ŞU İNSANLARIMIZ VAR YA!




İnsanlarımızın yaşamları inanın çok hoş,

Dost ilişkilerinde konuşur arada nâ hoş!

İstedikleri olmayınca yaptıkları olur bir hoş,

Konuşmaya başlar kendisi de bilmez hoş,

Kalbimi kırdın, gönlümü kırdın, olursun hoş!

Sen konuşmak istersin, sormak istersin bir hoş,

Yürü babam yürü sevdiğine doğru ol hoş,

Sorarsın kendi kendine bir nasıl yaşamdır hoş!




Aklına gelir hemen senin kırdıkların yaşamda,

Bakarsın ardın sıra sakatat gibi bıraktıkların ortada!

Hemen aklına gelir sakatatlar bekle hazırolda,

Kiminin kalbini, kiminin kellesini, kiminin ciğerleri torbada,

Çıkan gözün, yarılan kaşın hesabı duruyor omuzunda!

Hep hatır gönül giderek, diyerek kalmışsın susmak zorunda,

Kimse seni düşünmemiş, inan kalırsın ayak üstü odada,

Ama kimse anlamaz seni; çünkü onlar olmuş zorba!




Haksızlık yaparlar, seni yoldan çıkarırlar çıkarları için!

İyi olmanı istermiş gibi davranıp iç çekerler için için!

Gülenler, ağlayanlar sahtekarlık peşinde kıvırır menfaati için,

Mutluluğunu, güzelliğini kıskanır olur amacı yokluk için!

Kuyu kazar, huzur bozar, yuva yıkar güler için için!

Ayakta durmak istersin direğini çelerler yıkılman için!

Sen hala düşünürsün kalp, kafa, böbrekler için,

Sen yine ortada kalırsın, duymasınlar diye ağlarsın için için!





Yüzüne güler, arkandan lanet eder, sen duymazsın!

Kalır bir elin birkaç parmağı dost olarak anlamazsın,

Yuvanda sana dualar yapar, çıkınca yıkmak duası anlamazsın!

Her daim yaparsın iyilik, korursun dostlarını zor anında bırakmazsın!

Yüzüne gülüp arkandan atarlar o acımasız kahkahayı duymazsın!

Sıra sende, inan sorunu sor, onlarda ortalıkta yalnız kalmazsın!

Hep bir ağızdan bağırıyorsunuz, nasıl insanlarsınız?

Beni de sizler kırdınız, hem de düşüncelerimi, beni yıkamazsınız!




14.06.2021 Pazartesi / Karabağlar

Hüseyin Durmuş

Emekli edebiyat öğretmeni
www.kafiye.net