Абайлап кийип

Абайлап кийип көрүп бут кийимин,

Акырын кайра чечип коёр элем.

Асманга мени атакем көтөргөндө,

Ааламдын бакытына тоёр элем.




Эшиктен үшүп келсем, сары тону,

Жылытса кыткылыктап кайра күлгөм.

Таба албай жылуулукту ошондогу,

Жашоодо көптөн бери үшүп жүрөм.




Камкордук – кан жанына сиңген атам,

Карааны көрүнгөндө чуркайт элем…

Кандайлыгым карегимен билген атам,

Сизчелик мен өзүмдү билбей жатам.



Ашира Кулишева

www.kafiye.net