Gecenin Karanlığında



Sonbaharın kendini hissettirdiği gecede
Balkonda oturuyorum sessizce.
Vücudumuz yorgunluğu giden gecede,
Yıldızlar arkadaşım oldu düşüncemde.



Hani gökyüzündeki yıldızım?
Hani beni yalnız bırakmayacak olan?
Hani günlerce peşinde durmadan koşturan?
Ben şimdi yine yalnız gecede gidiyorum.


Ardıma bakmadan gecenin karanlığın dayım!
Benim yıldızım yanıma geldi şimdi,
Karşımda durmuş gülümsüyor!
Sohbete başlayacağız acaba dersiniz!
Ne yazık ki anlaşamadık yıldızımızla!
Geldiği gibi gitti gecenin karanlığında
Ben daha ağzımı açmadan balkonumda,
Yol uzun el sallayarak uzaklaştı sonsuzluğa.




Boynum bükük kaldı,
Yeni başımda çiçeklerim ve biberler,
Hani derler ya pazarcılar,
Bu biber her eve gider,
İnanın diğerleri deler gider,
Dikkat etmezsen kendine,
Sonsuzluk seninle biter.



Bazı sesler uzaktan gelirken,
Sokak lambalarının loş ışıkları,
Karşımda sitenin aydınlatan lambası,
Gökyüzünde parlayan yıldızları
Ayın şavkını kurutamadı.
Benim yıldızım değil ama,
Yıldızımın gökyuzundeki arkadaşları,
Şimdi benimle sohbete daldı.



Yalnızlık kader değil,
Yalnız kalınca dikkat gerekir,
Yaşam bir süreçtir gecenin içinde
Yüzen ışıkların içerisine girerken,
Yalnızlığını unutursun serin esen yelde.



Evet dostlar kalkalım şimdi
Başımızı yastığa koyma vakti
Yine sessiz rüyalar içerisinde
Yavaş yavaş sonsuzluğa gitme vakti.
Gecenin huzurunda gözler kapanırken
Mutluluk rüzgarı içime kapandı.



25 /9 /2020 Karabağlar
Hüseyin Durmuş
Emekli edebiyat öğretmeni
Şair yazar
www.kafiye.net