….M A H Ş E R D E…..

Kimsenin girmediği kaleleri sen yıktın;
Hani vazgeçemezdin, sırılsıklam aşıktın?
…

Günler aylar karıştı, şaştım sayamıyorum
Yerine başkasını asla koyamıyorum.
…
Gece düşümde sensin, sayıklarım adını;
Candan sevmeyen bilmez, gerçek sevda tadını.
…

Üşüsen de örtmezdin pencereni rüzgârda,
’Meltemimsin sen’ derdin,’ yürekte yanan hâr’da..
…
Sevdikçe çiçek açan, dalların nerde hani?
’Sarmaya doymam’ diyen kolların nerde hani?
…
Bilirim bakışların yeşertirdi baharı,
Hayali yeter şimdi, sensin ömrümün varı.
…
Kaleme sarılırım, kalbe ilham ekenim,
Gönül bahçemde gülsün acıtsa da dikenim.
…
’İyi ki varsın’ diyen! Şimdi nerdesin nerde?
Çoktan razı olmuşum, senden gelen her derde!
…
Sevdayı bir kuş gibi, hapsetmişken avuçta,
Bilirsin sorumluluk, senindir bu son suçta.
…
Kaderciyim bir hayır, var elbette bu şerde
Anladım burda değil bana vuslat mahşerde!

ESRA DEREL
17.01.2011-İSTANBUL
www.kafiye.net