PANJURLARI KAPALI



Bazen açılmaz çaldığınız kapı,
Yoktur evde kimse
Ya da hiç olmamıştır.
Nedeni niçini kifâyetsiz sorudur kendinize,
Zaten sorsanızda
Ya aklınız almaz
Ya da yüreğiniz doğruyu söylemez size.
Sandığınız kadar değil
Sandırıldığınız kadar
O eşiğin önünde öylece kalırsınız.

Ve belkilere tutunup,
Kaçabildiğiniz kadar gidersiniz.
Belki,
Ağız dolusu küfredersiniz
Sıkı sıkıya Perdesi çekili
Panjurları kapalı
Ve atık katran kokusu kaldırımlara…

Belkide, sadece susarsınız,
Beton yığını evlere gün görmeyen sokaklara
Satır arası aşklara…
Kaçarsınız
İnsandan uzak kendinize yakına.
Belki dersiniz.
Belki,
Vardır,
Orda,
Perdesiz pencere panjursuz ev
Ardına kadar açık kapı
En iyi oda…


Fatma Gül Özcan
www.kafiye.net