Daha fazla


Mahallemizin kızları,
Artık arkama bakmıyor.
Birbirimizi kıskanıyor,
Yandı yanmıyor artık


Nə sevgiydi, nə istək,
Eğlenerek eğlendim.
Kızlar açlıktan ölüyor,
Artık yüzük takmıyor.


İlk aşkım düştü dile,
Beyaz sis tellere taşındı.
Bahanesi olan bir kız,
Artık denk gelmiyorum.



Dünyada unuttular.
Ablam, kardeşim, annem de,
Bir geziye çıktığımda,
Henüz yola su atmadı.



Tekrar gelecekse diye,
Parayı gökyüzüne koydum.
′′ Arkadaşlar “, Nasılsınız? – söylemek gerekirse,
Artık elimi sıkmıyor.



Yıllar oldu, hey,
Eş neyi sevmeli?
Eve geç geleceğimi,
Artık bunu düşünmüyorum.



Bence doğru,
Sakin, eski gerçek.
Gözlerinin önünde görelim,
Artık yıldırım düşmüyor.


Sakit Memmedova
www.kafiye.net