şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
POEMA ( ” Ağlayan məzar “)
————–
PEYĞƏMBƏRİN
ŞAİR QİYMƏTİ
“Göylərin altında bir
xəzinə var ki,onun
da açarı şairlərdədi.O açar şairlərin dilidi”
Məhəmməd peyğəmbər
Daha məhv etdi artlq
istibdad,
Yaxdı zülm atəşinə canımızı.
Oldu hər bir hüququmuz bərbad,
Diləməz kimsə əlamanımızı.
Bu nə dəhşətli haldır Ya Rəb?
Biləməm ki nədir bu halə səbəb?
H.CAVİD
“Göylərin altında bir xəzinə var,
Sehirlidi qapısının kilidi.
Dünyadan qiymətli o xəzinənin
Açarı da şairlərin
dilidi”.
Allahın Rəsulu belə buyurmuş,
Həm sözə,şairə etmiş ehtiram.
Demiş ki qudurğan fırtınaları
Bir şair istəsə,sözlə edər
ram.
Şair hərarəti,şair nəfəsi
Ənbərdən ətirli,güllərdəndi tər.
Şairlər ortadan götürər qanı,
Min illik savaşa barış
gətirər.
Şairlər qurumuş dodaqlara su,
Haqqın,ədalətin təcəssümüdü.
Şairlər dünyaya yenicə gəlmiş
Günahsız bir körpə
təbəssümüdü!
Şairlər füsunkar dağ şəlaləsi,
Şairlər nəğməkar bulaq gözüdü.
Şairlər şaxtada bir ocaq daşı,
Ocaq alovudu,ocaq közüdü…
Şairlər solmayan bir gülüstanın
Eşq eyləyən bülbülüdü,gülüdü.
Şairlər həsrətdən yanıb-sovrulan
Məcnunların,Fərhadların
külüdü…
Şairlər yay günü söyüd kölgəsi,
Ruhları oxşayan həzincə mehdi.
Şairlər həm güllər,çiçəklər üstə
Bir damla göz
yaşı,şəbnəmdi,şehdi…
Allahın Rəsulu şairi sevmiş,
Demiş toxunmayın şair qəlbinə.
Demiş ki,dünyada dünyadan uca
Bir şair zözündən daha qəlbi
nə?
Allahın Rəsulu belə demişdi…
Allahın Rəsulun eşidən də kim?
Boğdurdular şairi öz qanında–
Ürəkdə ədavət,gözlərdə min
kin!
Şeytanlar,iblislər gəldi üstünə,
Xıncım-xıncım haqq əzildi,basıldı.
Qandallandı,zəncirləndi birbəbir,
Söz boğazdan,şair dildən
asıldı…
Fəzlullahın,Nəsiminin ruhu da
Haqq istəsin,kimə etsin xitabı?
Özün gör,necə də ey RəsulAllah,
Bağlanı söz dünyasının
kitabı!..
Bağlandı söz dünyasının kitabı,
Şairlər zindanla oldu qol-boyun.
Kimi güllələndi,kimi kor oldu,
Tutdular qələmin başında
toyun…
Tutdular qələmin başında toyun,
Elə bil,Kərbala müsibəti bu!
Allahın Rəsulu görən,bildimi,
Day,qələm-dəftərin son
qisməti bu?
Day,qələm-dəftərin son qisməti bu,
Haqq gəzib,atını çapmadı daha.
Qorxub diri-diri soyulmağından,
Şair doğulan da döndü
məddaha…
Haqq olan atını çapmadı daha,
Tərifləndi kim ki oldu iqtidar.
Kim ki yazdı ürəyindən keçəni,
Xatırlatdı son nəğməsin ona
dar…
Tərifləndi kim ki oldu iqtidar,
Adına mim şeir,nəğmə yazıldı.
Beləcə…beləcə küt alətlə də
Şairliyin məzarı da
qazıldı…
Kim boyun əymədi,düşdü zindana,
Baş əyən ordenlər,medallar aldı.
Zülmətə alqışlar,zülmə alqışlar
Şairi şairlik taxtından
saldı…
Zülmətə alqışlar,zülmə alqışlar
Şairə şairlik peşəsi oldu.
Day,gəlmədi şeirin ilham pərisi,
Qələm də,dəftər də saçını
yoldu…
Şair doğulan da döndü məddaha,
Düz alçaldı,yalan gün-gün ucaldı.
Bu dövranın mayasına nə deyim?
Mürəkkəbdən,qələmdən də bac
aldı.
Bu dövranın mayasına nə deyim,
Şairliyin əldən aldı şairin.
Pərvanədən,güldən üzün çevirdi,
Qarın üçün yazdı şair şeirin.
Qarın üçün yazdı şair şeirini,
Beyin acdan öldü,qarın oldu tox.
