GÜNEŞİ BEKLEYEN AYÇİÇEGİ 

Kış kıyamette
Güneşi bekleyen 
Ay çiçeği gibiyim
Artık sabrım kalmadı 
Beklemekten yoruldum 
Gece gündüz 
Üşüdükçe 
Hayalinle dönmekten 
Üşüdüm 
Sensiz hayattan 
Tat alamaz 
Yaşayamaz oldum
Gurbete olmaktan çok 
Uzaklık yordu beni 
Gündüzlerim çaresiz 
Gecelerim sessiz 
Tenim sensiz
Nefesim nefessiz
Nasılda zormuş
Sevip de seni uzaktan sevmek
Arzulayıp da dokunamamak
Ama 
En uzun yolları aşıp 
Karlı dağları geçip
Kanat akıp sana ulaşmak hayalini
Yazmak bile
Mutluluğun yücesi sevgili…

Zülfiye  DÖNMEZ
www.kafiye.net