SENSİZ GÜNLERİM HAZAN

Kuru güz yaprakları uçuşuyor rüzgardan
Seni hatırlatıyor bizim maceramızdan
Kalbime de dert oldu gıcırdıyor durmadan…
Savurdu anıları rüzgarlar acımadan

Tatlı sözlerine ben bile bile inandım
Sahte sevdalarına nasıl aldanıp kandım
Azapta bir ruh gibi cayır cayır ben yandım
Kalbimden vurularak oluk oluk kanadım

Canlanıyor en hazin derin duygular bende
Gözlerin hançer olup saplanıyor yüreğime
Aşkımızın o sonsuz hatıraları bende
Pişman etme ne olur seni çok sevdiğime

Küllenmiş kalbime bak yanan közlerin vardır
Unutmuş deseler de inanma hep yalandır
Seni benden alana inan bu dünya dardır
Nefes aldığı her an onun için bil kardır

Seni aramak için düştüm uzun yollara
Gören asla olmamış sordum bir bir kullara
Yalvardım yakardım ben gökte uçan kuşlara
Bulsunlar seni diye ferman yazdım onlara

Nedir benim çektiğim söyle senin elinden
Ömür boyu ağlayıp seni soracak mıyım
Bir gün nehirler gibi çağlayarak derinden
Dağlardan ormanlardan sana akacak mıyım

Suna Yılmaz
9.10.2013/İzmir
www.kafiye.net