İlkbaharca Uyanmak Güne 

Acı veren siz 
Ağlayansa yine ben olsam da 
Söz verdim kendime,bundan böyle ağlamam. 
Hayat işte bu dostum… 
Hep gerideydi aklı, 
Gülüşüne ömür biçtiğiniz o kara kız ki 
Ben bile inanamam… 

Gelip geçti zaman.acı ve tatlı. 
Gözlere inmiş perde,insanlık haklı 
Yaşam anlamsızlıkların en sarmaşığında saklı 
Son lokman olsa da bölüp paylaşmalı. 
Çiçeklerle bezenmek için 
Güne ilkbaharca uyanmalı… 

Bazen bir kişi bile değiştirir hayatı 
Gülmek için illa ki d/ağlanmalı mı 
Marifet o ki acıyı bal eylemek 
Deme her sözünde ben ben ben 
Ve biz sen varken ki kardeşlik bu demek 
Şanssızlığın kırıp belini, 
Yakala ladesten enin kemiğini. 
En hızlı sensen de 
En önde gitmeye ne gerek 
Bölüşmek hayatı gülümseyerek… 
Nefes alıp vermekse her anı 
Yaşamaktan saymaksa böylesi de yaşamayı. 
Haydi şimdi merhaba de ve gülümse… 
Son lokman olsa da bölüp paylaşmalı. 
Çiçeklerle bezenmek için 
Güne ilkbaharca uyanmalı….

Emine ÖZTÜRK(Balım Sultan)
www.kafiye.net