Qarınçün ağlayan tapıldısa da,
Beyinçün ağlayan amma oldu
yox…
Qarınçün ağlayan tapıldı min-min,
Beyinçün ağlayan mində-biridi.
Yazdı ac ölən də,toxdan ölən dı,
Bilinmədi kim ölüdü,diridi…
Allahın Rəsulu görən,bildimi
Min şair bir qulun qulu,köləsi?
Min şair yansa da zülmət qaçılmaz,
Nə odu bilinməz,nə də şöləsi.
Allahın Rəsulu görən,bildimi
Day,şair şairin gözünü silməz?
Yığılsa gəlsə də bütün şairlər,
Bir qanı-qadanı durdura
bilmız.
Allahın Rəsulu görən,bildimi
Şairlər bazarda lordan aşağı?
Şairlər saraylar həndəvərində
Dolanıb-dolaşan bir əl
uşağı…
Allahın Rəsulu görən,bildimi
Şairdən şairə atılar min ox?
Deyib həqiqəti,düzü haqsıza,
Bir arxa duranı düz qələmin
yox…
Allahln Rəsulu görən,bildimi
Qəlım atdan düşüb,zəncirlənib təb?
Hava özgə hava,oyun özgəsi,
Sözə kül ələnib,dəyişibdi
dəb…
Şairi sevəndə peyğəmbərimiz,
Şair şair idi,söz də söz idi.
Söz dünyaya Ayineyi-İsgəndər,
Şair qlı-qıldan seçən göz
idi.
Mil çəkildi şairliyin gözünə,
Bilinmədi ki göz nədi,gilə nə?
Çəkildi təbi də sanki göylərə,
Şair gəzdi söz
dilənə-dilənə…
Şair gəzdi,orda-burda diləndi,
Bələndi də qəm-qüssəyə,ələmə.
Ay Allahın Rəsulunu sevənlər,
Yas saxlayın,ağlayın bu
qələmə!
Day,yas tutun,ağlayın bu qələmə,
Ağlayın,yas tutun Cavidimə də!
Ağlayın sözə də ki qaldı yetim,
Ağlayın imana,həmi dinə də!
Ağlayın imana,həmi dinə də
Ki oldu dinsizlər əlində əsir.
Ağlayın o kəsə,o şairə ki
Haqq istəyib,haqq deməyə
tələsir…
= 0 =
Şairlər göylərin yerlərə bəxşi,
Şairlər Allaha sevgi yoludu.
Şairlər bu fani dünyanın deyil,
Bir sözün,misranın,beytin
quludu.
Şairlər Allaha sevgi yoludu,
Tutub da bu yolu gedən yorulmaz.
Bu yolun üstündə qurub bənd-bərə,
Kimsən,nəsən,yolun hara?-
sorulmaz.
Şairlər məkansız,ansız,zamansız,
Şairlər səbrin də aşağı qatı!
Şair şair olsa,təbi təb olsa,
Bir sözlə əyləyər,minər
Qıratı.
Şairlər güllərin ləçəyində şeh,
Şairlər olmasa,bahar-yaz olmaz.
Şairlər ruhları oxşar sərin meh,
Şairlər olmasa,rübab-saz
olmaz.
Şairlər elə bir çeşmə ki ondan
Bir icsən,gösünə gələr nur,işıq.
Şairlərə ağlayanda gülməyin,
Gülün güləndə ki,dəli
olubdu…
Şairlər elə bir sirr ki açarı
Asılıb cənnətin qapısı üstə.
Şairlərin son məkanı haradı?
Yol edib,cavabın Rizvandan
istə.
Ağlamasın bülbül necə ki onun
Güllər içrə bircə gülü solubdu?!
Şairlərə ağlayanda gülməyin,
Gülün güləndə ki,dəli
olubdu!..
= 0 =
Yazılan yaddaşa həm,həm pozulan ad da şair!
Doömadan,candan əziz,vah bu ki
həm yad da şair!
Keçibən qəm dərsini,bu fənni
əzbər eyləyən,
Qəm çəkib qəlbi dələn ah ilə fəryad da şair!
Biləməz bunca qədər
zalimi-dövranda o kim?
Həmi dağ,həm də külüng,həm çapan
Fərhad da
şair!
Kim ola,ya nə ola,bir rəm
atıb,kim bilə ki?
Həmi imdadə yetən,həm soran imdad da şair!
Olalı əhli-qələm durmadı,sabit
olmadı,
Həm şirin,həm də acı,turşa çalan dad da şair!
Bir gülüb min ağlayan,göz-görə viranə olan,
Rəbbidən can diləyən
dil-dodağı çat da mənəm!
Məzahir,de ki düşüb məhşərə,lap yanmadadı,
O da ki min qat ola,lap olan
üst qatda şair!
Məzahir İsgəndər
www.kafiye.net
Yorum Yapın