ÖZRÜN MERHEM OLMUYOR… 

Bir zamanlar sevgilim
Dokununca dudaklarıma
Ağaçlar bahar gelmiş gibi
Çiçek açıyordu birer birer
Ama bırakmadın ki
Çiçek çiçek çoğalayım
Damla damla su olayım
Gönül yangınlarına
Ulaşayım kalbinin
En ıssız köşesine
Eriyeyim aşk olayım

Terk ettin gittin uzaklara
Kanıyor yaram
Susuyor dilim
Dalıyor gözlerim
Yüreğim yangın yeri
Cehennem olmuş
Cayır cayır yanıyor
Dokunsan yanacaksın

Bir daha yapmam
Vazgeç artık nazdan
Kalpler kavuşsun
Gönüller tutuşsun
Gözler buluşsun
Yeniden desen de
Özrün merhem olmuyor
Kap tutmuş yaralarıma


Şuna Yılmaz 

6.01.2014/İzmir
www.kafiye.net