Бопбоз чаң жаайт



Бопбоз чаң жаайт, айылдагы калаага,

Музоо мөөрөйт – энесинен адашкан.

Бир бурчунан көзүм көрүп дүйнөнү,

Мен ааламга тарып, сыйбай баратам.




Столбалар кайкайышат бөлүнүп,

Теректерден, дарактардан ыраакта.

Чоң жолдогу дөңгөлөктөр сүйрөгөн,

Боз чаң ээрчийт албууттанып шарактап.

– Көчөңөрдөн өтпөдүбү таргыл уй,




Муйузу чоң, пешенеси ак кашка?

Төлгө салып пайгамбардын жолуна,

Кээ бир жандар ишенишет ак ташка.

Чыз- чыз этип желиндерди тарткылап,




Ак сүт түшөт көбүктөнүп чакага.

Чарт- чурт эте от чыгара, тай тору,

Ташка чалат, күч келтире такага…

Боз чаң жаап, саргайыңкы илеби,




Колот турат, сары чапан кийгени.

Согушу күч бир жүрөктүн сезимин,

Шаардык жандын кыйын экен билмеги.



Жүрөгүмдүн тилеги
www.kafiye.net