Akıl Çemberini Delemez İnsan



Yalancı dünyada, yâr yoldaşını

Bulsa, kıymetini bilemez insan

Konar daldan dala arı misâli

Akıl çemberini delemez insan




Bülbül kafesteyken, arar kargayı

Giyer albenili renkli urbayı

Alınca bahtından, derin darbeyi

Bir zaman yaşını silemez insan




Giden, sırma saçlı, ela gözlüdür

Dili baldan tatlı, şirin sözlüdür

Hakk’a ayansa da, kula gizlidir

Artık başkasını dilemez insan




Gün geçtikçe artar özlem yağmuru

Yüklenir sırtına geçim kamburu

Yaşanılan anın olur mağduru

Acıdan kendine gelemez insan




Canım dedikleri, çıkar seyrine

Bir yudum su veren olmaz hayrına

Sineye çektiği gider kahrına

Doğrultup belini, gülemez insan




Işte böyle Şinel, oyunun sonu

Dondurur damarda kaynayan kanı

Vermek istese de emanet canı,

Miadı dolmadan ölemez insan




DÖNDÜ DEMİR ŞINEL ŞİİRLERİ YÜREĞİN SESİ’NDEN

www.kafiye.net