YER ETMEDİ ADALET DUYGUSU İÇİMDE BENİM

Yer etmedi adalet duygusu içimde benim,
Çakallar ulurken çiğdem tarlasında.
Çocuklar yüzerken kan deryasında…
Şimdi hangi güneşin sıcaklığından bahsedelim
Kırdılar vicdanı, deldiler aklı nemrutun vicdanında şimdi kaldı masumlar
Sırtlanlarların dişlerinde can veren bu kaçıncı bahar…

Yer etmedi adalet duygusu içimde benim, kuzuların gölgesi bile sessizdi.
Parçaladılar güneşimizi
Lime, lime ettiler
Dolunayımızı çaldılar.
Yıldızlarımızı kırdılar birer birer.
Katran döktüler kandillerimize
Bir yılan vicdanıyla sardılar günümüzü
Çoban yıldızımızı kurşunladılar.
Yüreğimin derinlerinde idam sehpaları güneşe hasretim dağlar kadar.

Yer etmedi adalet duygusu içimde benim,
Dinazorlar yürürken çiçek tarlasında.
Ezilen çiçeklerden sıçrayan kanlar vurur yüreğimin duvarlarına.
Ben nasıl anlatırım bunu yarına?
Güneşli günün çocuklarına.
Yarasalar tünemiş
Gelinciklerin umutlarına.
Bir adalet ki hala göçebe
Yılanın koynundan kaçan melekler  sığınır akrebe.

Yer etmedi adalet duygusu içimde benim.
Vicdanımızın orta yerine elimizi daldırıp
Bir zincir çıkarmalıyız, asmalıyız çakalların boyunlarına
Gelmemeliyiz artık oyunlarına.
Güneşi bulup getirip takmalıyız yerine.
Gül ekmeliyiz kuzuların gölgelerine
Ve dolunayı yine asmalıyız geceye
Sema da yıldılar kızak kaymalı
Gözlerimiz gökkuşağı renklerin dalmalı ahengine
Su bürünmeli yine mavi rengine.
Çocuklarımız koşmalı yine el ele
Siyah, beyaz demeden kardeşçe.
Uçurtmalarımız beyaz olmalı beyaz
Bir gelin edasıyla inmeli yaz.
Bu dünya bizim bu dünya hepimizin.
Eşit vurmalı dalgaları tüm denizin
Artık yaşamak için, çakallardan
Almayın izin!

SAFFET ÇAKIR
www.kafiye.net