VEDA

Hoşçakal bebeğim,
Söz vermiştim sana sarılacağıma
Ölene kadar seveceğime
Olmadı .

Siyah beyaz anlar peşinde izlerini sürdüm.

Yok oldular birer birer gölge misali. Peşinden hayaller kayboldu, yitip gittiler. Sen orada değildin. Göremedin. Yokluğun içimde hüküm sürerken kaybettim seni anlamsızca. Tuhaf boşluklar içinde yüzdüm. Yüzdüm… İmkansız olan sendin bebeğim. Sana ulaşmaktı. Hiçbir şey önemli değildi senden başka. Hiç. Koca bir hiçtin artık. Koskocaman. Yüreğimin aldığınca, düşüncelerimde bir kara gölgeydin. Sen orada yoksun artık. Yoooook.

Seni gördüm köşe başında. Bana bakıyordun ürkek bir şekilde. Gördüğümü bilmiyordun. Ne yapacağımı izlemek sana güç veriyordu. Senin için ne düşündüğümü bilmek istiyordun çılgınca. Nafile…  

Sustun ve gittin. Bu evden, bu gönülden… Tek kelime etmeden , her şeyi sildin gittin. Seni Tanrı’ya havale ettim sen çekip giderken…

Gönlün aşka düştü bilirim. Ben ise gönlünden düştüm.

Şimdi akşam oldu buralarda. Mevsimlerden kış. Belki de yaz hiç gelmeyecek. Güneş  doğmayacak. Düşüncelerimde dolanıp duruyorum, sokak sokak geziniyor, köşe başlarında bir sigara yakıyor, sokak lambasına yaslanmış püfür püfür sana yol veriyorum.

Kar yağdığında sıkıca paltomu giyiniyorum. Beremi başıma takıyor, kırmızı kaşkolümü boynuma doluyorum. Soğuk içime işlemesin. Sensizlik içime hakim olmasın. Sonra yokuş yukarı çıkıp yuvarlanıyorum.  Her yerim kar oluyor. Bir tek sen olmuyorsun.  Kar toplarını yuvarlıyorum. Kardan bir adam yapıyorum. Neden adam? Onu da bilmiyorum. Cinsiyeti var mı ki kar toplarının? Kara kara gözler yapıyorum. Oysa senin gözlerin kara değil kahverengi. Kahverengi yapmalıydım; sonra da seni ocakta yanan ateşin yanına getirip eritmeliydim. Gözlerinin eriyişini görmeliydim. Gözlerimde yok olduğun günlerin hatırına… Ama böyle bir şey olmadı. Ben kardan kadın yaptım. Kırmızı kaşkolümü kardan kadına verdim. Beremi kafa yerine koyduğum kar topuna taktım. Gözlerim gözleri oldu. Düşüncelerim düşünceleri. Sonra yuvarlandık ikimiz; kardan kadın, kimsesiz kadın. Kırmızı kaşkolda lastik izleri adını yazdı…

Seni gördüm dün sokak ortasında
Kimsesiz, yapayalnız, tek başına
Ne gelen vardı ne de giden sokağa
Bir sen, bir hayalin, bir de sensizliğin…!



Derya Akar Balcı
www.kafiye.net