur pınarlar
Değişik av hayvanı ulu ulu çınarlar

Öyle güzel yerdi ki hepsi hayret ettiler
Bu bulunmaz yer için ALLAH’A şükrettiler

Dağ kemeri ergene dik anlamındaki kon
Birleşti kelimeler denildi Ergenekon

Kayan ile Tukuz’un oğulları çoğaldı
Dört yüz sene geçmişti böylesi çok doğaldı

Öyle çoğaldılar ki orda kalamadılar
Geldikleri geçidi asla bulamadılar

Bir demirci dedi ki bakın bu dağ demirden
Eritelim demiri çalışalım hepbirden

Odun kömür dizdiler değişik yetmiş yere
Körüklediler hepsi belki binlerce kere

Erittiler demiri yeni yolu açarken
Develeri yükleyip bu geçitten geçerken

Gök yeleli bir bozkurt çıktı birden ortaya
Geçti önce geçitten iki tarafı kaya

Bozkurt önde yürüdü ardında Türk Milleti
İleri gelenleri kurdu yeni devleti

Yurtlarına varınca intikamdı erkleri
İl Han’ın soyundandı ünlü Oğuz Türkleri

O gün bayram sayıldı her yıl yirmi bir martta
Kutlandı senelerce sevinç içinde yurtta

Kızdırılır demirler örse koyup dövülür
Hala türk dünyasında bu bayram çok sevilir

Önce hakanlar beyler sırayla halk katılır
Bu destan unutulmaz gençlere anlatılır

Hepimizin gönlünde Ergenekon kutludur
Bunu yazdığı için Nilüfer çok mutludur

Nilüfer SARP
www.kafiye.net