AYRI SOKAKLARIN ÇOCUKLARI

Ayrı sokakların bulvarların çocuklarıydık,
Gözyaşlarımız bir kavşakta buluşurdu,
Sen dur derdin kalbine,
Ben yeşil bir denize bağladım kalbimi,
Tıp kı iki ayrı gözyaşı gibi,
İkisi de ayrı yanaklarda,
İkisi de ayrı taraflarda…

Bir gün kesişti yollarımız,
Sen o gün iki durak önce indin,
Ben de sizim sokağınıza geldim,
Hani ayrı taraflardaydık!
O gün ikimizde birbirimize yalan söyledik..

Sonra sen alıştın iki durak önce inmeye,
Bende sizin sokağınıza gelmeye,
Her şey çok güzel gidiyordu…
Ta ki ayrı bulvarlardan olduğumuzu anladık….

Gözyaşlarının rengini seçebilir oldum,
Yeşil yeşil ağlıyordun.
Tıp kı bizim gibiydi gözyaşların,
Ayrı ayrı yanaklarda,
Ayrı aytı taraflara…

Bir veda mı ayıracaktı bizi,
Gözyaşlarım dökülüyor yavaş yavaş,
Ama ben ağlayamıyorum yavaş yavaş…
Belki ayrılığı tanımıyorum ya da ben seni çok seviyorum,
Yıllar geçiyor, sürüklüyor bizi,
Başka hayatlarda:
Başka romanlarda,
Başka gözlerde oluyorum…
Sende öyle…

Sonra birbirimize anlatıyoruz eski aşklarımızı,
Biliyor musun?
Hiç birinin gözleri sen değil…
Sende gözlerini kaçıyorsun benden,
Hiç birinin gözyaşları ben değil…

Bir ayrılığın veda sahnesi bu,
İster bitti de ister bitmedi,
Geri dönüş olur mu olmaz belli
Çünkü biz ayrı sokakların,
Ayrı cadde bulvarların çocuklarıyız.

Sen bana iki durak önce,
Biz sana iki sokak uzağız..
Biz iki gözyaşıyız ağlamadan güzel olamayız….

Gülcan KORKMAZ
www.kafiye.net