Tuğba Aras

 UNUTAMA BENİ’ Yİ İYİ MANİFESTLEYEMEMİŞSİN MİMOZA

 Bu gece 24 Ağustos saat 01.29. Yüzün tam gözümün önüne gelecek gibi oldu. Nereden çıktı onu da hiç bilmiyorum. Hatırlayamıyorum. İnanabiliyor musun hatırlayamıyorum resmen. Bu sefer hafızamı zorladım. Yolda yürürken yandan gördüğüm kadarıyla düşündüm sonra bana kızarken düşündüm ama hatırlayamıyorum. Mesela burnun nasıldı, kaşların nasıldı? Sadece gözlerin ve dudakların var aklımda. Dolu dolu dudakların, badem gözlerinin altında üstünde biten kısa ama ipek kirpiklerin. Açıkçası onları unutmak pek iyi gelmez bana. Yazdığım şiirleri okuyunca neyi yazdığımı hatırlayamamak kötü olurdu. Hafızam silinmiş sadece bu iki şey kalmış gibi. Garip işte tahmin edersin ki. Bu haller pek tanıdık ama pek yabancı bana. “Nasıl yani? “ dersen ben de anlamıyorum. Doğru düzgün özlemiyorum, özlem üzerine bir şiir yazarken içinde geçmiyorsun, doğru dürüst ağlayamıyorum, sonlara doğru aklıma düşünce sana ağladığımı hissediyorum, hemen siliyorum gözlerimi. Ya uykular?… Uyuyamıyorum. Rüyama girdiğin an uyanıyorum görmemek için. İlk zamanlar uyumuyordum bile görmemek için. Görürsem uyanmak istemem diye. Böyle işte, garip dedim ya. Şimdi başka dünyalarda başkalarına tutulmuşuz. Başka gözlere dalmışız. Başka saçları okşamışız. En çok da bu garip, en çok da bu acınası. Güzeldi, hiç korkma. Güzeldi de geç. İlkti bitti gitti. Kış geliyorken hazır bir sözümü bozmam lazım. Buğulu camlara adını yazmayacağım. Böylesi daha iyi olucak. Bir de bazı şarkılar var dinlemeni istemediğim., sana layık görmediğim. Söylemem bişeye yaramicak ama söylemek istiyorum. Sen, Toprak yağmura, al beni, yara, acaba, unutama beni bir de anlamazdın ı dinleme. Bak bir tesadüf daha. Toprak yağmura çalıyor şu an, sen dinleme. Bana bırak şarkıları. Hakkını veremezsin ağlatırlar seni. Dinlemez özlersin. Özleme. Çünkü ben gelirim aklına gelmeyeyim. Hiçbir anlam ifade etmek istemiyorum hayatında. Kinim yok, nefret etmiyorum. Edemem ama sevemem artık. sevilmemekten korkma bak ben korkmuyorum. Şimdi ise bikaç uyuma aşık oluyor insanlar. İki laf etmek için randevu ayarlıyorlar. Son olarak günün birinde geri gelirsen korkma, ben kimseyi korkacağı kadar üzmem, ama yine de sen bilirsin. Yarım kaldı diye de düşünme, bu yarısıysa tamamını yaşamak istemiyorum

                                                                                                                                           24.08.2023 Karabağlar
Tuğba Aras
www.kafiye.net