AY DÜŞTÜ GÖZLERİME

Ay düştü gözlerimden,
Sımsıkı tuttum ellerini,
Bırakmayacaktım çocuksu yeminlerimi,
Gözyaşlarım idamını istedi yüzümden,
Yeşil sarısını giyindi,
Eylül kayıptı sözlerinde….

Fersah fersah işleniyordu yalnızlık içime,
Kapıda kuyruk olmuştu acılar,
İliklerime kadar işliyor sonbahar….
Yapraklarımı kaybettim gidişinle,
Ağustos böcekleri can verdi köklerimde,
Gözlerim soldu .

Çok sevdiğim kuşlar uğramaz oldu.
Neydi ki bu ayrılık mıydı?
Yok ayrılık bu kadar kolay mı?
İçime bir zar atıldı bugün
O çok sevdiğim sessizliğim sana da dokundu….
Kapıma buyurdu sonbahar…

Ben baharımı kaybettim,
Ağaçlarsa dallarını…
Dallarsa yapraklarını.
Herkes bir şeyler kaybetti…
Sıra bana da geldi.

Sarı bir çizik attı alnıma,
Bir güruh toplandı etrafıma,
Gözyaşlarımı topluyorlardı gecelerden,
Islık çalan uğultusu tepesinden sesimi,
Bir çığlık kaçıyordu yanımdan.
Diğeri kendini atıyordu uçurumdan….

Eylül utanıyordu benden,
Diyordu yine mi kapıma geldin sen?
Geldim ıpıssız gecelerimle,
Yeşili sarıya bıraktım geldim,
Ben senden ayrılmadım.
Sen ağustosu terk ettin eylüle geldin,
Ay düştü gözlerimden,
Sonbahardın kalbim…

24.08.2013 /  KARABÜK
GÜLCAN KORKMAZ
www.kafiye.net