Ben hep çocuk kalmalıyım aslında.




Ben hep çocuk kalmalıyım aslında.

Dağ yamacında bir köy evinde.

Karın tokluğu,

üstü yoğurtlu,

şekerli bir dilim ekmek,

Yada çokça kaşıkla bir çanaktan yemek.

Ben hep çocuk kalmalıyım aslında

Eski bir çeşme başında,

avuçlarımdan kana kana su içmek.

Bir oh deyip sonra,

Kim daha çok sıçratacak deyip,
yalak yanı çamurda,

çıplak ayak tepinen.

Ben hep çocuk kalmalıyım aslında

Elimde bir sapan

Önüm sıra oğlak kuzu

Çayır çimen gezip, üç adım ileri bir geri

Dört bir yanımı ıslıkla şenlendiren.

Ben hep çocuk kalmalıyım aslında

Dur durak bilmeyen

Dağ tepe tırmanıp ağaç dalından inmeyen.

Ben hep çocuk kalmalıyım aslında,

Yaş aldıkça içimdeki çocuğu büyütmeyen….




Fatma Gül özcan

www.kafiye.net