HÜZÜNE
Aşkım diyerek görmeyi isterken,
Engellerle engellenince birden,
Aşkım dönüşür fırtınadan boraya sakinken,
Senin şu sevdan başımda karlı dağları aşarken,
Hüzüne yollamak olmuyor inan güzelim!

Hani hayatta yıkıntılar peşimde dolaşırken,
Gerçek sığındığım bir limanı bulmuşken,
Gönül gözüyle ta derinden sevdalanmışken,
En zor anımda sözlerinle bana manevi destek olurken,
Hüzüne yollamak olmuyor inan güzelim.

Şu yaşamda boynumun en büyük vebalisin,
Ömür boyu seni başımın ucunda taşıyacağımı bilirsin!
Senin bu sevdan beni ölüme götürecek bunu da bilirsin!
Gök yüzünde bulut olup bana gelmenin ne demek olduğunu bilirsin!
Hüzüne yollamak olmuyor inan güzelim.

Sabah güneşi gibi mutlulukla evime girmeni beklerken,
“Canım, bir tanem, hocam, nasılsınız?” demeni beklerken,
Senin sağlık ve hayır haberlerini zamanı gelince beklerken,
O insanın içine girip; ılık bir rüzgar gibi beni eriten sesini duymak isterken,
Hüzüne yollamak olmuyor inan güzelim.

Hüzün çöktü odama, sarsıldı vücudum aniden
Cam kırıkları sardı bedenimi sanki birden
Bulut yok, ama hüzün yağıyorken gök yüzünden,
Bir sevda türküsü söyleniyorken radyoda inceden,
Hüzüne yollamak olmuyor inan güzelim.

Namusum, şerefim, hayat arkadaşım
Onuruna güvenip inandığım doğrudur yaşamın, aşkım!
Tek güvencem, yaşamda sımsıkı bağlandığım hayat arkadaşım,
Gül cemalinin hasretine değil; gerçek kişiliğine, insanlığına aşığım!
Hüzüne yollamak olmuyor inan güzelim.

Akbük 17.05.2007 saat: 14.00
Hüseyin DURMUŞ
www.kafiye.net