ERİMEYEN MUM

Döktüğümden beri dünya seline ilk damlamı,
On dokuz yılım geçti aradan, yana yana!
Coşturdum kimi zaman, nice ırmakları,
Kimi zaman sustum, yana yana!

Menderes derim, ömrümün çizgisine,
Bir önde, bir yanda yazılıyım, sayfa sayfa!
Hangi satırda yorulur gözyaşım, söyle,
Şöyle sürer mi mutluluğum, sayfa sayfa!

Tepedeyken ısıtırım içimde güneşi,
Saçarım ovaya yıldızlarımı, gece gece!
Sen mi korkutacaksın ey, karanlık beni!
Bir daha yakarım geceni, gece gece!

Yine hüzün satırlarım gelecek, biliyorum,
Hep yolladım onları içimden, posta posta!
Bu defa başka “yalnızım” diyorum,
Pul diliyorum göndermeye, posta posta!

Zannetme ki, karanlık, sana yenildim,
Büyüdü içimde umudum, dünya dünya!
Doğdu işte güneşim, yerde taşım, havada kuşum,
Şimdi çok mesudum, “seviyorum” dünya dünya!

Dediler ki; bir mumdu Elvan erimeyen,
Dost delisini oynardı, perde perde!
Duyuldu namı, umut yoluna giderken,
Aşkı dağıttı gözlerinden, perde perde!

Elvan USUL
2000
www.kafiye.net