Sevgiye Ant İçiyorum


Nez’etme beni yüreğinden
Ki çığlığımın koynunda
Şefkati sarmış bekliyorum
Büyümüş göz bebeklerimle
Düş mü ki hayat ışığında bu hissettiğim.


Kaderin zincirini niye kıramıyorum!
Tadı kavga
Tadı öfke
Topla eşiğindeyim hiçliğin.
Bir ölüm meleğin çığlıklarını duyuyorum,
Dinecek mi beklerken!
Upuzun bir dua sarılıyor nefesime
Eşliğinde bırakmaya yüz tutmuş nakaratlar..


Duygularımın kırık çırpınışı,
Bitimi kadar acı.
Sıcacık yatağımda üşümekteyim,
Gözlerimi açsam
Hayalde olsa son kez sarıl!..


Binlerce bölüm
Tir tir titriyor
Diyemiyorum

Hasar gören özsaygım
Õzgüvenim bilmeden büyümeye kalkışmış.


Sanma güle güle geçti ömrüm
Eteklerinden sadece eskimiş zamanlar döktüğüm.


İçimde hangi boşluğun izi kaldı;
Gözlerimin yaşlarını tutar.
Bunlar beklenmeyen gidişin yutkunmaları,
Ki rüzgârın çelmesine takıldılar.


Hiç bu kadar sessiz kalmamıştım
Belki bildiklerimin ötesinde
Bulduklarımın üstüne çıktım


Ve ben hâlâ
Kirpiklerinin yatağında
Tutunduğun yerin kokusunu giyerim
Titrek bir bedenle çaresiz iç sesimle
Gözlerinin ferine en nazlı yanına gülümserim.


Kırgın değilim inan;
Salınıyorum dili beyaz gök kubbeye
Demliyorum ruhumu ensesi kalın zamana
Ve kara toprağının kucağında
Bırak da bu sefer gövdesinde uyuyayım.


Düşün ki mahşer günü
İmzamı atıyorum sırata az vakit kala!
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.


Biliyorum eski bir alışkanlık içimde duan
Susturulsun diye
Hiç bu kadar hayal gücüne sarılmadım.


Al işte!
Durdu şu satırlarda hayal
Kaçamak oldu, nem doldu sana özlemle yazılan.
ANNEME…Zor Bir Ailede Büyümek




24.Ekim.2013 /İzmir
İlknur YILDIRIM
www.kafiye.net